Τα Παραμύθια του Σαββάτου… «γράφουν» για τα Δικαιώματα των Παιδιών!

Της Ελένης Μπετεινάκη*

Με αφορμή την Παγκόσμιας Ημέρας για τα Δικαιώματα του Παιδιού, «Τα παραμύθια του Σαββάτου», παρουσιάζουν και προτείνουν βιβλία κατάλληλα για παιδιά σχετικά με το θέμα! 

Να θυμηθούμε πως η συγκεκριμένη  επέτειος ορίστηκε το 1989 από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και η Ελλάδα επικύρωσε την Σύμβαση αυτή στις 2 Δεκεμβρίου 1992 με 54 άρθρα που αφορούν Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Συμμετοχής!

Τα βιβλία που αναφέρονται στα Δικαιώματα των παιδιών είναι:

1.Δικαίωμα στη μάθηση- Η ιστορία της Μαλάλα Γιουσαφζάι, Rebecca Langston-George,εικ:  Janna Bock, εκδ. Λιβάνη

H ιστορία ενός κοριτσιού που έγινε σύμβολο Ειρήνης σε ολόκληρο τον κόσμο, που συγκίνησε, που αγαπήθηκε και που εμπνέει χιλιάδες άλλα παιδιά ώστε να μην σταματήσουν ποτέ να πιστεύουν σε ιδέες, ιδανικά, στα δικαιώματα που έχουν, στην ισότητα, τις διακρίσεις και στα μη παράλογα τούτου του κόσμου. https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2017/09/blog-post_22.html  

2. Το μήνυμα του φτερωτού Ερμή. Ένα χαρμόσυνο μήνυμα για τα δικαιώματα των παιδιών, Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου,εικ: Γιώργος Ναζλής, εκδ. Πατάκη

3.Ο νέος κόσμος του Ρίκι, Alex Cabrera, Εικ: Rosa M. Curto, εκδ. Μεταίχμιο

4. Παιδικά όνειρα, Μαρίνας Μιχαηλίδου-Καδή, εικ: Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδ. Πατάκη

Ήταν λοιπόν μια φορά κι ένα καιρό ένα κορίτσι που ονειρευόταν να ακουμπήσει τα  αστέρια κι ένα αγόρι που ήθελε να πετάει ψηλά σαν πουλί. Ένα άλλο κορίτσι που έκτιζε πύργους στην άμμο κι ένα αγόρι που έσκαβε βαθιά στη γη να βρει το θησαυρό που ονειρευόταν.

Και τα όνειρα γεννιόντουσαν κι οι άνθρωποι, οι «μεγάλοι» αποκάρδιωναν τους μικρούς , όμως τα παιδιά δεν τους έδιναν σημασία. Και μεγάλωσαν κάποια στιγμή και τα όνειρα τους γίνανε αστέρια, θησαυροί, πουλιά, πανύψηλα κτίρια, χαμόγελα κι ελπίδα για τον κόσμο… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2016/09/blog-post_63.html 

5.Έχω ένα μήνυμα για όλα τα παιδιά της γης, Κατερίνας Τζαβάρα, εικ Δημήτρης Ρίζος,εκδ. Διάπλους

6.Ενας καλύτερος κόσμος: τα δικαιώματα του παιδιού , Ρόμπερτ Κορμιέρ – Isabel Otter, εκδ. Παπαδόπουλος

7. Μαλάλα ένα γενναίο κορίτσι, Ικμπάλ  ένα γενναίο αγόρι: εικ Jeanette Winter
Εκδ: Παπαδόπουλος.

Πώς να μιλήσεις στα παιδιά για την βία, την αδικία, την γενναιότητα, την τιμή, τη ζωή και τον θάνατο; Πώς να μιλήσεις για τα εγκλήματα ενάντια σε αυτά  τα παιδιά που  γεννήθηκαν κορίτσια και  τόλμησαν να πάνε σχολείο; Τι να πεις για εκείνη την άδικη, παράλογη και καταδικαστέα παιδική εργασία και μάλιστα με συνθήκες που δεν αρμόζουν σε κανένα ζωντανό πλάσμα σε αυτήν τη γη; Μόνο με ιστορίες και αληθινά παραμύθια. Κι ύστερα για να αλαφρώσει η ψυχή, κι αφού μάθει με τρόπο απλό μεγάλες αλήθειες και μάχες που συγκλόνισαν τον τόπο μας, μια ιστορία με νεράιδες, ασημόσκονη και μπόλικο χιούμορ θα τα ταξιδέψει στον κόσμο που όλοι μας πρέπει αν φροντίζουμε για να …τον έχουμε!

