Τα Παραμύθια του Σαββάτου

 γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Ιστορίες και παραμύθια για νύχτες που ναι γεμάτες όνειρα, αγκαλιά και τρυφερότητα. Σχολική ζωή, φόβοι, εξάρσεις, αγανάκτηση και συναινέσεις. Στερεότυπα που καταργούνται κι Αγάπη. Μπόλικη αγάπη παντού.

Έρωτας είναι η αιτία των πάντων, των αλλαγών, της ύπαρξής όλων μας. Και φυσικά δεν λείπει από την παιδική ηλικία. Ίσως πιο αγνός αλλά με τα ίδια αποτελέσματα, της αλλαγής, της δύναμης, της χαράς…

Ένα γράμμα για τον αρχηγό, Εύη Τσιτιρίδου – Χριστοφορίδου, εικ: Αιμιλία Κονταίου, εκδ. Μεταίχμιο

Άρη τον λέγανε και πήγαινέ στην Τρίτη του δημοτικού σχολείου. Από το όνομα καταλάβαινε κάποιος πως δεν ήταν και το πιο ήσυχο παιδί της τάξης. Αν  πάλι διάβαζες και το επίθετό του – Λιοντάρης - τότε τα πράγματα ξεκαθαρίζονταν αμέσως. Ήθελε να είναι ο πρώτος,  ο αρχηγός των πάντων και παντού. Βαριόταν να περιμένει, δεν άκουγε κανέναν, έκανε μόνο ότι εκείνος ήθελε. Αν κάτι γινόταν διαφορετικά, θύμωνε και συχνά κορόιδευε, χτυπούσε ή και έφτυνε τους συμμαθητές του. Όσες παρατηρήσεις και αν του έκανε η δασκάλα του δεν άλλαζε κάτι, πάλι τα ίδια και χειρότερα ίσως ,συνέβαιναν μετά από λίγο. Κι ήταν φυσικό να μένει μόνος, χωρίς πραγματικούς φίλους και να θυμώνει ακόμα πιο πολύ. Ώσπου μια μέρα παίρνει εκείνο το γράμμα -πρόσκληση από την Έλενα, το μοναδικό κορίτσι που του άρεσε πολύ. Πρόκληση τούτο το χαρτί, σπουδαία η είδηση αλλά οι όροι του «παιχνιδιού» έπρεπε να αλλάξουν. Άλλος θα γινόταν αρχηγός κι εκείνος, «άκουσον -άκουσον» θα έπρεπε να είναι βοηθός, ζαχαροπλάστη. Κι αρχίσανε οι σκέψεις, τα όνειρα κι οι εφιάλτες. Κι ήρθε κι η πολυπόθητη μέρα. Και τότε συνέβησαν τα πιο παράξενα πράγματα στη ζωή του Άρη, που μάλλον πια άλλαξε για τα καλά….

Δυνατό βιβλίο, Εύη Τσιτιρίδου! Μαχαίρι στην καρδιά και το μυαλό πολλών μικρών «νταήδων». Γνωρίζοντας η συγγραφέας, σαν εκπαιδευτικός,  συμπεριφορές μικρών παιδιών σε σχολεία αλλά και εκτός αυτών,  περιγράφει αλήθειες με έναν καταπληκτικό λόγο. Ο Άρης αντιπροσωπεύει εκατοντάδες Άρηδες γύρω μας που θέλουν να ξεχωρίζουν με λάθος τρόπο, να επικοινωνούν μονόπλευρα, να επιβεβαιώνονται συνεχώς,  και να δημιουργούν πολλά προβλήματα στη σχολική καθημερινότητα. Φυσικά και όλοι θέλουν να είναι πρώτοι. Φυσικά και το  να είσαι αρχηγός έχει μια γλύκα και μια δύναμη που γοητεύει. Μόνο που η λανθασμένη και επιβεβλημένη εξουσία, έχει πολύ μοναξιά και …πόνο. Έχει παρωπίδες, έχει εξάρσεις, έχει αποκλείσεις μεγάλες.

