Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*
Το παραμύθι είναι πλάσμα ζωντανό, έτσι λένε. Μοιάζει πολύ με πουλί. Φεύγει μακριά, ταξιδεύει αλλά δεν χάνεται ποτέ. Σαν κουραστεί έρχεται και κάθεται στον ώμο σου. Τότε εσύ δυο πράγματα μπορεί να κάνεις. Ή θα το αφήσεις λεύετρο να συνεχίσει την περιπλάνησή του ή θα το αφηγηθείς…
Μαραλά, η μάνα των παραμυθιών, Χριστίνα Φραγκεσκάκη ( εικ: Κατερίνα Χαδουλού), εκδ. Πατάκης
Έχω κι εγώ ένα παραμυθοπούλι, ένα πουλί που δεν ξέρει κανείς πως βρέθηκε στον κήπο μου ένα βράδυ κι από τότε μου ψιθυρίζει στ΄αυτί ένα σωρό ιστορίες και παραμύθια από τόπους μακρινούς, αδιάβατους, απέραντους κι ονειρεμένους…
Τώρα, ξέρω, διάβασα τούτη την ιστορία της Χριστίνας Φραγκεσκάκη και κατάλαβα, πως και γιατί. Όλα ξεκίνησαν εκείνα τα πολύ πολύ πολύ παλιά χρόνια, από μια γυναίκα που κι αυτή ήταν πολύ πολύ γριά, την Μαραλά, που γνώριζε όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, των ζώων, των δέντρων και των πουλιών. Μιλούσε ακόμα και με τα αστέρια, τον ήλιο και το φεγγάρι. Ήξερε όλα τα θαυμαστά πράγματα που βοηθούσαν τους ανθρώπους να ζήσουν, να μεγαλώσουν, να ονειρευτούν.
Ο καιρός περνούσε κι η γριά Μαραλά όλο και μεγάλωνε κι αν κι είχε τόσους φίλους άπ΄ ότι ζωντανό και άψυχο υπήρχε στη γη και στον ουρανό, δεν είχε ούτε έναν άνθρωπο να πει μια κουβέντα, να μεταφέρει την πείρα, τις γνώσεις, τις ιστορίες της. Κι όλο γερνούσε κι η μοναξιά κι ο χρόνος άφηναν ανεξίτηλα σημάδια πάνω της.
Κι ήρθε μια στιγμή που άρχισαν τα πουλιά να πλέκουν τα μακριά μαλλιά της και να φτιάχνουν στις πλεξούδες της τις φωλιές τους. Και γέμισε ο τόπος φως και χρώμα, λουλούδια κι ανθούς, καρπούς και σπόρους.
Κι ο χρόνος συνέχιζε το ταξίδι του κι η Μαραλά γερνούσε κι άρχισε να μην βλέπει πια. Μιαν αυγή κάτι σαν κρότος δυνατός ακούστηκε, σαν άγριος κεραυνός που έκανε τη γέρικη καρδιά της Μαραλά να χτυπήσει τόσο δυνατά που κόντεψε να σπάσει… Κι ένα σημάδι κόκκινο που είχε φωνή και σώμα ανθρώπινο ήρθε πάνω σε μια ξύλινη σανίδα μπριστα στα γερικα μάτια και σώμα της. Ένα μικρό κορίτσι, η Ροδινή με κατακόκκινα μαλλιά της χαμογέλασε. Έγινε σύντροφος αχώριστος στη ζωή της κι όλα άλλαξαν. Ένας αγέρας αλλιώτικος φύσηξε σε εκείνον τον τόπο κι η Ροδινή έμαθε όλα τόσα ήξερε η Μαράλα για τον κόσμο και τις νύχτες άκουγε τις ιστορίες της που κατοικούσαν στο όνειρο. Κι ύστερα άρχισε κι ή ίδια να πλάθει καινούργια πράγματα και να σχηματίζει γράμματα και λέξεις και να γεμίζει ένα σακούλι με όλα τούτα. Κάποια στιγμή η γριά Μαραλά είπε στη Ροδινή πως έπρεπε να φύγει, να ταξιδέψει σε άλλους τόπους και καιρούς, να μάθουν όλοι τις ιστορίες και τα παραμύθια.
