Χορεύοντας αναδεικνύουν τα εμβληματικά μνημεία του Ηρακλείου!

Μία δράση πολλαπλών ενεργοποιήσεων μέσα από τον σύγχρονο χορό, την ελεύθερη κίνηση και τον αυτοσχεδιασμό, η οποία θα υλοποιηθεί από την 1η έως και την 12η του Αυγούστου στον δημόσιο χώρο της πόλης με σπουδαίες καλλιτέχνιδες, στο Ηράκλειο.

Το ενδιαφέρον είναι ότι οι χορεύτριες καταλαμβάνουν τον δημόσιο χώρο της πόλης, σε διάφορα σημεία, όχι ταυτόχρονα, και (όχι ακριβώς) προγραμματισμένα. Η έναρξη κάθε περφόρμανς είναι σιωπηλή, στο μεταίχμιο ανάμεσα στο φως και τη δύση του ηλίου, οι χορευτικές ερμηνείες γίνονται χωρίς συνοδεία μουσικής ή ηχητικού υποβάθρου, πέρα από τους ατόφιους ήχους της πολύβουης πόλης.

Έτσι, εκτός από τον χώρο, οι χορεύτριες καταλαμβάνουν εξαπίνης το κοινό, ντόπιους ή επισκέπτες - περαστικοί όλοι τους πάντως - για λίγα λεπτά, οι οποίοι δεν έχουν καμία ειδοποίηση για το δρώμενο, δεν ξέρουν αν είναι προγραμματισμένο, αν είναι αυτοσχεδιασμός, αυθόρμητη αντίδραση ενός ομολόγου τους, ντόπιου ή επισκέπτη εννοώ, περαστικού πάντως.

Αυθόρμητα, η δράση μου προκάλεσε την περιέργεια και κάποιες απορίες. Γιατί χορός χωρίς τη συνοδεία μουσικής; Γιατί χορός χωρίς να ξεχωρίζουν οι χορευτές; Ποιά η σύνδεση χορού και χώρου; Πώς μία περφόρμανς αυτοσχεδιασμού, ορφανή από σκηνικά, αναζητά να τα βρει σε κάποιο τοπόσημό της;

Η αλήθεια είναι ότι με το που έθετα τα ερωτήματα, λάμβανα ταυτόχρονα και τις απαντήσεις.

Πολύ συχνά, διασχίζουμε την πόλη βιαστικά, δεν δίνουμε σημασία σε σημεία ουδέτερα, ή πάλι, τα τοπόσημα τα χαρακτηρίζουμε ως είναι, υπακούουν σε μία μονοδιάστατη λειτουργία. Τα Λιοντάρια, ο Κούλες, ο Τάφος του Νίκου Καζαντζάκη.

Κι άλλοτε πάλι, τα σημεία αυτά είναι τα δικά μας τοπόσημα. Το παγκάκι του πρώτου φιλιού, το περπατημένο, ξαναπερπατημένο δρομάκι καθοδόν για τη δουλειά, το προαύλιο ενός μουσείου, το πεζούλι για το μεσήλικο ξαπόσταμα.

Είναι ο τόπος, ο χώρος, αφενός και οι χορείες συναισθημάτων της στιγμής και των συναισθημάτων που θα ανακαλούμε στο μέλλον, αφετέρου.

Έτσι, η απάντηση δίνεται από τους ίδιους τους χορευτές, όπως οι ίδιοι ξέρουν να συνδιαλέγονται και να «τραγουδούν» με το σώμα, να «τραγουδούν» είτε τη χαρά είτε τον πόνο τους.

Κάθε περφόρμανς πραγματοποιείται από μία φορά, έχει διαφορετική διάρκεια στο χρόνο και ενεργοποιείται τις τελευταίες στιγμές πριν από τη δύση του ηλίου.

Συνιστάται στους θεατές να βρίσκονται στις τοποθεσίες το αργότερο στις 19:55.

11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Ελευθερία Κόμη

Τάφος Νίκου Καζαντζάκη

12 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

** κατ' εξαίρεση η περφόρμανς ξεκινά λίγο μετά την ανατολή του ήλιου, συνάντηση στις 6.30

Μικαέλα Κεφαλογιάννη

Κρήνη Μοροζίνη (Πλατεία Λιονταριών)

12 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Βιβή Φιλιππίδη

Παραλιακή διαδρομή στο μνημείο Plastic Venus πλησίον  θεάτρου Καράβολα

Vinyasa Γιόγκα, ελεύθερη συμμετοχή για το κοινό.

Songs of the Body

Ιδέα-Σύλληψη Όλγα Χατζηδάκη

Υλοποίηση Khandaq

Χορεύτριες

Μικαέλα Κεφαλογιάννη, Ελευθερία Κόμη, Όλια Λυδάκη, Γωγώ Πετραλή, Εβίτα Τσακαλάκη, Βιβή Φιλιππίδη 

Εικαστικό Χρυσάνθη Κουμιανάκη (φάκελος με 5 ανέκδοτες παρτιτούρες για χορό, 2019 - 2024)

Eπιστολή Μελισσάνθη Γιαννούση

Mε την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

Η Μικαέλα Κεφαλογιάννη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Αποφοίτησε από τη Βασιλική Ακαδημία Χορού του Λονδίνου με πτυχίο (Bachelor) στην τέχνη και διδασκαλία του Μπαλέτου και κατέχει τον τίτλο Licentiate of the Royal Academy of Dance. Επίσης, αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Μέλισσα».