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2015/09/blog-post_25.html 

8.Εχω πάντα δικαίωμα, Συλλογικό έργο, εκδ: Έναστρον

9. Το γιατί των παιδιών φέρνει την ελπίδα, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Εικ :Έφη Λαδά, εκδ. Πατάκη

10. Δεν, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εικ: Έφη Λαδά, εκδ. Πατάκης

Δεν…Μια λέξη με τρία γράμματα, λένε τα παιδιά, μια μόνο συλλαβή που μέσα στης κρύβει θυμό, απογοήτευση, λύπη, μοναξιά  και χαμένα όνειρα.

Μια ιστορία του Βαγγέλη Ηλιόπουλου, το δεύτερο βιβλίο μιας τριλογίας, όπως λέει ο ίδιος, για εκείνα τα παιδιά που δεν τα έχουν όλα. Για εκείνα τα παιδιά που θέλουν αλλά δεν μπορούν να έχουν κάτι από αυτά που οι περισσότεροι από μας θεωρούμε δεδομένα.. .Που προσπαθούν αλλά δεν τα καταφέρνουν. Που ονειρεύονται πιασμένα μόνο από τον χαρταετό των ονείρων  τους. Εκείνον τον   χαρταετό που κουβάλα στην ουρά του χαρά, φίλους, αγάπη, ψυχή, ομορφιά, ελευθερία και εκατοντάδες ναι… Γιατί στ΄ αλήθεια υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν σπίτι, που δεν έχουν το δικό τους καταφύγιο. Παιδιά που δεν έχουν γιορτές στη ζωή τους, παραμύθια να διαβάσουν, παιχνίδια να παίξουν.

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2017/03/blog-post_10.html 

11. Το γελαστό μπαλόνι, Γιώργος Κατσέλης, εικ :Μάρω Αλεξάνδρου, εκδ. Ψυχογιός

12.Μπανταουί, ένα παιδί από την έρημο, Μοχέντ Αλτράντ, εκδ.Καλέντης.

13.Το μαγικό μολύβι της Μαλάλα, της Μαλάλα Γιουσαφζάι, εικ :Kerascoet, εκδ. Πατάκη

14.Η κούκλα που ταξίδευε στον κόσμο, Αλεξάνδρα Μητσιάλη, εικ: Κατερίνα Χαδουλού, εκδ.Παπαδόπουλος

15. Το παλιόπαιδο, Αγγελική Δαρλάση, εικ: Ίρις Σαμαρτζή, εκδ. Πατάκη

Ήταν κάποτε ένα παιδί που μεγάλωσε με ελάχιστα χάδια και φιλιά, με λίγο φαί και κάποια τραγούδια. Φορώντας ένα γκρίζο τεράστιο και δανεικό παλτό που η μάννα του του είχε πει πως σαν έφτανε να τον χωράει  κανονικά, ίσως να γινόταν κάποιος και ίσως και να αντάμωνε την ευτυχία. Εκείνο το παιδί κοίταζε πάντα τα άστρα και τον ουρανό και περίμενε… Κι η ευτυχία αργούσε και εκείνο επειδή όταν πεινούσε, δεν είχε που να κοιμηθεί ή έπαιζε με τα παρατημένα παιχνίδια άλλων παιδιών, του κόλλησαν   το όνομα «Παλιόπαιδο». Το αποδέχτηκε σχεδόν ξεχνώντας  το πραγματικό του όνομα. Κάποτε μπήκε σε μια συμμορία εκείνη του Ραούλ ή « Τίγρη» κι ένοιωσε κι εκείνο πως επιτέλους ανήκε κάπου. Κι όταν άλλαξε το γκρίζο του παλτό με ένα μπλε μπουφάν ή μάννα δάγκωσε τα χείλη και τα αστέρια παρέμειναν βουβά κι εκείνο το παιδί πείσμωσε και θύμωσε ακόμα πιο πολύ.  Όμως σαν φτάσει μια στιγμή που νομίζεις πως έχει φτάσει πολύ χαμηλά κάτι συμβαίνει κι όλα μπορούν να ανατραπούν. Τα αστέρια μέσα από της χαράς τα δάκρυα θα αρχίσουν να χορεύουν από μια νέα συνάντηση στο δρόμου του που θα του ξαναφέρει το πραγματικό του όνομα και μια ολοκαίνουργια ζωή. Κι όλα αυτά με τη δύναμη της μουσικής, ενός  βιολιού κι ενός  ανθρώπου που μπόρεσε να καταλάβει τι έκρυβαν τα μεγάλα λαμπερά μάτια , σαν κάρβουνα, του Φέλιξ. Και το γκρίζο παλτό πια θα είναι χαρούμενο και τα αστέρια ακόμα πιο λαμπερά στον ουρανό …κι η ζωή θα γίνει όμορφη ξανά. https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2015/03/t.html 

