ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Τσουγκρούτ και άλλα δυο λαϊκά παραμύθια στα Παραμύθια του Σαββάτου!
Μαζί και με χιλιάδες ευχές για υγεία, χαρά, δημιουργία κι αγάπη!
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη
Ποδαρικό στα Παραμύθια του Σαββάτου δεν θα μπορούσε να κάνει πάρα ένα βιβλίο που θα ήταν γεμάτο …παραμύθια! Και φυσικά όχι οποιαδήποτε παραμύθια παρά εκείνα που σκορπούν χαρά, σοφία, δύναμη και φυσικά τη μαγεία του κόσμου όλου!
Μαζί και με χιλιάδες ευχές για υγεία, χαρά, δημιουργία κι αγάπη!
Η αγαπημένη παραμυθού και συγγραφέας πολλών Λίλη Λαμπρέλλη μας χαρίζει τρία λαϊκά παραμύθια για μικρά παιδιά και μας θυμίζει πως : «…οι ειδικοί λένε πως τέτοιου είδους παραμύθια δεν μιλάνε μόνο για τη γενναιότητα, αλλά και τη μετάβαση των μικρών παιδιών από το στοματικό στο πρωκτικό…στάδιο!»
Πρώτο τέτοιο λαϊκό παραμύθι η : Κατιτί ή το κορίτσι που νίκησε το λιοντάρι! (Άκουσμα από την Νικόλ Ντυμέζ στα πρώτα χρόνια μαθητείας στο εργαστήριο του Ανρί Γκουγκό)
Την έχετε ακούσει ποτέ ξανά την Κατιτί; Εντάξει, να σας την γνωρίσω τότε… Ένα κορίτσι ψηλό όσο πέντε μήλα και με δύναμη ψυχής όσο … πέντε γίγαντες, θα πω εγώ. Ένα κορίτσι τόσο δα μικρό που από την ώρα που ξυπνούσε έτρεχε στην πλατεία του μικρού της χωριού, κάτω από την μεγάλη του καρυδιά και έκανε πάντα το ίδιο πράγμα: Με μια πέτρα έσπαγε καρύδια. Μια μέρα στο ξέφωτο εμφανίστηκε ένα λιοντάρι κι ενώ όλοι έτρεξαν να κρυφτούν η Κατιτί συνέχισε να κάνει αυτό που αγαπούσε πάντα πολύ… Να τραγουδά και να σπα τα καρύδια της.
Και δεν θα το πιστέψετε, όχι μόνο δεν φοβήθηκε να αντιμετωπίσει το λιοντάρι μα το έφαγε κιόλας με μια χαψιά. Τώρα, να μην σας πω από που βγήκε αυτό το τεράστιο ζώο από το πολύ σπρώξιμο ε; καταλάβατε… (από τον πισινό… σσσσσς μεταξύ μας).Κι ύστερα αφού βγήκε από το θυμό του που ένα τόσο μικρό κορίτσι κατάφερε να κάνει κάτι τόσο μεγάλο, την έφαγε. Η Κατιτί όμως, ατρόμητη όπως ήταν, κατάφερε και βγήκε ξανά στη ζωή και τον ξανάφαγε και αυτή. Και μαζεύτηκε όλο το χωριό για να δει πόσο γενναία ήταν η Κατιτί που στη συνέχεια έδιωξε το λιοντάρι (αφού το έβγαλε από την κοιλιά της, πάλι) τόσο μακριά ώστε όλοι παραδέχτηκαν πως ήταν …Τεράστια η ψυχή, η θέληση και η δύναμή της!
Ο Λαγός κι η αλεπού ή έπρεπε μόνο να τολμήσω είναι το δεύτερο λαϊκό παραμύθι. Τα δυο ζώα έπρεπε να φτιάξουν φωλιά για να ξεχειμωνιάσουν. Ο λαγός που φοβόταν πολύ μην παγώσουν τα αυτιά του ξεκίνησε κι ανασκουμπώθηκε πρώτος. Κι έφτιαξε μια φωλιά που του την πήρε η αλεπού με την πρώτη ευκαιρία. Η αλεπού γνωστή τεμπέλα κλειδαμπαρώθηκε στο καινούργιο της σπίτι και δεν έβγαινε έξω με κανέναν τρόπο. Όσο και αν την παρακαλούσε ο λαγός εκείνη έλεγε πως αν της ξαναέλεγε κάτι θα γινόταν : της Κακομοίρας! Τρόμαξε ο λαγός και ζήτησε βοήθεια από τον λύκο, την αρκούδα και τέλος από τον κόκορα. Και μαντέψτε τι έγινε! Τα μεγάλα ζώα δεν τόλμησαν καν να αναρωτηθούν για την… Κακομοίρα. Ο μικρούλης ο κόκορας όμως ύψωσε φωνή κι ανάστημα… Κι η Κακομοίρα μαζί με την αλεπού γίνανε καπνός …
Η Λίλη Λαμπρέλλη μας πληροφορεί πως τούτο το παραμύθι έρχεται κι αυτό από την Αφρική κι είναι σπουδαίο γιατί δίνει πληροφορίες στα παιδιά για να αντιμετωπίσουν όλους τους θρασύδειλους και δήθεν εξυπνάκηδες που με το έτσι θέλω επιβάλλουν τη γνώμη και τα δικά τους όρια και εξουσία σε ξένες περιουσίες και πράγματα. 
