Η Σοφία Δερμιτζάκη είναι από τους ανθρώπους αυτούς που σε "κατακτούν" αμέσως, τόσο εξαιτίας του αυθορμητισμού της όσο και του δυναμισμού της.
Η αμεσότητα που τη διακρίνει, το χιούμορ αλλά και η ευφυΐα είναι στοιχεία ιδιαίτερα ευδιάκριτα από την πρώτη στιγμή της συναναστροφής μαζί της.
Έχοντας αποφοιτήσει από την Ανωτέρα Δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών με άριστα αλλά και από το University of Surrey της Αγγλίας, και πιο συγκεκριμένα από το τμήμα Μοριακής Μικροβιολογίας η Σοφία Δερμιτζάκη συνέχισε τις σπουδές της παρακολουθώντας σεμινάρια υποκριτικής του Αντρέα Μανωλικάκη, πάνω στη Μέθοδο Actors’ Studio.
Ηθοποιός και σκηνοθέτιδα, έχει καταγράψει μέχρι τώρα σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό της καθώς έχει συμμετάσχει και με τις δύο της ιδιότητες σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου και του ΚΘΒΕ, των ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης καθώς και σε διάφορες ομάδες στην Αθήνα και στην Κρήτη.
Με αφορμή την παράσταση “Η γυναίκα της Πάτρας” (Παρασκευή 17/07 στο Μικρό Κηποθέατρο “Μάνος Χατζιδάκις” στο Ηράκλειο), μιλήσαμε με την Σοφία Δερμιτζάκη για το έργο και τον χαρακτήρα που υποδύεται, τα καλλιτεχνικά δρώμενα στον καιρό του κορωνοϊού αλλά και για το μέλλον.
Πως είναι να διοργανώνεις μια παράσταση την εποχή της Πανδημίας;
Η συγκεκριμένη παράσταση, είχε ετοιμαστεί για τον Μάρτιο, ευτυχώς. Τότε προλάβαμε να κάνουμε μόνο δύο παραστάσεις και μετά τα θέατρα έκλεισαν. Δεν ξέρω ειλικρινά πως θα ένιωθα, αν ετοίμαζα μια παράσταση από την αρχή, μέσα σε όλη αυτή τη δίνη. Με τι ψυχολογία και τι ανασφάλεια, θα μπορούσα να μπω σε κάτι καινούριο. Αν και πιστεύω θα το έκανα γιατί η ανάγκη να δημιουργήσεις είναι ανεξάντλητη.
Πόσο σε έχει επηρεάσει ο εγκλεισμός σε προσωπικό αλλά και επαγγελματικό επίπεδο;
Προσωπικά, μπορώ να πω, ότι πέρασα διάφορα στάδια μέσα στην καραντίνα. Στην αρχή το απόλαυσα, διότι ξεκουράστηκα, που το είχα πολύ ανάγκη. Είδα περισσότερο τον γιο μου και πέρασα πολύ δημιουργικές στιγμές με την οικογένειά μου. Μετά άρχισε το άγχος και η ανασφάλεια. Επαγγελματικά διαλυθήκαμε! Δεν μπορούσαμε να κάνουμε κανέναν σχεδιασμό για το μέλλον κι επιπλέον δεν υπήρχε κανένα εισόδημα για πολύ καιρό από πουθενά. Από την άλλη, μπορώ να πω ότι εκτίμησα πιο πολύ το επάγγελμά μου, διότι ανασύρθηκαν οι άθλιες συνθήκες, κάτω από τις οποίες καλούμαστε να δημιουργήσουμε και αυτό με πείσμωσε πολύ. Αποφάσισα λοιπόν ότι από εδώ και πέρα δεν θα κάνω καμία έκπτωση στη δουλειά μου!
Διαβάζοντας την περιγραφή του έργου «Η γυναίκα της Πάτρας» κάποιος καταλαβαίνει ότι η Πανωραία, την οποία υποδύεσαι, είναι μια γυναίκα χείμαρρος.
