Τα Αμέτρητα* …. Στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Μια φορά κι ένα  καιρό ήταν  μια χώρα που οι κάτοικοι της ήταν πολλοί κι όλοι τους ευτυχισμένοι. Όλα τα καλά του κόσμου τα  είχαν κι όλα τα μετρούσαν για να είναι σίγουροι πως ήταν δικά τους. Εκεί ζούσε κι ο Παππούς με ένα Κοριτσάκι μικρό. Εκείνος σοφός και ο καλύτερος μετρητής των πάντων. Με την εγγονή του περνούσε ώρες ατέλειωτες και της μάθαινε τον κόσμο και …το μέτρημα. Κι έμαθε το Κοριτσάκι να μετράει ό,τι συναντούσε, ό,τι ακουμπούσε, ότι  φανταζόταν κι ονειρευόταν. Και καμάρωνε ο Παππούς που το Κοριτσάκι του ακουμπούσε σε όλα του τα χνάρια τόσο που μια μέρα της έλεγε θα μετρούσε ακόμα και τα Αμέτρητα. Κι αναρωτήθηκε το κορίτσι αν όντως υπήρχαν πράγματα που έμεναν αμέτρητα σε Γη και Ουρανό…

Και η απάντηση αφοπλιστική… Υπήρχαν πολλά Αμέτρητα πράγματα όπως ας πούμε : «Πόσα  είναι τα μικρά παιδιά που αγαπούν τη μυρωδιά των καινούργιων βιβλίων…» ή «Πόσα είναι τα παραμύθια που ξεκινάνε καλά αλλά τελειώνουν άσχημα… ». Κι ακόμα : «Πόσα είναι τα γλυκά τραγούδια που τραγουδιούνται μόνο μες στην ησυχία της νύχτας…» Κι έβαλε σκοπό της ζωής του το Κοριτσάκι να τα μετρήσει όλα τούτα…

Και ξεκίνησε το ταξίδι σ’ ολόκληρο τον κόσμο, μετρώντας, γράφοντας ό,τι συναντούσε  κι όλα εκείνα που την απασχολούσαν από τα παραμύθια, τα παιδιά και τις ιστορίες που λίγοι ήξεραν. Και μεγάλωσε το Κοριτσάκι και έπρεπε να πάρει μια μεγάλη απόφαση για τη ζωή του. Κι όλοι την ήθελαν για γυναίκα τους. Αλλά δυσκολευόταν να βρει το βασιλόπουλο της καρδιάς της και να πει το μεγάλο Ναι, γατί όλο και μετρούσε, όλο και κάτι εμφανιζόταν …Αμέτρητο! 

Σκέφτηκε τότε ποιος θα μπορούσε να σταθεί πλάι της και άρχισε η «ακρόαση» με τους υποψήφιους μνηστήρες… Κι εκείνοι σαν «Πρίγκιπες» σωστοί αρχίσαν να παρουσιάζονται: 

Ο Πρίγκιπας Λύκος απορρίφθηκε γιατί δεν είχε μετρήσει τον φόβο επειδή είπε πως ήταν μάλλον πιο γρήγορος απ’ αυτόν…

Ο Πρίγκιπας Πελαργός επειδή δεν είχε μετρήσει τη χαρά γιατί δεν την έφτανε…

Ο Πρίγκιπας Ήλιος επειδή δεν είχε καταφέρει να μετρήσει την ομορφιά μιας κι έλαμπε πιο πολύ απ΄αυτόν…

Ώσπου…. (θα το διαβάσετε και θα μαγευτείτε όσο κι εγώ!)

Ένα κείμενο που οι λέξεις ταιριάζουν απόλυτα και φτιάχνουν ένα σύγχρονο- «παλιό» και εκπληκτικό  παραμύθι. Ένα παραμύθι που το συναίσθημα κυριαρχεί. Που η φαντασία καλπάζει στα πιο αμέτρητα κι απάτητα μονοπάτια. Ένα παραμύθι που μπορεί να μην έχει μαγικά στοιχεία, έχει όμως ζωντανέματα μοναδικά και όλη τη μαγεία που συναντάς στα όνειρα και τις καλές ιστορίες. Μιας ιστορίας με καλά δομημένη γλώσσα και την αστείρευτη φαντασία της Μαρίας Αγγελίδου.   Πρωτότυπη σύλληψη μιας ιδέας που φέρνει θαυμασμό, χαρά, και παρηγοριά όπως συνέβαινε στα παραμύθια του παλιού καλού καιρού. Κι έχει κι αυτό το παραμύθι  πρίγκιπες και βασιλόπουλα αλλά ασυνήθιστα και παράξενα. Κι έχει αγάπη μπόλικη τούτη η ιστορία κι ίσως να ΄ναι το μόνο συναίσθημα τελικά που παραμένει Αμέτρητο, αιώνες τώρα.  

Ένα παραμύθι για την οικογένεια, για τη σοφία των χρόνων και των εμπειριών. Ένα παιχνίδι που μετράει την ευτυχία των απλών στιγμών και πραγμάτων. Που μας υπενθυμίζει τι είναι σπουδαίο στη ζωή και τι όχι. Που βάζει προτεραιότητές χωρίς να…μετρά. Ένα παραμύθι εικονογραφημένο από τον Βασίλη Σελιμά όπως εκείνα τα παλιά τα παραμύθια των δικών μας εποχών…

Να το ψάξετε  και να αφεθείτε στην απόλαυση της ανάγνωσης…

*Τα Αμέτρητα, Μαρία Αγγελίδου, εικ: Βασίλης Σελιμάς, εκδ. Ίκαρος

Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα : https://ikarosbooks.gr/1018-ta-ametrita.html 

Υ.Γ. Και μιας και μπαίνουμε σιγά σιγά στον Δεκέμβριο που τουλάχιστον για μένα είναι ο Πατέρας των Παραμυθιών, η στήλη μας «Τα Παραμύθια του Σαββάτου» γίνεται σχεδόν καθημερινή. Με νέες εκδόσεις που αξίζουν την προσοχή σας και πολλές και καλές Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες!

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/