Ο Τσουγκρούτ ή η ιστορία ενός θυμού είναι το τρίτο λαϊκό παραμύθι που μας δίνεται από τους Ρομά της Αττικής και την αγαπημένη, επίσης, παραμυθού την Αγνή Στρουμπoύλη. Κυκλοφορει και από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο στη συλλογή «Το κουντουνάκι».
Ο Τσουγκρούτ είναι ένας ποντικός, παιδί ενός γέρου και μιας γριάς. Και μια μέρα ενώ όλα πήγαινα ομαλά έγινε ένα μεγάλο…κακό. Οι φωνές, το σκόνταμμα, η χύτρα, τα μαλλιά της γριάς, το κουρκούτι, τα γένια του γέρου, του σπιτιού τα κεραμίδια, ου κόρακα τα φτερά, της μηλιάς τα μήλα και του γουρουνιού τα δόντια κι όλα αντίστροφα . Και μια βασιλοπούλα που δεν θα πρεπε αν λείπει από ένα τε΄τοιο παραμύθι χανι κι εκείνη τα κανάτια της στη χύτρα με το κουρκούτι. Ο θυμός μεγακλώνει κι εχει σεθιρά η κορόνα του βασιλιά. Μόνο που ο βασιλιάς δεν θυμώνει καθόλου που εχασε την χρυσή του κορώνα. Εκέινςο είανο σοπφ΄ςο και ξέρει ποιο είανι το νοημα της ζωής, των συναισθημάτων και της εμεπιρίας. Κι ετσι με τον απλό του λόγο και τη σκέψη λύνει τα μάγια κι όλα γίνονατι περίπου όπως πριν. Όχι όλα ακριβ΄ςω γιατί ο Τσουγκρουτ δεν ήταν πια ένα ποντικός, ήταν…. Θα διαβαστε νμαι υθα δείτε!
Με πολλές παραλλαγές ανά τον κόσμο μας παρουσιάζεται μια κλιμάκωση καταστροφών που σαν τελειώσουν ξαναμπαίνουν τα πράγματα από την αρχή και …καλύτερα! Είναι η δύναμη του λαβωμένου που θέλει να νικήσει τους φόβους, τους εχθρούς, τα δυσάρεστα και να ξαναγεννηθεί από την αρχή!
Και τα τρία παραμύθια είναι απλά υπέροχα. Με λόγο που ρέει σαν νερό, όπως συμβαίνει με κάθε καλό παραμυθά η Λίλη Λαμπρέλλη μας χαρίζει πάλι σοφία, μαγεία και καλές ιστορίες.
Για το θάρρος, τη δύναμη της ψυχής, τη γενναιότητα και τα συναισθήματα μιλούν τούτα τα παραμύθια. Για τη σοφία της γνώσης και της εμπειρίας, για τις φιλίες και τους μικρούς τσακωμούς. Για συμπεριφορές κι ανάγκες και μεγαλώματα.
Ένα βιβλίο μικρός θησαυρός που θα κρατήσει πολλές νύχτες – καληνύχτας! Που θα διασκεδάσει όσο δεν φαντάζεστε τα μικρά παιδιά. Ένα βιβλίο για να μεγαλώσουν πιο γρήγορα και πιο «μαγικά», να πιστέψουν πως μπορούν να καταφέρουν ακόμα και τα πιο δύσκολα. Να απαιτήσουν το δίκιο και το άκουσμα της δικής τους φωνής. Να μαγευτούν από τις αλήθειες που έχουν μέσα τους τα παραμύθια… κι ας μην είναι όλα αλήθεια.
Για την Λίλη Λαμπρέλλη τι να πω; Όσοι την γνωρίζουμε ξέρουμε τη δύναμη του λόγου, της πένας και της μαγείας που μας προσφέρει με κάθε της πόνημα ή αφήγηση. Για μία ακόμη φορά μας χαρίζει πολύτιμα παραμύθια σαν πετράδια που τα κρατάμε φυλακτό!
Εικονογραφημένο από τον Αχιλλέα Ραζή σαν εκείνα τα καλά τα παραμύθια του παλιού, πολύ παλιού καλού καιρού!
Αναζητείστε το εδώ:
Υ.Γ. Με την Κατιτί θα γελάσετε πολύ ….
https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/
