Με ένα εξαιρετικό κείμενο και μια ανέκδοτη, την τελευταία φωτογραφία του Μάνου Ελευθερίου αποχαιρετά τον μεγάλο στιχουργό και ποιητή μας ο Μιχάλης Γελασάκης.
"Αυτή είναι μία από τις τελευταίες φωτογραφίες του Ελευθερίου. Την τράβηξε με "θράσος" ο Manos Karatzogiannis με το κινητό μου σε μία παρουσίαση βιβλίου που είχαμε πάει με τον Ελευθερίου και ως συνήθως καθόμασταν πίσω πίσω. Έτσι ήθελε. Πίσω πίσω. Ούτε που θυμάμαι πότε τον γνώρισα. Πρέπει να είναι 13 χρόνια πριν. Πιο νέος και από τους νέους. Όχι εγώ, εκείνος.
Παρακολουθούσε τα καινούρια. Έψαχνε τα παλιά. Αρχειοδίφης σε ένα σπίτι μουσείο. Μας χάριζε συχνά πράγματα. Αλλά, εδώ που τα λέμε, μας χάρισε την ψυχή του, στα πράγματα θα έβρισκε εμπόδιο; Παρότι αγαπούσε τα αντικείμενα, τα χάριζε. Διέσωσε πολλές χαμένες ιστορίες. Διάβαζε ακόμα εφημερίδες, παρουσίαζε νέα τραγούδια στην εκπομπή του... Ξόρκιζε τις φοβίες του με χιούμορ, μισοσκυμμένος πάντα, με το χέρι μπροστά στο πρόσωπο όταν υπήρχε πολύς κόσμος ή φωτογράφοι και κάμερες. Ξέρει ο Spyros Aravanis τι λέω και σίγουρα θα θυμάται που τον είχαμε δει στον Ευαγγελισμό πριν κανένα δίχρονο τι έλεγε" γράφει και συμπληρώνει:
Ειρωνευόταν τους ανθρώπους του χώρου και άδικες φράσεις που ακουγόταν στο πεδίο παρατήρησής του. Αυτό το τελευταίο ήταν τεράστιο. Έβλεπε πίσω από τα λόγια, που τόσο αγαπούσε. Έβλεπε τα σώματα των ανθρώπων, την κίνησή τους στον χώρο, την αλλαγή τους στο χρόνο. Η μοναξιά τον έβγαζε έξω από το σπίτι. Αυτήν τον κρατούσε και μέσα κατά καιρούς.
Πριν λίγες μέρες μου έστειλε σπίτι έναν φάκελο με το νέο του βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε με ανέκδοτους στίχους. Μέσα σε αυτόν τον φάκελο είχε ένα σημείωμα και καμιά 20αριά αποκόμματα για το θέμα της ΑΕΠΙ με δηλώσεις καλλιτεχνών. Αναρωτιόμουν τι ήθελε να πει με αυτά τα αποκόμματα καθώς ήταν περσινά. Πέρασαν μέρες για να καταλάβω ότι μου έδειχνε με τον αγαπημένο του σιωπηλό τρόπο τη διχόνοια των καλλιτεχνών με αφορμή την ιστορία της ΑΕΠΙ. Στο σημείωμα δεν έγραφε κουβέντα για τα αποκόμματα. Το έλεγα πρόσφατα με τον Κώστας Φασουλάς.
Όποτε με ειρωνευόταν ήξερα ότι είχα κάνει κάτι λάθος, όποτε μου έλεγε "φαίνεσαι σκεπτικός, τι συμβαίνει;" ήξερα ότι ήθελε να συζητήσουμε. Πολλοί δεν καταλάβαιναν την ειρωνεία του και νόμιζαν πως τους κολάκευε ή ότι αστειευόταν. Είχε έναν μοναδικό τρόπο να λέει αυτό που θέλει λέγοντας κάτι άλλο φ α ι ν ο μ ε ν ι κ ά πιο ανώδυνο.
Τα τελευταία χρόνια έδινε ευτυχώς αρκετές συνεντεύξεις. Έχω συγκρατήσει μία στην αγαπημένη μου Maria Manoleli.
Ο Μάνος Ελευθερίου ήταν εκεί για όλους. Πήγαινε στις παρουσιάσεις βιβλίων σημαντικών ανθρώπων, αλλά κυρίως στους νέους. Πήγαινε στους περισσότερους, σε πολλούς στο πρώτο τους βιβλίο. Πάντα το αγόραζε. Θα καταλάβουμε το κενό σε λίγο καιρό, όταν πια θα γράφει τα τραγούδια του για να τα κελαϊδάνε "του κάτω κόσμου τα πουλία".
Μάνο Ελευθερίου, κύριε Μάνο ευχαριστούμε που υπήρξαμε μια κλωστή από το μάλλινο καπέλο σας.
"Σ’ αυτόν τον τόπο θα μας κομματιάσουν", έλεγε.
H πολιτική του κηδεία θα γίνει την Τρίτη 24/7 στις 12:00 στο Α' Νεκροταφείο."