Έτσι κι έγινε κι έμεινε για πάντα η Μαραλά σε εκείνον το τόπο κι η Ροδινή ταξίδεψε ίσαμε τα πέρατα της γης. Και ταξίδεψαν μαζί κι οι ιστορίες αρχίσαν με τον καιρό να φεύγουν μέσα από το σακούλι, να σκορπίζονται, να μοιράζονται, άδειο έμεινε σχεδόν. Και πετούσαν μακριά οι λεξεις και οι ιστορίες, και τις βοηθούσαν σαν κουραζόταν τα πουλιά.
Ίσως κάποιες από αυτές να είναι που φέρνει και στον δικό μου ώμο το παραμυθοπούλι του κήπου μου…
Όλα γεννήθηκαν από τη μάνα των παραμυθιών, τη Μαραλά και την εκπληκτική Χριστίνα Φραγκεσκάκη. Μια ιστορία γεμάτη ποίηση, λυρισμό, συναισθήματα, χρώματα κι πανέμορφες εικόνες. Μια ιστορία πιο δυνατή απ΄ όλες τις άλλες που γεννήθηκαν αργότερα. Μια ιστορία για την μοναξιά, την αγάπη, την δύναμη της ψυχής και του νου. Μια ιστορία για την προσφορά, το μοίρασμα, μια εκδοχή παρθενογένεσης των παραμυθιών με ένα πού ιδιαίτερο τρόπο. Μια ιστορία που της έδωσε ακόμα πιο δυνατή πνοή και ζωντάνια τα πινέλα, τα σκίτσα και τα χρώματα της Κατερίνας Χαδουλού.Δυο καλλιτέχνες του χρώματος και του λόγου που έφτιαξαν πραγματικά ένα μικρό αριστούργημα!
Για παιδιά από 5 ετών !
Λούνα, μου αρέσει πολύ το ποδήλατο, Λήδα Βαρβαρούση-Agnes Verboven, εκδ.Παπαδόπουλος
Η Λoύνα είναι μια υπαρκτή πανέμορφη σκυλίτσα που πρωταγωνιστεί στο δεύτερο βιβλίο της καινούργιας σειράς της Λήδας Βαρβαρούση και της Agnes Verboven που έχει σαν στόχο και σκοπό με τις ιστορίες της να διασκεδάσει πολύ πολύ τρυφερές ηλικίες και να μας δείξει την ‘εξυπνάδα’ των μικρών «παιδιών». Κάθε καινούργιο παιχνίδι είναι ένα δέλεαρ για κάθε παιδί. Δύσκολα το μοιράζεται με ένα φίλο του κι ακόμα δυσκολότερα το αφήνει από τα χέρια του. Ο Λίο έχει αποκτήσει ένα ολοκαίνουργιο κατακόκκινο ποδήλατο. Η Λούνα θέλει πολύ να κάνει κι εκείνη βόλτα με το ποδήλατο του φίλου της. Όμως ο Λίο το αρνείται. Τότε εκείνη σκαρφίζεται ένα παιχνίδι ρόλων χωρίς να καταλάβει την πρόθεσή της ο Λίο. Αναίμακτα και χωρίς καμία δυσκολία γίνεται η Λούνα για λίγο κάτοχος του πολυπόθητου ποδήλατου.
Έξυπνη ιστορία για νεαρούς βιβλιοφάγους. Χιούμορ, παιχνίδι, φιλία και πρόταση λύσεων όπως θα ενεργούσε ένα παιδί. Αποτύπωση συναισθημάτων, έντονη επιθυμία, επιμονή στην κατάκτηση στόχων. Έντονη εικονογράφηση από την Λήδα Βαρβαρούση (κείμενο και εικονογράφηση). Η Λούνα όμορφο και αγαπημένο σκυλί γίνεται ηρωίδα βιβλίου κι αποτυπώνεται στο χαρτί με μικρές καθημερινές σκηνές από τη ζωή παιδιών.
(Μεταξύ μας, ούτε εγώ θα έδινα εύκολα το ποδήλατό μου!)