Σχολικός  εκφοβισμός σε πολλά δυνατά σημεία. Σχολική ζωή και συμπεριφορές που πληγώνουν, φοβίζουν και δημιουργούν προβλήματα σε όλους. Δάσκαλοι που τολμούν ή όχι να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους και μικρές κοινωνίες που δοκιμάζονται και καθρεφτίζουν τις …μεγάλες.

Κι αφού ζήσουμε όλα τα δύσκολα και « άσχημα», με περισσή  δεξιοτεχνία η  συγγραφέας μας οδηγεί στα όμορφα , στα γλυκά, στα πράγματα που δίνουν άλλο νόημα στη ζωή. Σε μια σκούπα που μπορεί να μιλάει , μια ασήμαντη σκούπα που όμως είναι σαν αρχηγός και που η «φωνή  της ξυπνάει άλλα συναισθήματα και σκέψεις.

Ένα βιβλίο γεμάτο αλήθειες. Ένα βιβλίο που θα λατρέψουν και οι μεγάλοι και οι μικροί. Οι μεγάλοι γιατί θα κουνήσουν το «εσωτερικό δάκτυλο» και θα σκεφτούν πως έτσι γίνεται πάντα σαν βρεθεί εκείνος ο μάστορας που τον λένε έρωτα και γαληνεύει  ψυχές και μυαλό. Κι οι μικροί γιατί μπορεί να συναντήσουν τον εαυτό τους ή τον φίλο τους με ανάλογη αρχηγική, εγωιστική, απαράδεκτη, πολλές φορές, συμπεριφορά.

Έρωτας είναι η αιτία λοιπόν… Θυμός που μετριάζεται, μετριέται! Φιλίες που χάνονται, δημιουργούνται, αντρειεύουν. Γονείς που προσφέρουν λύσεις , άθελά τους. Καθρέφτες κοινωνιών, οι μικρόκοσμοι των παιδιών….

Συναισθήματα, συμπεριφορές, καθημερινότητα, όνειρα, επιθυμίες και λύσεις. Όλα θα τα συναντήσεις διαβάζοντας μια ιστορία που δεν θα ξεχάσεις εύκολα. Καλογραμμένη και στολισμένη με τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες της Αιμιλίας Κονταίου που για μια ακόμα φορά «ζωγράφισε» χαρακτήρες και  σχήματα μορφών  που μαγνητίζουν και ζωντανεύουν τις πιο βασικές στιγμές της ιστορίας της Εύης. 

Για παιδιά από οκτώ χρόνων και για μεγάλους….

Ο Αρκούδος μου ο παραμυθάς, Αλεξάνδρα Μητσιάλη, εικ: Έφη Λαδά, εκδ. Μεταίχμιο

Ένας καφέ αρκούδος τσίφτης, παιχνιδιάρης , χνουδωτός και παραμυθάς είναι η καλύτερη παρέα για τη νύχτα, για τα όνειρα , για τους φόβους, τη μοναξιά και τον ύπνο. Είναι το αρκουδάκι της Αλεξάνδρας Μητσιάλη που γράφτηκε για ένα μικρό κορίτσι που όπως χιλιάδες  παιδιά στον κόσμο έχουν ένα κουκλάκι αγκαλιάς και σπάνια αποχωρίζονται. Τούτο το καφέ αρκουδάκι έχει μια φωνή ξεχωριστή σαν αυτή του μπαμπά και μαζί με το μικρό αγόρι της ιστορίας ταξιδεύουν σε κόσμους ονειρικούς και …παιδικούς. Πόσα και ποσά πράγματα ζουν τα μικρά παιδιά με τους φανταστικούς τους φίλους; Πόση συντροφιά κρατούν  όλα εκείνα τα αγαπημένα αρκουδάκια που γεμίζουν τις μέρες και τις νύχτες με φαντασία, ομορφιά, αγάπη, αθωότητα και …δύναμη.

