Κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις Κέδρος, το νέο βιβλίο της Βάνας Λυδάκη με τίτλο: Θάλαμος (20)14.
Πρόκειται για ένα πολυπρισματικό αφήγημα με σκηνικό την αποδιάρθρωση της δημόσιας υγείας στην περίοδο της οικονομικής κρίσης.
Ο θάλαμος με το νούμερο 14 είναι ένας τερματικός σταθμός στις ζωές των ηρώων. Μέσα του μόνο η νόσος, η εναγώνια αναμονή και η στασιμότητα, που παροδικά εγκλωβίζει τους ανθρώπους, αρρώστους και συγγενείς. Ο εγκλωβισμός όμως αυτός σημαίνει και αναγκαστικό συγχρωτισμό, σημαίνει και ανθρώπινη ανταλλαγή με τις επακόλουθες ζυμώσεις, που, ο φόβος, ο πόνος και η αίσθηση του ατελέσφορου της ζωής τις επιταχύνει. Οι άνθρωποι επανεξετάζουν τις ζωές τους, συνδέονται, εξελίσσονται κι επιδιώκουν να αποδράσουν. Κάποιοι ίσως το κατορθώνουν.
Ο Θάλαμος 2014, συμβολικά και σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, για την Δημόσια υγεία και γενικότερα για την ελληνική κοινωνία το έτος 2014 σημαίνει κάτι ανάλογο: στασιμότητα, εγκλωβισμός, αποδιάρθρωση, επαναπροσδιορισμό και αντιδράσεις αποφυγής, απόδρασης ή αντίστασης. Η Ελλάδα της κρίσης καθρεπτίζεται πάνω στο νεώτερο παρελθόν της ενώ παράλληλα μια διαλεκτική ξεκινά με θέμα το βασικό ερώτημα της εποχής: ποια στάση κρατά ο πολίτης απέναντι στην αδικία και την ανέχεια που διαδραματίζεται ολόγυρα του.
Η γιατρός Άννα Βασιλάκη, ευαισθητοποιημένη από το πλήθος των ανασφάλιστων στην υγεία, λειτουργεί στα όρια της παραπτωματικότητας για να τους βοηθήσει. Κι ενώ η δράση της αποκαλύπτεται, μαθαίνει ότι η μητέρα της, η Κυρία Στέλλα, έχει την επάρατη νόσο. Ο Στάθης Παπαγεωργίου, άνθρωπος της Διοίκησης, που αγωνίστηκε να περικόψει τα έξοδα του νοσοκομείου αλλά τώρα σηκώνει τα χέρια ψηλά, εντέλλεται για μια Ένορκη διοικητική εξέταση δίχως να το επιθυμεί. Η γριά κομμουνίστρια Ειρήνη, επαναπατρισθείσα πριν χρόνια από Τασκένδη, έχει ένα ανήκουστο αίτημα που μόνο η ανιψιά της η Ξένια μπορεί να εκπληρώσει. Η Ξένια, μοναχική γυναίκα του κυβερνοχώρου και χακτιβίστρια, με σκοτεινό παρελθόν, θα φορτωθεί το άχθος μιας συνομωσίας που θα την εξοντώσει και θα συναντήσει τον έρωτα που θα τη σώσει. Ο άνεργος Μανόλης, ο εθισμένος στο διαδίκτυο έφηβος Έκτορας, ο οργίλος αγωνιστής ιατρός Άγγελος Τσιάλης, ο χειροπρακτικός θεραπευτής Άρης Ξενίδης, ο Μπαγκλαντεσιανός μετανάστης Σουχιέλ που πέφτει αιμόφυρτος στο δρόμο, ο πολιτικός εξόριστος Στρατής, η γλυκιά Ευτέρπη, η γεωργιανή Έκα, ο Εβραίος Ααρών Βουλγάτης, ο «κουτεντές» Παναγιώτης, όλοι διασταυρώνονται στον θάλαμο 14, και γίνονται ο καθένας μέρος της ιστορίας του άλλου χτίζοντας έτσι σιγά σιγά ένα αφήγημα που αφορά έναν αιώνα που έδυσε και έναν αιώνα που ανέτειλε.
Η Βάνα Λυδάκη σπούδασε στην Ιατρική σχολή Αθηνών από όπου και αποφοίτησε το 1986. Έζησε στην Αθήνα εικοσιτέσσερα χρόνια και τώρα κατοικεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Εργάζεται ως γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο.
Στα Ελληνικά Γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 2002 με το μυθιστόρημα «Ο χορός των απαλών ανθρώπων» (Μεταίχμιο). Ακολούθησαν:
«Το πορτρέτο της Άλλης» (Μεταίχμιο 2004), «Το τέλος των ημερών» (Αρμός 2009) και «Δυτικότερα της Λήθης» (Περίπλους 2012). Διηγήματα, μικρές ιστορίες και κείμενα με δοκιμιακό περιεχόμενο έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο (Δέκατα, Δίαυλος, Vakxikon, εφ. Πατρίς, Στιγμές, Αρμονία κλπ).