Δείτε εδώ το βιβλίο: https://www.epbooks.gr
Για παιδιά από 3 χρόνων
Εσύ τι λες πολύτιμο πως είναι; Λίλη Λαμπρέλλη, εικ: Κέλλυ Ματαθία-Κόβο, εκδ. Πατάκη
Τα πιο πολύτιμα πράγματα σε αυτή τη ζωή λένε πως ούτε πουλιούνται, ούτε αγοράζονται! Υπάρχουν μέσα μας, γύρω μας, στις λέξεις, στα συναισθήματα, στις εικόνες… Ένας ασβός γίνεται ήρωας ενός βιβλίου. Ένα μικρό πανέμορφο ζωάκι που όμως έχει μια χαρακτηριστική μυρωδιά ώστε αποτρέπει πολλούς να το πλησιάσουν, έχει τις δικές του ανησυχίες και ψάχνει μέσα στον κόσμο της φαντασίας, της ζωής, του δάσους να ανακαλύψει ποιο είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στη γη. Στην αναζήτησή του θα ρωτήσει την πέτρα, την πεταλούδα, το δέντρο, ένα πουλί αποδημητικό, τη σοφή κουκουβάγια… Οι απαντήσεις τους θα μπουν στο μικρό καροτσάκι του ασβού , το κατακόκκινο και μαζί θα κινήσουν για το χωριό να ρωτήσει και τους ανθρώπους μήπως του πουν κάτι διαφορετικό. Ένας ποιητής, ένας παραμυθάς, ένα παιδί θα δώσουν τις δικές τους απαντήσεις και τελευταία του αναζήτηση θα γίνεις…εσύ ο ίδιος που θα μπει ο ασβός με το κόκκινο καρότσι του στο όνειρό σου!
Ένα μικρό διαμαντάκι στα πολύτιμα βιβλία της βιβλιοθήκης, της ζωής μας, της σκέψης και της ψυχής μας. Μια ιστορία παλιά όσο κι ο κόσμος και τα παραμύθια. Μια αναζήτηση σε ερωτήματα που βασανίζουν κάθε ζωντανό πλάσμα τούτου του κόσμου. Η περιπλάνηση, η πορεία, οι εμπειρίες, τα ακούσματα. Οι φίλοι, οι γνωστοί κι άγνωστοι που συναντούμε και μας διδάσκουν με τις δικές τους απόψεις κι εμπειρίες. Συμβολική όλη η ιστορία. Ο ασβός ένα μικρό, άκακο και σχεδόν παραμελημένο ζώο αναρωτιέται για τα μεγάλα, τα σπουδαία, τα πολύτιμα της ζωής. Ποιητής, παραμυθάς, παιδί στη συνέχεια στον κόσμο των ανθρώπων κι όχι του δάσους είναι οι σπουδαίοι στη ζωή του καθενός μας. Αλλά πάνω απ όλα μην ξεχνάμε τα όνειρα μας. Οι στόχοι, οι επιθυμίες, οι αναζητήσεις μας…
Η Λίλη Λαμπρέλη είναι μια παραμυθού. Είναι αγαπημένη πολλών χιλιάδων ανθρώπων και είναι φυσικό με αυτήν την ιδιότητα που έχει να αναζητά στον κόσμο της φαντασίας μα και της καθημερινότητας τα πιο μαγικά, τα πιο σπουδαία, τα πιο πολύτιμα πράγματα για να συνθέσει και τις δικές της ιστορίες. Κι είναι τούτη η ιστορία σαν λόγος προφορικός και που πρέπει να ακουστεί(και να διαβαστεί) παντού. Να κυνηγήσουμε όνειρα, να ανακαλύψουμε τα σπουδαία της δικής μας ζωής , που είναι μέσα μας, γύρω μας και δεν τα πιάνουμε απλά τα νιώθουμε!
Την ιστορία την πολύτιμη της Λίλης εικονογράφησε μοναδικά και πραγματικά αριστουργηματικά η Κέλλυ Ματαθία Κόβο. Εικόνες που όχι μόνο αναδεικνύουν το κείμενο αλλά μιλούν μόνες τους και λένε ακριβώς όλα αυτά που είχε στο μυαλό και την ψυχή της η Λίλη Λαμπρέλλη. Κάθε σελίδα και ένα μικρό θαύμα. Όλες οι εικόνες μαγεύουν. Στέκομαι ειδικά στη σελίδα με τον Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν. Δεν χορταίνω να την κοιτώ, να ξεφυλλίζω τούτο το δικό μου πολύτιμο βιβλίο για τα δύσκολα, τα όμορφα, τα αγαπημένα.
Ένα βιβλίο κόσμημα, ποίηση και έργο τέχνης. Ανάταση ψυχής, ομορφιάς που κρύβεται στα απλά και καθημερινά. Κι ίσως κι εσείς αναρωτηθείτε μετά απ αυτό, τι πραγματικά είναι πολύτιμο στη δικής σας ζωή…
Για παιδιά και μεγάλους που αγαπούν τις καλές ιστορίες και τα παραμύθια!
*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός
