γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*
Σεπτέμβρης γεμάτος υποσχέσεις, αλλαγές και νέες προκλήσεις. Παραμύθια γεμάτα με ιδέες, μαγεία και μηνύματα. Κι εμείς εδώ πιστοί στο ραντεβού μας, για μια ακόμη χρονιά. Με βιβλία που μας εμπνέουν, μας κάνουν να ονειρευόμαστε, μας γεμίζουν την ψυχή…
Σιωπές που μιλούν, ιδέες που ξυπνούν επιθυμίες, πειρασμοί που ψιλοτρώνε την ψυχή …
Ψέματα να΄ναι ή αλήθεια, κανείς δεν ξέρει να το πει για αυτό τα λέν τα παραμύθια!
Αφαιρέθηκα! Θοδωρής Παπαϊωάνου, εικ: Μυρτώ Δεληβοριά, εκδ. Πατάκη
Κι εγώ αγαπούσα τα παράθυρα της τάξης του σχολείου. Σαν τον Αχιλλέα…
Είχαν όλα τα χρώματα, τους ήχους, τις εικόνες και την ελευθερία που ήθελα την ώρα της μακρόσυρτης και συχνά βαρετής παράδοσης. Σαν τον Αχιλλέα…
Τα θελα πάντα ανοιχτά, κυρίως την Άνοιξη που οι μυρωδιές ξεμυάλιζαν την ψυχή και το μυαλό. Σαν τον Αχιλλέα….
Κι ήταν όλων τα μάτια στραμμένα στον πίνακα και προσπαθούσαν να βγάλουν νόημα μ΄όλα αυτά τα παράξενα σημάδια με την κιμωλία που η κυρία Αγνή ονόμαζε μαθηματικά. Κι όσο γέμιζε ο πίνακας τόσο η ψυχή δραπέτευε. Στα πουλιά ,στα είδη τους, στους ήχους, στις φωλιές και τα σύρματα. Κι όλα έτσι γίνονταν πιο εύκολα, ευχάριστα κι όμορφα πολύ. Πράξεις πολλές, χωρίς κόπο ή βία. Προσθέσεις, αφαιρέσεις, πολλαπλασιασμοί και διαιρέσεις. Κι άρχισε ο Αχιλλέας να μετρά, να ακούει, να ξεχωρίζει ακόμα και τη χροιά των φωνών ανθρώπων και ζώων. Κι είχαν σειρά τα σύννεφα που με τα σχήματά τους έδιναν τροφή στη σκέψη και τη φαντασία. Κι ύστερα ήρθαν εκείνες οι μυρωδιές από τον φούρνο της γειτονιάς που βοήθησαν πολύ ….στην αφαίρεση.
Μια μεγάλη αλήθεια σε ένα τόσο μικρό και πανέξυπνο βιβλίο. Θοδωρής Παπαϊωάννου, συγγραφέας μιας ιστορίας που σίγουρα την έχουμε ζήσει κι εμείς όλοι κάποια φορά στο σχολείο. Στη στείρα μάθηση και μεθόδους ένα είναι το φάρμακο. Η αφαίρεση και η δύναμη της φαντασίας. Ένα βιβλίο που υμνεί τη φύση, που είναι πάνω απ όλους κι απ΄όλα. Ένα βιβλίο σχολικής ζωής και καθημερινότητας που απευθύνεται σε παιδιά αλλά αποτελεί «Γλυκιά γροθιά» στα στομάχια και μυαλά των δασκάλων.
Όταν η φύση προκαλεί με όλη της την ομορφιά, εκμεταλλεύσου το και μάθε γράμματα – αριθμούς στα παιδιά …μέσα απ αυτήν. Αυτό κρατώ από τούτη την καλογραμμένη, υπέροχη και καταπληκτική ιστορία.
