Ο Γιώργος Λάνθιμος κέρδισε το βράδυ του Σαββάτου το Χρυσό Λιοντάρι του Φεστιβάλ Βενετίας με την ταινία "Poor Things".
Ο Λάνθιμος ήταν το φαβορί για το 80ό φεστιβάλ κινηματογράφου που ολοκληρώθηκε το βράδυ του Σαββάτου.
«Ευχαριστώ το φεστιβάλ που με μεγάλο ενθουσιασμό δέχθηκε την ταινία» είπε ο Λάνθιμος παραλαμβάνοντας το βραβείο ενώ ευχαρίστησε τη σύζυγό του Αριάν Λαμπέντ, τους ηθοποιούς της ταινίας και τo studio παραγωγής Searchlights, αλλά πάνω από όλους την Εμα Στόουν «ένα υπέροχο πλάσμα.
«Αυτή η ταινία είναι η Έμα», τόνισε.
Μετά το βραβείο σε ένα από τα κορυφαία κινηματογραφικά φεστιβάλ ανοίγει ο δρόμος και τις υποψηφιότητες των Οσκαρ.
Σύμφωνα με το news247.gr, η ταινία αποτελεί μια μοντέρνα διασκευή του μύθου του Φρανκενστάιν βασισμένη στο ομώνυμο βραβευμένο βιβλίο του Άλιστερ Γκρέι από το 1992 ("Χαμένα Κορμιά", όπως κυκλοφορεί στα ελληνικά), σε σενάριο του Τόνι Μακναμάρα, ο οποίος είχε ταιριάξει εξαιρετικά με τον Λάνθιμο στην "Ευνοούμενη". Η Έμμα Στόουν πρωταγωνιστεί ως Μπέλα Μπάξτερ, μια γυναίκα που επιστρέφει κατά κάποιο τρόπο πίσω στη ζωή από τον ιδιοφυή επιστήμονα Γκόντγουιν Μπάξτερ (Γουίλεμ Νταφόε), κι η οποία μαθαίνει κάθε τι στη ζωή, από την αρχή. Ένας δικηγόρος μπαίνει σύντομα στην εικόνα (ο Μαρκ Ράφαλο στην αστειότερη στιγμή της καριέρας του), κεντρίζει το ενδιαφέρον της Μπέλα και συνδέεται με την αγωνία της να ανακαλύψει τον κόσμο. Και μαζί φυσικά τον εαυτό της.
Η οδύσσεια της Μπέλα τη φέρνει σε διάφορες πόλεις και σκηνικά και μαζί της συστήνει διάφορες σεξουαλικές δυναμικές που συχνά ξεφεύγουν από την απλότητα του «μου αρέσει / δεν μου αρέσει» ή «τον θέλω / δεν τον θέλω». Και ταυτόχρονα εξερευνά τις συμπεριφορές των γύρω της (αντρών), το τι βλέπουν σε αυτή, τι θέλουν από εκείνη, αλλά κυρίως πώς. Έλεγχος, επιθυμία, αθωότητα, όλα στο μίξερ - κανείς δεν αποτελεί τη μαγική λύση. «Τέρατα!», τους φωνάζει κάποια στιγμή.
Η Έμμα Στόουν είναι εκπληκτική μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, μια ηθοποιός σε σπάνια στιγμή πλήρους, απόλυτου δωσίματος σε σκηνοθέτη, σε όραμα, σε ρόλο. Παίζει μια γκάμα δεκάδων διαφορετικών καταστάσεων, συναισθηματικών και νοητικών περιοχών, σεξουαλικής ορμής, πίκρας, έκστασης, αθωότητας, σοφίας, κι όλα σε συνδυασμούς μεταξύ τους. Χρησιμοποιεί το σώμα της, τα άκρα της, το βλέμμα της, χωρίς ποτέ ό,τι κάνει στη συνέχεια να μοιάζει συμβατικό και προβλέψιμο.
Πρόκειται τελικά για μια απογειωτική ιστορία προσωπικής ωρίμανσης, χειραφέτησης και σεξουαλικής αφύπνισης. Η Μπέλα ανακαλύπτει τον κόσμο γνωρίζοντας διαφορετικούς τύπους ανθρώπων, δοκιμάζοντας τις κοσμοθεωρίες τους, αποκτώντας όλο και πιο συνειδητό έλεγχο της προσωπικότητας, της ηθικής, και φυσικά του σώματός της. Είναι και Πινόκιο και Barbie μαζί, και Γκίλιαμ και Κιούμπρικ, και αστείο και φρικιαστικό, και ωμά σεξουαλικό και ωμά gory, και απαιτητικό και γλυκό κι αισιόδοξο, ένας αντι-Πυγμαλίωνας που φτιάχτηκε στο σήμερα αλλά δεν ανήκει (αποκλειστικά) σε αυτό.
Μια αντισυμβατική φιλμική κατασκευή που δεν μοιάζει εν τέλει με καμία άλλη, και πίσω από την οποία μπορείς να νιώσεις τον σκηνοθέτη και την κεντρική περφόρμερ να αποκτούν και να εκφράζουν κι οι ίδιοι, βήμα-βήμα, σκηνή τη σκηνή, μια αντίστοιχη αίσθηση ενθουσιώδους περιέργειας και απελευθέρωσης με την κεντρική τους ηρωίδα.
Αναλυτικά όλα τα βραβεία.
Χρυσό Λιοντάρι: "Poor Things" του Γιώργου Λάνθιμου
Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής: "Evil Does Not Exist" του Ριγουσούκε Χαμαγκούτσι
Αργυρός Λέοντας Σκηνοθεσίας: Ματέο Γκαρόνε για το "Io Capitano"
Coppa Volpi Γυναικείας Ερμηνείας: Κέιλι Σπέινι για το "Priscilla" της Σοφία Κόπολα
Coppa Volpi Αντρικής Ερμηνείας: Πίτερ Σάρσγκαρντ για το "Memory" του Μισέλ Φράνκο
Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής: "Green Border" της Ανιέσκα Χόλαντ
Βραβείο Σεναρίου: Γκιγιέρμο Καλντερόν και Πάμπλο Λαραϊν για το "El Conde" του Πάμπλο Λαραϊν
Βραβείο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι (για ανερχόμενο ηθοποιό): Σεϊντού Σαρ για το "Io Capitano" του Ματέο Γκαρόνε
Πηγές: protothema.gr, news247.gr
