Τα Παραμύθια του Σαββάτου

γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Δύναμη, προτροπή και πίστη στον εαυτό μας. Ακολουθούμε το ένστικτο, την καρδιά μας, και με τόλμη και θάρρος φτάνουμε ακόμα κι εκεί που δεν είχαμε ποτέ φανταστεί. Στα δύσκολα, τις μαύρες μέρες πάντα υπάρχει μια μικρή ηλιαχτίδα, πάντα έρχεται το χρώμα της χαράς αρκεί να δούμε πέρα από τους τοίχους που συχνά όλοι μας υψώνουμε μπροστά στα ίδια μας τα μάτια.

Να διαβάζετε βιβλίο στα παιδια, κι εσείς για τον εαυτό σας .Μην το ξεχνάτε πως μόνο έτσι ανοίγονται οι ορίζοντές μας…

Ένας τοίχος στη μέση του βιβλίου, Jon Agee, εκδόσεις Κλειδάριθμος

Ένα νόμισμα έχει πάντα δυο όψεις. Η ζωή επίσης συχνά έχει πολλές αποχρώσεις του γκρι και του λευκού. Ένα τοίχος έχει κι εκείνος δυο πλευρές που δύσκολα κάποιος μπορεί ταυτόχρονα να τις δει. Υψώνεται πολλές φορές αυτός ο τοίχος στη ζωή μας κι είναι αξεπέραστος. Μάλιστα υποτίθεται πώς η μια πλευρά του είναι η ασφαλής, η σίγουρη η πιο προστατευτική. Από την άλλη πλευρά που ισοδυναμεί με το άγνωστο κρύβονται συνήθως οι κίνδυνοι, οι φόβοι και όλες οι προκαταλήψεις που μας έχουν ποτίσει οι κουβέντες των άλλων και οι πεποιθήσεις τους. Υπάρχουν όμως στιγμές είτε γιατί μόνοι μας το αποφασίζουμε είτε γιατί ένα τυχαίο γεγονός θα μας ανοίξει τα μάτια, όπως λέει ο σοφός λαός, που τα πράγματα από την άλλη μεριά του τοίχου είναι τελείως διαφορετικά απ’ όσα έχουμε φανταστεί. Μπορεί από την άλλη πλευρά να βρίσκεται η λύτρωση, η ευτυχία μας, ο δρόμος που θα μας οδηγήσει στην αγάπη, τη χαρά και το αληθινό νόημα της ζωής. Αρκεί να ακολουθήσουμε τη δική μας σκέψη, άποψη και να τολμήσουμε να πάρουμε τα λεγόμενα των άλλων. Ο τοίχος των προκαταλήψεων λοιπόν θέλει απλά ανοιχτό μυαλό, θέλει τόλμη και «σκαρφάλωμα».

Ο Jon Agee μας τα λέει όλα αυτά στο βιβλίο του με λίγα λόγια και πολλές εικόνες. Ένας ιππότης(καλός πάντα ) από την μια μεριά του τοίχου και άγρια ζώα κι ένα γίγαντας ( οι κακοί) από την άλλη μεριά. Όμως ποιος μας έχει πείσει πως ο γίγαντας είναι πάντα κακός; Οι προκαταλήψεις και οι λάθος ιστορίες. Ο γίγαντας μπορεί απλά να είναι ένας μεγαλόσωμος άνθρωπος με ψυχή μικρού παιδιού και καλοσύνη όση δεν φαντάζεται κανένας. Εξάλλου έχουμε όλοι βιώσει και δυστυχώς συνηθίσει τα τετριμμένα πια λόγια που δείχνουν πως ακούγοντας κάποιες φορές τους άλλους χάνεις τη δύναμη και το κουράγιο σου. Όμως ένας καλός ιππότης είναι ατρόμητος κι έχει για οδηγούς του μόνο το θάρρος, την πίστη και την τόλμη. Μια ιστορία με λίγες λέξεις που εξηγεί και προτρέπει τα παιδιά στο να προχωρούν στη ζωή χωρίς ταμπού, ταμπέλες, και ξεπερασμένες αντιλήψεις.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος σε μετάφραση Ηλιάνας Αγγελή και θα το λατρέψουν όλα τα παιδιά!

Ο Βρυχηθμός του Τίγρη, Alex Rance, εικ: Shane Mgg, εκδ Άγκυρα

Τα ζώα της ζούγκλας είναι τα αγαπημένα πολλών παιδιών. Ίσως γιατί η ζούγκλα είναι μακρινή και άπιαστη τόσο ώστε να φτάνει στα όρια του μύθου η ύπαρξή της. Άλλωστε εκεί ζουν όλα τα δυνατά και παράξενα ζώα. Μια τίγρης στα ματιά των παιδιών είναι ένα ζώο άγριο, απλησίαστο και τους δημιουργεί θαυμασμό με φόβο. Κι όμως και τούτο το ζώο μπορεί κάποια στιγμή να πέσει από το ψηλό του κλαδί, να νιώσει πόνο, απογοήτευση και αδυναμία. Να χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και να μην ξέρει πως να καταφέρει να ξαναγίνει …πρωταθλητής σε άλματα και ζωής. Μια πορεία ζωής μας δείχνει το βιβλίο του Alex Rance. Μια ζωή που μπορεί κάποιος να χάσει την δύναμη και την εμπιστοσύνη στιφόν εαυτό του και να θελήσει να στηριχτεί σε λάθος πρότυπα και σε τεχνικές ή τρόπους για να συνεχίσει, που δεν του ταιριάζουν. Στην ιστορία τούτο το περήφανο ζωή σαν πέσει από το κλαδί του νιώθει φόβο και απογοήτευση τόσο ώστε να σταματήσει την προσπάθειά του να ξανανεβεί από την αρχή στο δέντρο του. Μια Τσιριχτή Μαϊμού θα τον προτρέψει να ακολουθήσει τα δικά της βήματα , τα δικά της χαρίσματα κι ίσως τα καταφέρει. Το ίδιο θα κάνουν ένας Λαγός, ο Ρίνο ο Ρινόκερος, ο Γορίλας ο Ασημοράχης, αλλά ο Τίγρης μας δεν θα καταφέρει και πολλά πράγματα. Σημασία έχει όμως πως όλα τα ζώα θα τον παρακινήσουν να προσπαθήσει, να μην παρατήσει ποτέ την «μάχη »του. Μόνο όμως σαν συνειδητοποιήσει το ίδιο το ζώο πως μονάχο του πρέπει να ανεβεί, μόνο με την δική του δύναμη, γνώση και προσπάθεια θα ξαναγίνει ο πρωταθλητής της ζούγκλας και της ζωής του, τότε θα βρει τον τρόπο και θα φτάσει ακόμα ψηλότερα κι από πριν.

Υπέροχο βιβλίο, γεμάτο αισιοδοξία, δύναμη και προτροπή. Γεμάτο παραδείγματα που συναντάμε και στην δική μας ζωή, γεμάτο φιλία και συντροφικότητα.

Συστήνεται ανεπιφύλακτά ακόμα και σε πολύ τρυφερές ηλικίες. Τα παιδιά θα νιώσουν τη χαρά της ανακάλυψης, της δύναμης και μπορεί να ταυτιστούν σε πολλά σημεία του βιβλίου με τον πρωταθλητή της ζούγκλας που όταν λυγίσει θα πρέπει να πάρει αποφάσεις και να ακολουθήσει μόνο τα δικά του τα βήματα.

Για μικρά και μεγάλα παιδιά που δεν το βάζουν κάτω ό,τι και αν τους συμβεί στη ζωή τους.

Η μέρα μου σε άσπρο-μαύρο, Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, εικ: Σοφία Γαλή, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Άσπρο – Μαύρο : Η απόλυτη αντίθεση, η ψυχολογία των μικρών παιδιών με δυο λέξεις. Οι μέρες που κάτι δεν μας κάθεται καλά κι οι στιγμές που το μόνο που θέλουμε είναι να μην είχαν συμβεί κάποια πράγματα. Ένα βιβλίο από την Τζένη Κουτσοδημητροπούλου που μας περιγράφει μια πολύ οικεία καθημερινότητα. Υπάρχουν μέρες και φορές που από την ώρα που ανοίγουμε τα μάτια μας η διάθεση και οι καταστάσεις είναι πολύ …μαύρες. Είναι που όλα πάνε διαιρετικά απ’ ότι έχουμε σχεδιάσει και που μας εξοργίζει και μας χαλάει τη διάθεση το παραμικρό. Έτσι και στη ζωή τούτου του μικρού αγοριού όλα όσο έζησε εκείνη την ημέρα που μας αναφέρει η συγγραφέας στο βιβλίο της ήταν κάπως λιγότερο τυχερή ή πολύχρωμη από κάποιες άλλες. Το ένα «ατύχημα» διαδέχεται ένα άλλο και τα συναισθήματα ήταν σαν να έστηναν χορό. Απογοήτευση, μιζέρια, μοναξιά και ανορεξία. Ανορεξία ακόμα και για εκείνο τον απαίσιο αρακά που έπρεπε να φάει για βραδινό. Μόνο που κάπου εκεί αναμεσά στα τόσο άσχημα υπάρχει λίγο φως που μεταφράζεται στα παιδιά σε …σοκολάτα και η διάθεση, η γεύση, το συναίσθημα γίνονται πια χρωματιστά. Κι αυτό είναι το νόημα όλη τούτης της ιστορίας. Να μας θυμίζει πως πίσω από κάθε άσχημη στιγμή υπάρχει πάντα κάτι που μας δίνει δύναμη, ομορφιά και χρώμα διαφορετικό στη ζωή.

Ένα βιβλίο που έχει εικονογραφηθεί από την Σοφία Γαλή και που νομίζω πως ταιριάζει απόλυτα σε μεγαλύτερες ηλικίες μιας και εμεί μπορούμε να κρίνουμε την ιδιαιτερότητα της κάθε μέρας πολύ καλύτερα από τα παιδιά.

Για τις δύσκολες μέρες μας για να καταλάβουμε πως τα συναισθήματα που μας προκαλούν τα εχουν νιώσει και άλλοι. Μικρά μυστικά και μικρές χάρες που πάντα φέρνουν μεγάλες αλλαγές στη διάθεσή μας.

Για παιδιά και μεγάλους

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

https://zhtunteanagnostes.blog...