Τούτο το βιβλίο γράφτηκε για να θυμίζει σε μικρούς και σε μεγάλους την  γεμάτη παιδική ζωή από χαρά, από κόσμους ονειρικούς, από ταξίδια φανταστικά. Γράφτηκε γεμάτο παιδικές αλήθειες, λαχτάρα προσφοράς  και αγάπη στα παραμύθια. Στα τυπωμένα βιβλία που τα παιδιά αδημονούν να μάθουν να τα διαβάζουν και στις προφορικές ιστορίες  που ακούν και συχνά μιμούμενα αφηγούνται και τα ίδια στα παιχνίδια τους.

Γράφτηκε για τη φιλία, την αγνή αγάπη, την γλυκιά καληνύχτα, την ώρα του αποχωρισμού. Εκείνη τη μαγική στιγμή που όλα μοιάζουν να ζωντανεύουν στα παραμύθια και να γίνονται η πιο σπουδαία συνάντηση  της μέρας που φεύγει. Ένα βιβλίο που μαγικά και πάλι εικονογράφησε η Έφη Λαδά. Ένας αρκούδος ταξιδευτής, γεμάτος χρώμα και κίνηση και ζωή όπως μόνο η Έφη ξέρει να δίνει στους χάρτινους ήρωες των βιβλίων  των παραμυθιών.

Εάν βιβλίο γραμμένο  σε έμμετρη μορφή, σαν τραγουδάκι παιδικό που μαθαίνεται και σιγοψιθυρίζεται,   για πολύ τρυφερές ηλικίες. Μια ακόμα σπουδαία συνάντηση μιας χαρισματικής συγγραφέως  που γράφει το ίδιο μαγικά για …μωρά όσο και για ενήλικες και μιας εικονογράφου από τις πολύ αγαπημένες, ξεχωριστές και ιδιαίτερες στα πινέλα τους!

Να το πάρετε, να μυρίσει  τρυφερότητα η ψυχή, αθωότητα και ομορφιά. Επειδή φανταστικοί κόσμοι των παιδιών δεν κρατούν για πάντα…

Για παιδιά από 3 χρόνων…

Το τεμπέλικο μυρμήγκι, Ιωάννα Μπουλντούμη, εικ: Γιώργος Πετρίδης, εκδ. Μεταίχμιο

Όταν στους κανόνες υπάρχει εξαίρεση τότε ακόμα και τα μυρμήγκια γίνονται τραγουδιστές, καλοπερασάκηδες και …τεμπέληδες. Τούτο το μυρμήγκι της Ιωάννας Μπουλντούμη είναι το πιο σπουδαίο και καταπληκτικό που έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα. Ο Ζήσης που μάλλον θα γίνει διάσημος στον κόσμο των παιδιών και θα ζήσει για πάντα,  είναι ένα αξιαγάπητο όμορφο, σπάταλο,  και τεμπέλικο μυρμήγκι. Αγαπάει την ξάπλα, την υπομονή, την διασκέδαση, την εύκολη ζωή. Δεν έχει δουλέψει σχεδόν ποτέ και ο Ιούνιος τον βρίσκει πάντα απένταρο. Τι και αν προσπαθούσαν γονείς και φίλοι να τον συνετίσουν. Εκείνος δεν άκουγε κανένα. Σκορπούσε την πατρική περιουσία  σε γλέντια και δώρα ίσαμε εκείνη την μία και μοναδική στιγμή που είδε την Τίνα, μια πανέμορφη μυρμηγκίνα. Μόνο που εκείνη ήτανε δουλευταρού μεγάλη κι είχε πολλές  απορίες για την ζωή του αγαπημένου της. Εκείνος  πάλι την συμβούλευε  να μην στεναχωριέται και η ζωή σου θα χει μόνο ταξίδια και νύχτες μαγικές. Όμως πως να τα βγάλουν πέρα με τις φοβέρες σπάταλες του περιβόητου Ζήση; Η Τίνα δούλευε πολύ, κουραζόταν κι ο χρόνος που μοιράζονταν άρχισε να μειώνεται. Τότε άλλα συναισθήματα βγήκαν στην επιφάνεια. Μοναξιά, βαργεστημάρα, λύπη, αγωνία και ντροπή. Ο Ζήσης άρχισε να καταλαβαίνει πως η ζωή δεν είναι μόνο διασκέδαση, έχει αγώνα, έχει υποχρεώσεις, έχει δουλειά…πολύ!

