Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου επιστρέφει!

Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου μετά από ένα διάλειμμα δύο ετών επανέρχεται στις τακτικές προβολές της για 14η χρονιά. Μας προσκαλούν και πάλι σε ένα ταξίδι στον κόσμο του σινεμά.

Το μήνυμα από τη Νέα Κινηματογραφική Λέσχη:

Στο ξεκίνημα της φετινής χρονιάς θα τιμήσουμε μια πρόσφατη απώλεια της 7ης τέχνης, τον σκηνοθέτη Ζαν-Λικ Γκοντάρ, προβάλλοντας την ταινία Ζούσε τη ζωή της. Θα ακολουθήσουν επιλογές από τον ελληνικό και παγκόσμιο κινηματογράφο, σύγχρονες, αλλά και παλιότερες ταινίες, ειδικά αφιερώματα, αλλά και καλεσμένοι-εκπλήξεις.

Για την κινηματογραφική χρονιά 2022-2023 οι προβολές της ΝεΚΛΗ θα ξεκινούν, στις 21:00, κάθε Δευτέρα, στον κινηματογράφο «Αστόρια» (Πλ. Ελευθερίας).
Στην ιστοσελίδα www.nekli.gr και στη σελίδα Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου στο facebook και στο instagram μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για τις έκτακτες εκδηλώσεις και τις τακτικές προβολές.

Το φυλλάδιο της φετινής χρονιάς επιμελήθηκε εικαστικά ο Γιάννης Χειμωνάκης και γραφιστικά η Μαργαρίτα Κονδυλάκη της motive creative, προσφέροντας το έργο και τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς στη ΝεΚΛΗ. 

Λίγα λόγα για την ταινία:

ΖΟΥΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ - VIVRE SA VIE (1962, 85΄Α/Μ)

Σκην.: Ζαν Λικ Γκοντάρ

Πρωτ.: Άνα Καρίνα, Αντρέ Λαμπάρτ, Σαντί Ρεμπό, Ζεράρ Οφμάν, Γκιλέν Σλουμπεργκέρ

Η Νανά εγκαταλείπει τον άντρα και το παιδί της για να ακολουθήσει το όνειρό της να γίνει ηθοποιός, καταλήγοντας να εκπορνευτεί. Πρόκειται για το πορτρέτο μιας γυναίκας σε «δώδεκα ταμπλό», όπου παρακολουθούμε την πορεία της Νανάς που, σταδιακά, μέσα από την προσφορά της στους άλλους, κερδίζει την ανεξαρτησία της και την ίδια της τη ζωή. Ταυτόχρονα, πρόκειται για μια ταινία - πορτρέτο μιας ολόκληρης κοινωνίας, στην οποία η εκπόρνευση είναι μια καθημερινή διαδικασία επιβίωσης για όλους. Ο θεατής ακολουθεί συνεχώς τη Νανά, βλέπει τα πράγματα που εκείνη βλέπει, ακούει τους ήχους που εκείνη ακούει, γίνεται ένα με τη σκέψη της, ταυτίζεται μαζί της στο δρόμο της προς την αυτοδιάθεση και την απελευθέρωση.

Ο Γκοντάρ, μέσα στον στρόβιλο της Nouvelle Vague συνθέτει το πορτρέτο της Νανάς φτιάχνοντας μια ταινία - διακήρυξη ελευθερίας, μια ατόφια, κινηματογραφική επαναστατική πράξη, για «τη ζωή που είναι ζωή». Αποδομεί τις αφηγηματικές συμβάσεις υιοθετώντας μια αποσπασματική, επεισοδιακή φόρμα, κατασκευάζει μια ταινία μοντέρνα, 60 χρόνια μετά. Στο μανιφέστο του σκηνοθετεί την πρωταγωνίστριά του με ολόφρεσκη, συναρπαστική ματιά, αποθεώνοντας οριστικά και αμετάκλητα την Άνα Καρίνα, σε μια εποχή που, τρελά ερωτευμένος μαζί της, κάνει ταινίες μονάχα γι’ αυτήν.