Της Ευγενίας Ψαρουδάκη, καθηγήτριας πιάνου ΜΣΗ, ιστορικού τέχνης
Με δύο sold οut παραστάσεις στο Πολιτιστικό Κέντρο Ηρακλείου υπό τη διεύθυνση του διακεκριμένου μαέστρου Μύρωνα Μιχαηλίδη, το κοινό της Κρήτης ετοιμάζεται να υποδεχτεί με θέρμη την αναβίωση ενός εμβληματικού έργου της παγκόσμιας μουσικής εργογραφίας, 37 χρόνια μετά την ιστορική παρουσίασή του επίσης στο Ηράκλειο.
‘Ηταν Ιούλιος του 1986, όταν στο Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης , στις 28 & 30/7 το κοινό του Ηρακλείου θα νιώσει ρίγη συγκίνησης για ένα έργο – άγνωστο τοις πολλοίς- τα Carmina Burana του Γερμανού συνθέτη Carl Orff. Στο έργο συνέπραξαν η τότε Δημοτική Χορωδία Ηρακλείου, με τη Συμφωνική ορχήστρα ‘Ploesti’ της Ρουμανίας, σε διεύθυνση του επίσης Ρουμάνου μαέστρου Δημήτρη Βιντίλα. Ίσως παλαιότεροι χορωδοί της πόλης να ανακαλούν συγκινησιακά την ανάμνηση ενός τετραημέρου παραστάσεων (28-31/7/1986) που περιλάμβανε έργα εμβληματικά, από τα Carmina Burana έως και το Requiem του W.A. Mozart , με κορυφαία ονόματα σολιστών (Α. Κουλουμπής, Μ. Κορομάντζου, Γ. Ψαρουδάκης , Α. Κωνσταντινίδου, Γ. Παππάς), παιδική χορωδία και το μπαλέτο του Λυκείου Ελληνίδων.
Τα Carmina Burana (Carmina Veris et Amoris) αποτελούν μεσαιωνικά ποιήματα του 12ου και 13ου αιώνα, γραμμένα από τους Golliardi, μια πνευματώδη κοινότητα κληρικών και σπουδαστών, ενάντιων στο θρησκευτικό ασκητισμό της εποχής, που στηλιτεύουν με τους σκωπτικούς στίχους τους την υποκρισία και το συντηρητισμό μιας θεοκρατικής κοινωνίας, υμνούν δε τη φύση και τον έρωτα. Στην εποχή του ιπποτικού εξιδανικευμένου – πλην απροσπέλαστου- έρωτα, η γυναίκα των Carmina Burana υμνείται ποιητικά με την πλαστικότητα μιας Αφροδίτης ή ως ιέρεια μιας φύσης που αναγεννιέται , συμφιλιώνοντας σώμα και πνεύμα ως δυνάμεις της πιο ανθηρής αρμονίας.
Το υλικό αυτό αξιοποίησε στα 1935 ο σπουδαίος Γερμανός συνθέτης και μουσικοπαιδαγωγός Carl Orff (1895-1982) για μεγάλο χορωδιακό και ορχηστρικό σύνολο και σολίστ, δημιουργώντας ένα έργο που παρά τη σημειολογία των πολιτικών συσχετίσεων που μπορεί να εξέλαβε- εντός και εκτός χώρας- εντυπωσιάζει για την ιδιότυπη αρμονική του γλώσσα. Μια γλώσσα που σε ταξιδεύει στο χρόνο, σε μεσαιωνικούς χορούς, γρηγοριανά μοναστηριακά μέλη, σε αρχέγονες μελωδίες της ars antiqua, ζωγραφίζει δε ηχητικούς πίνακες με νύμφες και πολύχρωμα λιβάδια, χορούς κοριτσιών, αρχαίους Πάνες και Διονύσους, όπου ζωηροί κρουστοί ρυθμοί με άνισους τονισμούς και πολυρυθμία συμφύρονται με σκωπτικά πειράγματα, αλλά και μυστικιστικές προσευχές. Μέσα σε 24 επιλεγμένα ποιήματα, γραμμένα σε μεσαιωνικά λατινικά κι ένα κράμα γερμανολατινικής ή και παλαιογαλλικής διαλέκτου, ο Carl Orff εικονογραφεί το ρόλο της Τύχης στην ανθρώπινη ζωή, το διονυσιασμό της επίγειας κοσμικότητας, τον απολλώνειο ερχομό της άνοιξης, τις ουράνιες χάρες και χαρές του έρωτα, καταλήγοντας σε μια συμφωνική γραφή απαράμιλλης σύλληψης, ενέργειας και επιδραστικότητας!
Στην προσεχή παρουσίαση με δύο sold out παραστάσεις στις 10 & 11 Ιουνίου 2023 στην Αίθουσα ‘Αντρέας και Μαρία Καλοκαιρινού’ στο ΠΣΚΗ, το μουσικόφιλο κοινό της πόλης θα απολαύσει το εμβληματικό αυτό έργο, μέσα από μια ανθοδέσμη χορωδιακών συμπράξεων(Φωνητικό Σύνολο Φωνωδία, Χορωδιακή Ομάδα Μουσικού Σχολείου Ηρακλείου, Ακαδημαϊκή Χορωδία Νέων Αθηνών, Νεανική Χορωδία Περιφερειακής Ενότητας Ηρακλείου, Χορωδιακό Σύνολο Ηρακλείου), με τη Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών, τους Μάγια Μουργικνέλι (σοπράνο), Αντώνη Κορωναίου (τενόρο) και Φεντερίκο Λόνγκι, (βαρύτονο), υπό τη γενική μπαγκέτα του εμπνευσμένου μαέστρου Μύρωνα Μιχαηλίδη.