Εμπειρίες όλων, παθήματα καθημερινά, αφύπνιση συνείδησης. Μέσα από τις μοναδικές εικόνες και …γραμμές της Μυρτώς Δεληβοριά γνωρίζουμε τον Αχιλλέα, την κυρία Αγνή, το σχολείο και …τα πουλιά. Συναισθήματα, ζωή και ιδέες για περισσότερη διάθεση μάθησης .
Αυτά είναι γραμμένα σε τούτες τις αράδες που πραγματικά θα σας κάνουν να χαμογελάσετε και ίσως να προβληματιστείτε λιγάκι. Γιατί ένας μικρός Αχιλλέας κρύβεται πάντα σε ολονών την ψυχή, μικρών και μεγάλων.
Για παιδιά από 7 χρονών…
Εγώ, ο Αριστοτέλης, Μισώ τα βιβλία, Ίνγκριντ Σαμπέρ,εικ: Γκουρίντι, (μεταφ: Μαρία Παπαγιάννη), εκδ. Πατάκη
Ε, λοιπόν, την έχω ακούσει κι εγώ τούτη τη φράση: Μισώ τα βιβλία…
Κι αφού ανέβηκε η «πίεση της φαντασίας» μου, είπα πως κάτι , κάποιος θα βρεθεί και θα αλλάξει την γνώμη στον πιτσιρικά που το ΄πε. Κι ο Αριστοτέλης τα μισεί. Κουράζεται να βλέπει γύρω του όλη την οικογένεια να διαβάζει. Εκείνος κάνει τη δική του επανάσταση κι αρνείται πεισματικά να …ανοίξει, έστω, ένα βιβλίο. Αντιθέτως τα βγάζει από το σπίτι και τα κρύβει μέσα σε ένα βαρέλι στην καλύβα του κήπου. Ώσπου μια μέρα ένα μικρό διαβαστερό κουνέλι θα του αλλάξει την άποψη και τη ζωή. Χωρίς πολλά λόγια αλλά μόνο με τη στάση του θα κάνει τον μικρό Αριστοτέλη να ξανασκεφτεί την ιδέα του διαβάσματος…
Και θα τα καταφέρει…
Λίγα λόγια, πολλές σκέψεις, μεγάλες αλήθειες, στάσεις συμπεριφοράς. Μια ιστορία για όλα τα παιδιά που «μιλούν» εκτός από τις λέξεις και οι εικόνες με πολύ πιο δυνατό τρόπο. Είναι φυσικό τα παιδιά να αρνούνται να κάνουν κάποιες φορές τα χατίρια των μεγάλων. Όσο κι αν θέλουν να τους μιμηθούν υπάρχουν φορές που προσπαθούν να διαφοροποιηθούν από τους γονείς και τα αδέλφια τους. Φτάνουν συχνά στην αντίπερα όχθη ίσαμε ένας τρίτος και «ακίνδυνος» τους αλλάξει γνώμη. Η σιωπή στην προκειμένη ιστορία, όπως και στη ζωή συχνά, κάνει θαύματα. Οι συμβουλές συχνά δεν πετυχαίνουν. Πρέπει να πάθεις για να μάθεις, να βιώσεις για να καταλάβεις, να πειστείς μόνος σου για το τι σου αρέσει και σε ενθουσιάζει. Σαν τον Αριστοτέλη, τον μικρό επαναστάτη που όμως κάπου βαθιά μέσα του έχει την επιθυμία να κάνει ότι και οι άλλοι αλλά ο εγωισμός και η άρνηση του δεν του το επιτρέπουν στην αρχή.
Ένας μικρός οδηγός για μελλοντικούς αναγνώστες.
Υπέροχη εικονογράφηση, διαφορετική , τετράχρωμη σχεδόν αλλά με σχέδιο, σκίτσο και ιδέες πολύ κοντά στην παιδική ψυχή!
Να το διαβάσετε να βρείτε λύσεις στα όχι, στα δεν θέλω , στα «άσε με ήσυχο». Να μάθετε ή να θυμηθείτε πως τίποτα δεν κερδίζεται με φωνές, με μειώσεις, με συγκρίσεις. Όλα είναι θέμα σωστής διαχείρισης …κρίσεων και φυσικά υπομονής!
