Την Κυριακή 1η Μαρτίου, τελευταία Κυριακή της αποκριάς και πρώτη Κυριακή της άνοιξης, "πήραμε τα βουνά" και πάλι, αφήνοντας πίσω μας κάθε δυσάρεστη είδηση για επικίνδυνους ιούς, ματαιωμένες αποκριάτικες εκδηλώσεις κλπ, κλπ. Η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου μοιράστηκε μια ενδιαφέρουσα πεζοπορία με αφετηρία το Καστέλι Φουρνής και τερματισμό στις Λίμνες. Περπατήσαμε στο "Άγιο ΄Ορος της Κρήτης" και ανακαλύψαμε παλιά μοναστήρια με μακραίωνη ιστορία, γραφικά χωριά και την μοναδική ορεινή φύση του Πάνω Μεραμπέλλου.
Αφήσαμε τα αυτοκίνητα μας στον αυτοκινητόδρομο κοντά στο Καστέλι Φουρνης και από χωματόδρομο, αλλά και μονοπάτι ανάμεσα από αγκαθωτούς ασπάλαθους, κατευθυνθήκαμε προς την Μονή Κεράμου. Η Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στον Κέραμο Φουρνής είναι κτισμένη μέσα σε ένα όμορφο δασάκι από κυπαρίσσια και πεύκα. Σήμερα το μοναστήρι είναι έρημο και τα περισσότερα κτίσματα έχουν ερημώσει. Όπως φαίνεται από τα ερειπωμένα κτίρια πρόκειται για ένα μεγάλο μοναστήρι, με διώροφα, ψηλοτάβανα κτίρια που περιτριγυριζόταν από οχυρωματικό τείχος. Η εκκλησία (που χρονολογείται από το 1644) σώζεται σε καλή κατάσταση. Εντυπωσιάζει το ξυλόγλυπτο τέμπλο του 17ου αιώνα, όπου απεικονίζονται ο Αδάμ και η Εύα δίπλα στο δέντρο της γνώσης τη στιγμή που εκδιώκονται από τον Παράδεισο.
Μετά από σύντομη στάση στο παλιό μοναστήρι, το φορτωμένο με αναμνήσεις από περασμένα μεγαλεία και πίστη αλλοτινών καιρών συνεχίσαμε προς την περιοχή Σύμερσο. Η φύση τριγύρω μας 'λάμπει' ανοιξιάτικη κάτω από τον καταγάλανο ουρανό, συνταιριάζοντας απόλυτα την ανοιξιάτικη εικόνα της με το ημερολόγιο. Οι ανθισμένες μυγδαλιές, τα καταπράσινα χωράφια στρωμένα με το πανάκριβο χαλί, που μόνο η φύση ξέρει να κεντά με ανεμώνες, κόκκινες παπαρούνες, κίτρινες ξινήθρες, μαργαρίτες και ανθισμένες ασφεντηλιές, μας βεβαιώνουν πως η αναγέννηση της φύσης έχει αρχίσει και ο χειμώνας σύντομα θα είναι παρελθόν...
Κάναμε στάση στο εγκαταλειμένο σήμερα μοναστήρι της Αγίας Βαρβάρας. Πρόκειται για γυναικείο μοναστηριακό συγκρότημα του 16ου αιώνα, από το οποίο διατηρείται ο μονόχωρος καμαροσκέπαστος ναός και ελάχιστα κτίρια περιμετρικά. Συνεχίσουμε την πεζοπορία και την περιήγηση μας στα πολυάριθμα μοναστήρια της περιοχής και κατευθυνόμαστε στη μονή της Παναγίας της Κεραπολίτισσας.
H ανδρική μονή της Παναγίας Κεραπολίτισσας ή Καρδιώτισσας, βρίσκεται περίπου 7χλμ βόρεια της Νεάπολης και σήμερα λειτουργεί μόνο ο ναός της. Μέσα σε περιμετρικό τείχος, βρίσκονται τα ερείπια Ενετικών κελιών, δεξαμενών αλλά και του αναστηλωμένου δημοτικού σχολείου, το οποίο έγινε διάσημο το τέλος της Τουρκοκρατίας και θεωρείται από τα παλιότερα σχολεία της Κρήτης.