16. Το δικό μας σπίτι, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εικ :Μαρίνα Στελλάτου, εκδ. Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη

17. Μόνο αν θέλω, Γιώτα Αλεξάνδρου, εικ :Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Μίνωας

Αχ αυτές οι αγκαλιές και τα φιλιά κι όλα τα χάδια σαν προέρχονται από αγαπημένα πρόσωπα πόσο πολύ ψηλώνουν τις ψυχές και τα χαμόγελα στα πρόσωπα μικρών και  μεγάλων. Κι η Έλλη ένοιωθε ευτυχισμένη σαν την αγκάλιαζε η δασκάλα της. Κι η μαμά ακόμα κι ο μπαμπάς κι ας ένοιωθε  πως τραμπαλίζεται. Όμως δεν αντέχει καθόλου τα φιλιά και τα τσιμπήματα και τις αγκαλιές από τις θειες κι όλους όσους πιστεύουν  πως μπορούν να την αγγίζουν όποτε εκείνοι  θέλουν. Έτσι λοιπόν μια μέρα που ήταν για την Έλλη  σημαδιακή και πολύ σημαντική, μια επίσκεψη έφταιγε, κι  άλλαξαν όλα. Έφταιγε κι  εκείνο το άγαλμα, η Κόρη, στο Μουσείο, που απαγορευόταν να την ακουμπήσει κάνεις. Έτσι κι εκείνη σαν επέστρεψε σπίτι κι άρχισαν οι οικογενειακές συγκεντρώσεις  το δήλωσε γραπτά και προφορικά, πως,ΜΟΝΟ ΑΝ ΘΕΛΩ θα συμβαίνει αυτό. Ήταν τότε που  και γινήκανε τα πράγματα στην ευρύτερη οικογένεια άνω κάτω… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2018/10/blog-post_5.html 

18. Η Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Ruth Rocha,εικ: Otavio Roth,εκδ: Μεταίχμιο

19. Και βγάζω το καπέλο μου, Μάκης Τσίτας, εικ :Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

Ένας πολύ φιλικός, συμπαθητικός και μόνος κύριος μπαίνει στην παρέα τριών μικρών παιδιών που παίζουν στο πάρκο στην άλλη μεριά της πόλης. Τα παιδιά χρειάζονται ένα τέταρτο μέλος για το παιχνίδι τους το «Λύκε, λύκε είσ΄  εδώ;» κι εκείνος προσφέρθηκε στη στιγμή! Έγινε αυτός ο λύκος και το παιχνίδι ξεκίνησε. Πρώτα έβγαλε τη γενειάδα του, μετά το καπέλο του, μετά τα γυαλιά του και τελευταία άνοιξε το στόμα του αρχίζοντας να τα κυνηγά! Ναι, ήταν αυτός ο λύκος, ο κακός, όπως καταλάβατε όλοι, των παραμυθιών! Ευτυχώς που το πάρκο είχε φύλακα και ο λύκος πιάστηκε κι οδηγήθηκε στη φυλακή. Είχε ξεχάσει όμως τη γενειάδα, το καπέλο και τα γυαλιά του στο πάρκο κι εμφανίστηκε άλλος ένας…την επόμενη μέρα!  https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/01/blog-post_5.html 

20. Το αγόρι που δάμασε τον άνεμο, KamKwamba William – Mealer Bryan,εικ: Hymas Anna, εκδ.Παπαδόπουλος

21. Imagine, John Lenon, εκδ: Μίνωας

22.Που κρύβονται τα δικαιώματα; Μαρίζα Ντεκάστρο, εικ: Άνα Μάτεγιτς, εκδ. Μεταίχμιο