Για όλα τα παιδιά από 5 χρονών …
Πορτοκαλάδα Σλουρπ! Βασίλης Κουτσιαρής, εικ: Ναταλία Καπατσούλια, εκδ. Ελληνοεκδοτική
Μια πορτοκαλάδα με ανθρακικό. Συνήθως το στραβομουτσούνιασμα της κάθε μαμάς και η μεγαλύτερη επιθυμία του κάθε παιδιού. Το απαγορευμένο είναι πάντα πιο …γλυκό και επιθυμητό! Όμως ο πειρασμός είναι πειρασμός και πάντα υπάρχει μια κατάλληλη στιγμή για να αλλάξουν όλοι οι κανόνες, οι απαγορεύσεις , τα δύσκολα. Ακόμα και αν δεν μπορεί να γίνει αλλιώς , ένας μικρός μπόμπιρας που είναι …πανέξυπνος, κάτι θα σκεφτεί.
Και το κατάφερε ο μικρός πορτοκαλένιος ήρωας κι «έκλεψε » τη πορτοκαλάδα από το ψυγείο. Μόνο που την ίδια στιγμή άρχισαν τα παράξενα και οι φόβοι, οι ανασφάλειες, οι εκπλήξεις και …οι αναποδιές. Το …ρέψιμο μεγάλο κι αναστάτωση της γειτονιάς ακόμα πιο μεγάλη. Τι να κάνει ο άδειο μπουκάλι; Και οι παράξενες αντιδράσεις- συζητήσεις ; Ο φόβος κάνει τότε την εμφάνισή του. Κι όλα αυτά για ένα πλαστικό « απαγορευμένο» μπουκάλι πορτοκαλάδας με ανθρακικό.
Πανέξυπνη, χιουμοριστική, αληθινή και πρωτότυπη ιστορία από τον Βασίλη Κουτσιαρή. Οι ανησυχίες της μαμάς για σωστή διατροφή. Οι απαγορεύσεις που οδηγούν σε μπελάδες. Οι κρυφές επιθυμίες που πάντα βρίσκουν τρόπο να εκπληρωθούν. Οι φόβοι της αποκάλυψης, οι ενοχές , οι άσχημες σκέψεις. Και φυσικά τα επακόλουθα που μπορεί να παγιδεύσουν, να σπείρουν πανικό κι ακόμα μεγαλύτερο φόβο. Για όλα αυτά μιλά το βιβλίο του Βασίλη. Για τα όρια και τα επιτρεπτά. Για τα μικρά ψέματα που μπορεί να γίνουν… τεράστια. Για την εξυπνάδα και πονηριά των μικρών παιδιών και φυσικά τις πανούργες κι αληθοφανείς σκέψεις τους με τα αθώα βλέμματα που όλοι γνωρίζουμε, καταλαβαίνουμε αλλά συγχρόνως μας… τουμπάρουν.
Χίλια θέματα σε λίγες σελίδες. Καλογραμμένη ιστορία, γεμάτη συναισθήματα και σκανταλιές. Σύγχρονη, καλοδιάβαστη και με αλήθειες που ίσως κάνουν τους γονείς να σταματήσουν τα πολλά …μη και όχι!
Με την υπέροχη εικονογράφηση της Ναταλίας Καπατσούλια με τις χαρακτηριστικές φιγούρες της που μιλούν με τα μάτια, τα χρώματα κι όλες τις εκφράσεις των προσώπων.
Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν αντιστέκεται στον πειρασμό …. Κι αυτό το εξηγεί με μοναδικό τρόπο τούτη η ιστορία!
Για παιδιά και μεγάλους που αγαπούν τις αλήθειες των …παραμυθιών!
*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός
http://zhtunteanagnostes.blogs...