Από χωματόδρομο και παλιά μονοπάτια συνεχίζουμε μέχρι το όμορφο, παραδοσιακό χωριό Καστέλι, που βρίσκεται σε υψόμετρο 318μ. στο κέντρο μιας ορεινής περιοχής, περιτριγυρισμένο από εύφορα χωράφια. Η ονομασία του προέρχεται πιθανά από τη λέξη Castelli (που σημαίνει φρούριο) και θεωρείται από τα παλιότερα χωριά της Κρήτης, όπως αποδεικνύουν σημαντικά ευρήματα από την νεολιθική εποχή, που ήρθαν στο φως μετά από ανασκαφές που έγιναν την δεκαετία του 50. Σήμερα το χωριό καλοδέχεται τους επισκέπτες του με τα γραφικά του σοκάκια με τις λουλουδιασμένες αυλές, με κτίρια με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και παραδοσιακές ταβέρνες και καφενεία. Εντυπωσιακή είναι η στέρνα της Μπαμπακιάς, που χρησίμευε στο παρελθόν για να ξεδιψάνε άνθρωποι και ζώα. Το χωριό συνδέεται με τη Φουρνή με ένα ίσιο δρόμο που δεξιά κι αριστερά έχει φυτεμένους ευκάλυπτους. ΄Οπως μας είπαν ντόπιοι στο δρόμο αυτό τη δεκαετία του '50 και '60 γίνονταν το λεγόμενο "νυφοπάζαρο", καθώς οι νέοι της περιοχής έκαναν εκεί ατέλειωτους περιπάτους.
Διασχίσαμε το όμορφο λασιθιώτικο χωριό, σταματώντας κάθε τόσο για να φωτογραφίσουμε μια περίτεχνη παλιά πόρτα ή κάποιο στενοσόκακo φορτωμένο με πολύχρωμες γλάστρες. Συνεχίσαμε από χωματόδρομο με νότια κατεύθυνση, συναντώντας στη διαδρομή μας πολλές στέρνες γεμάτες βροχόνερα. Σήμα κατατεθέν της περιοχής του Πάνω Μεραμπέλλου οι πολυάριθμες στέρνες μαζί με τα πολλά ξωκλήσια/μοναστήρια και φυσικά οι ατελείωτοι "τράφοι" (δηλ. μαντρότοιχοι κατασκευασμένοι από πέτρα, χωρίς κονίαμα). ΄Ολα μαρτυρούν ότι η περιοχή γνώρισε "ένδοξες" μέρες, καθώς η Φουρνή ήταν πρωτεύουσα επαρχίας την περίοδο της Ενετοκρατίας και η περιοχή έχει να επιδείξει σπάνιο πλούτο από βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία. Παράλληλα οι πολυάριθμες στέρνες και κυρίως τα αμέτρητα χιλιόμετρα από πετρόκτιστους μαντρότοιχους αποτελούν απόδειξη του μόχθου των παλιών ξωμάχων να κάνουν την άγονη και άνυδρη γη τους όσο μπορούσαν πιο καρπερή.
Συνεχίζουμε προς το παλιό μονοπάτι της "Μάχας" με προορισμό τις Λίμνες, το όμορφο χωριό που βρίσκεται χτισμένο σε ένα κατάφυτο κάμπο με λιόδεντρα κάτω από πανύψηλα βουνά. Ακολουθούμε το χιλιοπερπατημένο μονοπάτι και αντικρίζουμε από ψηλά το χωριό απλωμένο σαν τεράστιο χταπόδι ανάμεσα στα καταπράσινα χωράφια. Ο βόρειος οδικός άξονας, σαν μαύρο φίδι κόβει στα δυο τον κάμπο και χάνεται στο βάθος, ενώ διακρίνουμε από μακριά τον Χουμεριάκο τις Βρύσες και την κορυφή της Τσίβης.