Τι είναι το Σύνταγμα; Πλατεία, λέξη, νόμος, υποχρέωση; Και η λέξη πάλι δικαίωμα, τι σημαίνει; Ποιος έχει δικαιώματα; Ολοι, ένας, κανείς; Και πως ξεκίνησε τούτη η ιστορία με τους νόμους, τις υποχρεώσεις, τον σεβασμό του ενός προς τον άλλο; Πως φτιάχνονται οι  νόμοι; Παλιώνουν ποτέ; Κι η Δημοκρατία τι ακριβώς είναι; Πολλές οι ερωτήσεις κι ανάλογα πολλές κι οι απαντήσεις…

Όλα αυτά με μια πολύ απλή, κατατοπιστική και ολοκάθαρη ιστορία της Μαρίζας Ντεκάστρο, που ξεκαθαρίζει στο μυαλό και τη σκέψη των μικρών παιδιών  τις πιο δύσκολες έννοιες του …πολίτη. Ένας βιβλιοδηγός  που δεν κουράζει καθόλου, ούτε δυσκολεύει κανέναν.  Με αφορμή μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας αρχίζουν οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις που μαθαίνουν, ξεδιαλύνουν και καθοδηγούν τους μικρούς πολίτες αυτή της χώρας. Άκρως απαραίτητο βιβλίο σε κάθε μικρό μαθητή, σε κάθε μικρό σκεπτόμενο άτομο που διψά να μάθει, να καταλάβει, να γνωρίσει  δύσκολες έννοιες και λέξεις. Απλότητα αλλά όχι απλοϊκότητα σε τούτη τη γραφή. Πολύτιμη γραφή, γραμμένη στη γλώσσα των παιδιών, στις απορίες και αναζητήσεις τους. Σαν ένα μικρό παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού. Θησαυρός και οι έννοιες  τούτες. Υπέροχη η ιδέα της Μαρίζας Ντεκάστρο να τις «φτιάξει» σε βιβλίο.  Απαραίτητες στην καθημερινότητα και των μικρών παιδιών,  που εμείς οι μεγάλοι δύσκολα θα σκεφτόμασταν πως να τις εξηγήσουμε.

Με την πολύ όμορφη εικονογράφηση από την Άνα Μάτεγιτς οι μικροί πολίτες της χώρας γνωρίζουν πια και καταλαβαίνουν καλύτερα τι είναι και που κρύβονται τα …δικαιώματα! Για παιδιά από πέντε χρόνων https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/03/blog-post.html 

23. Τα κορίτσια έχουν το δικαίωμα No 1, Elisabeth Brami, εκδ. Διόπτρα

24. Τα κορίτσια έχουν το δικαίωμα No 1, Elisabeth Brami, εκδ. Διόπτρα 

25. Με ένα κόκκινο κουμπί, Ελένη Μπετεινάκη, εικ: Νικόλας Ανδρικόπουλος, εκδ. Κλειδάριθμος

Ο Ασίντ είναι ένα παιδί πρόσφυγας. Όταν ξεσπάει πόλεμος στην πατρίδα του, αρχίζει να φοβάται κι ας είναι ατρόμητος (Ασίντ σημαίνει λιοντάρι). Μια νύχτα, φεύγει εντελώς μόνος του και η βάρκα που τον μεταφέρει τον αφήνει σ’ ένα νησί.

Θα βρεθεί σε μια ακτή με μόνη συντροφιά του ένα κόκκινο κουμπί με δυο τρύπες που γίνεται φίλος του, παιχνίδι, παρέα του και μεταμορφώνεται κάθε φορά σε ό,τι του λείπει, ό,τι αγαπά, ό,τι χρειάζεται.

Εκεί έρχεται συχνά κι ένα θαλασσοπούλι κατάμαυρο, με ράμφος παράξενο και μακρύ. Είναι ο Αριστοτέλης ο θαλασσοκόρακας. Ώσπου ξαφνικά, ένα πρωί ο Ασίντ χάνει το κουμπί του.

Μια ιστορία που έχει στόχο να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά σε θέματα προσφύγων. Επίσης θα  τα βοηθήσει να ξεχωρίσουν και να καταλάβουν έννοιες όπως πόλεμος, μετανάστης, πρόσφυγας. Θα νιώσουν και θα αντιληφθούν πως όλα τα πλάσματα της γης έχουν δικαιώματα και  χρειάζονται αγάπη, φροντίδα, οικογένεια και φίλους.

*https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/ 

Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη