Ο Μάνος Ελευθερίου έχει δώσει πολλές συνεντεύξεις. Σε εφημερίδες, περιοδικά, στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Κάθε του συνέντευξη ήταν μια… πλημμυρίδα συναισθημάτων, εικόνων και χρωμάτων από την αγαπημένη του Σύρο. Ηταν όμως και μια πηγή γνώσης της ιστορίας της Ελλάδας τα τελευταία 50 χρόνια.
Μια τέτοια συνέντευξη είχε δώσει στην ΕΡΤ ο Μάνος Ελευθερίου πριν από 1,5 χρόνο όπου μίλησε για το νησί του, για το θέατρο, τα βιβλία του, τους μεγάλους συνθέτες που συνεργάστηκε, τον έρωτα, τα παιδιά που αγαπούσε.
Αναφέρεται στους φίλους, αλλά και στους εχθρούς του και στις σκληρές κριτικές που έχει δεχτεί, στις απογοητεύσεις που έχει αντιμετωπίσει… Εκμυστηρεύεται τους λόγους που τον οδήγησαν να σκεφτεί να βάλει τέλος στη ζωή του, αλλά και την επιθυμία του να καεί η σωρός του.
Ο μεγάλος δημιουργός Μάνος Ελευθερίου ξεδίπλωσε άγνωστες πτυχές της ζωής του και καθηλώνει με την ειλικρίνεια και την απλότητά του.
«…Δούλεψα σκληρά καταρχήν σαν υπάλληλος. Σαράντα πέντε χρόνια δεν ήμουν αεράτος. Σαράντα πέντε χρόνια ήμουν κανονικός υπάλληλος οκτώ με τέσσερις, που λένε, αλλά δεν ήταν καθόλου τέσσερις τις περισσότερες φορές, πήγαινε μέχρι και δέκα το βράδυ. Και Σάββατο και Κυριακή. Έφτυσα αίμα κυριολεκτικά…»
«…Στο βιβλίο “Τα λόγια και τα χρόνια” αυτό που με ενδιέφερε ήταν να βάλω όλα τα τραγούδια. Όταν διάβασα τους στίχους, ψυχρά χωρίς τη μουσική, γιατί η μουσική έχει τη μαγεία να δίνει ομορφιά και σε άσχημους στίχους, διαπίστωσα ότι κάποιοι στίχοι είναι δεύτερο πράγμα. Τώρα θα μου πείτε όλοι οι άλλοι είναι καλοί; Είναι πάντως καλύτεροι από αυτούς που πέταξα. Μου έκανε εντύπωση πως τσιμπήσανε οι συνθέτες και μελοποίησαν τα τραγούδια αυτά…»