Ποια θεωρείς ότι είναι τα πιο γοητευτικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου ρόλου;
Αρχικά είχα δει την παράσταση πριν αρκετα χρόνια στην Αθήνα, με την Ε. Κοκκίδου και είχα ενθουσιαστεί με την απλότητα, την αμεσότητα και την αυθεντικότητα αυτής της γυναίκας. Όταν μου πρότειναν να παίξω αυτόν τον ρόλο στην αρχή φοβήθηκα. Θεωρούσα ότι ήμουν μακριά από την ιδιοσυγκρασία αυτής της γυναίκας. Διαβάζοντας το κείμενο ξανά, ένιωσα να με συνεπαίρνει ο λόγος της. Ένας λόγος μεστός, καθαρός, λαϊκός και απόλυτα απενοχοποιημένος. Η Πανωραία λέει ουσιαστικά, αυτό που θα θέλαμε όλοι να πούμε, άλλα δε μας αφήνουν. Αυτό με κέντρισε και με συγκίνησε. Με κέρδισε αυτή της η αλήθεια. Η αλήθεια μιας γυναίκας, που λόγω καταβολών, την κουβαλάμε μέσα μας. Οπότε συνειδητοποίησα ότι δεν μου ήταν τόσο ξένη όσο νόμιζα. Με συγκλόνισε η ζωή της και όλη αυτή η μαγκιά με την οποία την αντιμετώπιζε, χωρία καμία μεμψιμοιρία και μιζέρια.
Το θεατρικό είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Γιώργου Χρονά. Ποια πιστεύεις ότι είναι τα στοιχεία του που έκαναν τον Μάνο Χατζιδάκι να πει ότι πρόκειται για το καλύτερο βιβλίο που διάβασε ποτέ στη ζωή του;
Ο Χατζιδάκις, είχε πει συγκεκριμένα στον βιβλιοπώλη Αναστάσιο Ρεντζή, στη στοά Βαρώνου Χηρς, στη Θεσσαλονίκη, πως είναι το καλύτερο βιβλίο που έχει διαβάσει. Είχε πει πως ο αναγνώστης θα καταλάβει. Δεν έχει ένα αλλά πολλά παράλληλα θαύματα. Αρετές υψηλού λόγου, από μια αμόρφωτη γυναίκα, που μιλάει χωρίς να ντρέπεται, χωρίς να λυπάται. Είναι ένας σπάνιος και ελευθερος λόγος! Η γυναίκα της Πάτρας, κατά τον Χρονά, είναι η πιο αληθινή και γυμνή ιστορία, που έχουμε διαβάσει από την σταύρωση του Χριστού και τα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Αρκετοί θίασοι έχουν αρχίσει και προγραμματίζουν παραστάσεις για τη χειμερινή σεζόν. Πόσο δύσκολες ή ρεαλιστικές είναι τέτοιου είδους κινήσεις;
Η αλήθεια είναι ότι προμηνύεται ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι κι ένας ακόμα πιο δύσκολος χειμώνας για τον πολιτισμό και για τα θέατρα. Δεν ξέρουμε ακόμα πως θα λειτουργήσουν οι κλειστοί χώροι και πως θα μπορέσουν οι θίασοι να ανταπεξέλθουν σε όλα αυτά τα νέα δεδομένα οικονομικά. Πρέπει να βοηθήσει το κράτος και οι φορείς σε μεγάλο βαθμό, αλλιώς δεν θα τα βγάλουμε πέρα. Από την άλλη δεν μπορούμε να σταματήσουμε και να δημιουργούμε. Η τέχνη μας είναι επίμονη κι έτσι πρέπει να είναι!
Θεωρείς ότι έχουν ληφθεί επαρκή μέτρα για τη στήριξη των καλλιτεχνών στην Ελλάδα μετά από το lockdown και δεδομένου του γεγονότος ότι όλων των ειδών οι παραστάσεις έχουν μειωθεί σε μεγάλο βαθμό;
Θα είμαι πολύ σύντομη και σαφής. Όχι.
Ως καλλιτέχνιδα τι εύχεσαι για το υπόλοιπο του καλοκαιριού αλλά και για τη χειμερινή σεζόν;
Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ, είναι να στηρίξει ο κόσμος και να έρθει στο θέατρο κι εμείς οι καλλιτέχνες να μάθουμε επιτέλους να διεκδικούμε αυτά που δικαιούμαστε, όπως διεκδικούμε τα πράγματα πάνω στη σκηνή!
Ποια είναι τα επαγγελματικά σου σχέδια για το άμεσο μέλλον;
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε μια παράσταση που θα μπει στο διαδικτυακό κανάλι του δήμου Ηρακλείου, βασισμένη στην ποίηση του Στέφανου Σαχλίκη, που έζησε στον Χάνδακα, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Αναστασάκη, πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του ΚΘΒΕ. Περιμένουμε επίσης από το Πολιτιστικό Κέντρο Ηρακλείου, να ενημερωθούμε για την παράσταση “Ο Πατούχας” σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, που ήταν να γίνει τον Απρίλιο. Υπάρχουν πολλές σκέψεις και μελετάμε κάποια άλλο πράγματα, αλλά ακόμα λόγω των συνθηκών δεν έχει αποφασιστεί κάτι επίσημα.