Κι άλλαξε τη ζωή του …κι έπηξε το μυαλό του  και όλα, μα όλα έγιναν διαφορετικά.

Ήξερα πως η Ιωάννα Μπουλντούμη ήταν πολύ καλή συγγραφέας , όμως για το ποιήτρια, δεν είχα ιδέα. Ώσπου διάβασα τον Ζήση και πραγματικά θαύμασα το ταλέντο της, την καταπληκτική ιδέα και ροή της ιστορίας, το μέτρο, την ομοιοκαταληξία, την μοναδική αυτή περιπέτεια. Και τι δεν έγραψε μέσα σε τούτη την υπέροχη, κωμική, ανατρεπτική και καλοφτιαγμένη ιστορία; Για τα στερεότυπα που και πάλι γκρεμίζονται… Για τις κλειστές και μεγάλες οικογένειες. Για κοινωνίες που δέχονται ή δεν αποδέχονται το διαφορετικό. Για την δουλειά, την τεμπελιά, τα παθήματα της άνετης ζωής και του έρωτα. Του έρωτα που αλλάζει τα πάντα, που ηρεμεί ψυχές, που γκρεμίζει απόψεις, διαμορφώνει νέες τακτικές και ομορφαίνει την ζωή. Τα μυρμήγκια στο μυαλό όλων μας είναι εκείνα που πριν πεινάσουν, μαγειρεύουν , όπως λέει ο σοφός λαός. Ο Ζήσης κάνει τη διαφορά και ανατρέπει τους κανόνες. Δακτυλοδεικτούμενος, διαφορετικός, αιρετικός. Κι ίσως ντροπή για τους συνετούς εργάτες της γης. Όμως οι εξαιρέσεις είναι πάντα που κάνουν τη διαφορά και τις μεγάλες αλλαγές. Κι υστέρα ‘διδάσκει’ η ιστορία πως αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις. Κι ο Ζήσης κι ο κάθε Ζήσης έζησε, χόρτασε, κατάλαβε, άλλαξε και προχώρησε…

Απέξω το μάθαμε το μεγαλύτερο μέρος του ποιήματος- τραγουδιού- ιστορίας, στην τάξη. Λατρέψαμε τον Ζήση μα και την όμορφη Τίνα, τη φωνή της λογικής, της Τάξης, της ήρεμης δύναμης που ξέρει χωρίς τυμπανοκρουσίες να βάζει τα πράγματα και τους ανθρώπους στη θέση τους. Να αναδεικνύει αυτό που πραγματικά θέλουν και είναι…

Μαγικές οι εικόνες του Γιώργου Πετρίδη. Ολοζώντανες, γεμάτες χρώμα κι ομορφιά από τις λίγες που έχω δει… Μια καληνύχτα που θα γεμίσει πάρα πολλές νύχτες των παιδιών με γέλιο, χαρά, σκέψη κι αγάπη.

Να την ακούσετε και από την Ιωάννα, κατεβάζοντάς την εφαρμογή QrCode στο κινητό ή στο τάμπλετ σας… Θα δείτε που θα ερωτευτείτε κι εσείς τον Ζήση, μικροί και μεγάλοι…

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

https://zhtunteanagnostes.blog...