ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ο Χρήστος Λεοντής στο Cretalive : «Η Κρήτη μου έδωσε όλη τη δυναμική»!
Ο αγαπημένος μουσικοσυνθέτης δεν κρύβει τη ιδιαίτερη χαρά του για το γεγονός ότι "υπήρξαν οι προϋποθέσεις να παιχτεί το έργο μου στην πατρίδα μου και στο ΠΣΚΗ"
Στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Ηράκλειο βρίσκεται ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Χρήστος Λεοντής με αφορμή τη συναυλία – αφιέρωμα που θα πραγματοποιηθεί στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου (ΠΣΚΗ) με το ορατόριο «Φυλλάτειν Θερμοπύλας».
Πρόκειται για ένα έργο σε ποίηση Γιάννη Νεγρεπόντη που θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν οι Κρητικοί το βράδυ της Παρασκευής 1η Μαρτίου στις 21:00, στην Αίθουσα «Ανδρέας και Μαρία Καλοκαιρινού» σε μουσική διεύθυνση του Γιάννη Πρωτόπαπα.
Ο Ηρακλειώτης συνθέτης μίλησε στο Cretalive τόσο για το σπουδαίο αυτό έργο που αναφέρεται σε αξίες όπως δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, τιμή και ελευθερία αλλά και για τα χρόνια της νιότης του στο νησί, την ιδιαίτερη σχέση του με τον Μίκη Θεοδωράκη αλλά και τις επιρροές στο έργο του.
- Το ορατόριο «Φυλλάτειν Θερμοπύλας» σε ποίηση Γιάννη Νεγρεπόντη παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 2015 κατά τον εορτασμό της 71ης επετείου από την Απελευθέρωση των Αθηνών. Μιλήστε μας για το σπουδαίο αυτό έργο, τα συναισθήματα που γεννά και τα μηνύματα που στέλνει…
«Το «Φυλλάτειν Θερμοπύλας» είναι ένα ποίημα του Γιάννη Νεγρεπόντη το οποίο γράφτηκε από τον ίδιο το 1971 προς 1972. Ήταν πολιτικός εξόριστος της Δικτατορίας στη Λέρο και όπως φαίνεται και από το ίδιο το κείμενο, πρόκειται για κείμενο έγκλειστου πολίτη που οραματίζεται πια μέσα στην απελπισία και την απομόνωση του ένα μέλλον που όλα τούτα τα φρικτά να είναι μόνο μέσα στα βιβλία και τις ιστορίες. Σκέφτεται στην αρχή του ποιήματος, όλη την προηγούμενη ζωή του, την καθημερινότητα και την ομορφιά της. Συνειδητοποιεί στο δεύτερο μέρος ότι βρίσκεται ακίνητος, άπραγος, παγωμένος…είναι η παρούσα ζωή του. Διαπιστώνει ότι δεν είναι όνειρο όλα τα προηγούμενα, για να φτάσει στο τέλος ότι εφόσον συνεχίζει να υπάρχει, οφείλει να δώσει τον αγώνα του σε τούτη τη ζωή για μία αξιοπρέπεια, μία τιμή, μία ελεύθερη σκέψη. Όλα αυτά τα αγαθά του ανθρώπου …όλα αυτά που μπορεί να πετύχει μόνο ενταγμένος σε ένα κοινωνικό σύνολο, όπου μαζί με όλους θα μπορέσουν να φτάσουν στο επιθυμητό. Έτσι, καταλήγει σε ένα Δοξαστικό… «Δόξα συ Κύριε και Λαέ μου…της Ελευθερίας Δόξας συ..».
- Ποιες είναι οι Θερμοπύλες του σήμερα;
«Οι Θερμοπύλες υπάρχουν έτσι κι αλλιώς. Εμείς θα πρέπει να φροντίζουμε να τις δούμε. Οι αξίες δεν πεθαίνουν, οι άνθρωποι θα πρέπει να ενεργοποιούνται προς αυτή την κατεύθυνση».
- Το συγκεκριμένο έργο είναι αφιερωμένο στο Μίκη Θεοδωράκη. Καταλαβαίνουμε, μέσα από την πορεία σας, ότι η Κρήτη σας έχει επηρεάσει καταλυτικά…
«Η Κρήτη μου έδωσε όλη τη δυναμική. Μπορεί στο έργο μου μέσα να μη φαίνονται καθαρά στοιχεία Κρητικά όπως τα αντιλαμβάνεται ο ακροατής, όμως μου έχει αφήσει τη δυναμική, την ωριμότητα, την οικονομία και την αμεσότητα που υπάρχει στο Κρητικό Τραγούδι και τη δωρικότητα του. Το Βυζαντινό τραγούδι επίσης με την τελειότητα που έχει του δεσίματος του λόγου και του ήχου, φαίνεται καθαρότερα ότι με έχει επηρεάσει μιας και εγώ ήμουν ψάλτης.
Το έργο αυτό το έχω αφιερώσει στο Μίκη γιατί το πολύπλευρο έργο του, το οποίο δυστυχώς δεν το έχουν εκτιμήσει οι μουσικοί της χώρας μας, παρά μόνο ο λαός που τον στήριξε πάρα πολύ. Ο λαός ανάγκασε κάποιους από τους μουσικούς να δούνε τη σπουδαία δουλειά και την προσφορά του Μίκη, που δεν είναι μόνο στον Ελληνικό Πολιτισμό αλλά και σε μία παγκόσμια κλίμακα διότι είναι πανανθρώπινες οι αξίες που εκπορεύονται από το έργο του. Αφενός λοιπόν το έργο του και η φιλοσοφία του έργου του και αφετέρου η ίδια του η ζωή. Γνωρίζω πολύ καλά – με αποκαλούσε πρωτότοκο γιό του…- γιατί μου έχει αφηγηθεί τα βασανιστήρια του και είναι ίσως ο μοναδικός πολίτης που το έργο του και η ζωή του είναι ταυτισμένα με ένα όραμα ανθρωπιάς, ελευθερίας, δημοκρατίας, και ελεύθερου πνεύματος.»
-Πώς νοιώθετε που το κοινό της Κρήτης θα έρθει σε επαφή με το έργο σας, θα "ανέβει" στη σκηνή του ΠΣΚΗ στο Ηράκλειο που είναι ο τόπος καταγωγής σας…
«Η χαρά μου είναι μεγάλη γιατί στη γενέτειρα του κανείς, όταν μεγαλώσει αισθάνεται σα να επιστρέφει στην παιδική του ηλικία, σε εκείνα τα χρόνια. Εγώ έζησα εδώ μέχρι 18 ετών, στα σχολεία εδώ, οι παρέες μου ήταν εδώ, τα παιγνίδια μου και οι ασωτίες μου και οι έρωτες μου ήταν εδώ… Όλη μου η νεανική ζωή. Και μου δίνει ιδιαίτερη χαρά ότι υπήρξαν οι προϋποθέσεις να παιχτεί το έργο μου στην πατρίδα μου και στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου. Από την άλλη έχω την αγωνία της πρώτης εκτέλεσης επειδή είναι όλα καινούργια… Όμως είμαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά …»