Aπό το 2013 ασχολείται με το Κουνγκ-φου, Tang Lang Kung Fu και Yang's Taiji Quan με δάσκαλο τον Ιωάννη Σφακιανάκη. Εργάζεται ως ηθοποιός, χορεύτρια, χορογράφος-κινησιολόγος στο θέατρο και καθηγήτρια χορού διδάσκοντας θεατρική κίνηση, κλασικό και σύγχρονο χορό.

Έχει παρακολουθήσει διεθνή σεμινάρια χορού με διακεκριμένους δασκάλους και χορευτές στην Ελλάδα: Gregory Apostolidis, Patricia Moore, Ιωάννης Μανταφούνης, Δάφνης Κόκκινος, Wim Vandekeybus, Ted Stoffer, Jeremy Nelson, Anton Luchky, Λίντα Καπετανέα, Jozef Frucek κ.α. και στο εξωτερικό (Βουλγαρία Βάρνα με τους Nikita Dolgushin, Natalia Makarova και Αγγλία με υποτροφία από τη Βασιλική Ακαδημία Χορού).

Η Ελευθερία Κόμη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Είναι χορεύτρια, κινησιολόγος, ηθοποιός, και συγγραφέας. Υπήρξε μέλος της επαγγελματικής ομάδας χορού του Μωρίς Μπεζάρ Béjart Ballet Lausanne. Έχει επιμεληθεί την κίνηση σε θεατρικά έργα και όπερες. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός σε θεατρικές και χοροθεατρικές παραστάσεις, καθώς και σε δεκάδες ταινίες ελληνικής και ξένης παραγωγής. Στην Ελλάδα έχει σκηνοθετήσει δύο θεατρικά έργα και ένα μουσικοχορευτικό έργο στα πλαίσια του προγράμματος «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός». Το θεατρικό της έργο «Data Love» έλαβε τον Κρατικό Έπαινο Βραβείων Συγγραφής θεατρικού έργου 2018. Σπούδασε παραστατικές τέχνες στο Université Saint Denis-Paris VIII, υποκριτική στο εργαστήρι AIT στο Παρίσι και χορό στη Σχολή Rudra του Μωρίς Μπεζάρ στη Λωζάνη.

Η Γωγώ Πετραλή είναι χορεύτρια, χορογράφος, σκηνοθέτις, δασκάλα κίνησης και χορού, ιδρύτρια της “φυσαλίδας” και του διεθνούς φεστιβάλ Contact Improvisation στην Κρήτη. Σπούδασε κλασικό, μοντέρνο χορό και ευρωπαϊκούς παραδοσιακούς χορούς στην Αγγλία. Με υποτροφία του Ωνάσειου Ιδρύματος συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο σύγχρονο χορό και τη χορογραφία στη σχολή Rotterdamse Dansacademie της Ολλανδίας. Υπότροφος του διεθνούς φεστιβάλ χορού Dance Web της Βιέννης και με την στήριξη του Ωνάσειου Ιδρύματος, εκπροσώπησε την Ελλάδα ως συμμετέχουσα χώρα για πρώτη φορά, το καλοκαίρι του 2000.

Από το 1998 έως σήμερα, έχει διδάξει κίνηση, αυτοσχεδιασμό, contact improvisation, κλασσικό και σύγχρονο χορό, stretching και ενδυνάμωση σε Αγγλία, Ελβετία, Πορτογαλία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Αυστραλία, Ελλάδα. Στην Κρήτη ξεκίνησε να διδάσκει κλασικό, σύγχρονο χορό, stretching και contact improvisation το 2002. Ως χορεύτρια, έχει συνεργαστεί με χορογράφους, χορευτές και σκηνοθέτες σε Ελλάδα και εξωτερικό, ενώ επίσης υπήρξε βοηθός χορογράφου για τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων, Αθήνα 2004.

Η Όλια Λυδάκη έχει ζήσει και σπουδάσει χορό στην Γαλλία. Εργάστηκε σαν ερμηνεύτρια σε Γαλλία κ Ελλάδα με πολλούς σημαντικούς χορογράφους κ υπήρξε για 15 χρόνια συνεργάτιδα της ιαπωνέζας χορεύτριας butoh και χορογράφου Carlotta Ikeda με έδρα της το Μπορντώ. Παράλληλα με τον χορό ανακαλύπτει το 2011 και στην συνέχεια εκπαιδεύεται ως δασκάλα στην Μέθοδο Feldenkrais. Από το 2013 έχει την βάση της στην Κρήτη από όπου κατάγεται. Εκεί διαχειρίζεται και διευθύνει τον χώρο επιμορφωτικών σεμιναρίων- βιωματικών εργαστηρίων στο κέντρο του Ηρακλείου OLIA LYDAKI Feldenkrais Method & Movement Services.

Η Εβίτα Τσακαλάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης και εργάζεται ως χορεύτρια, χορογράφος και δασκάλα χορού. Ιδρυτικό μέλος της ερασιτεχνικής ομάδας χορού Εχταγή και απόφοιτος της σχολής The Danish National School Of Performing Arts στο τμήμα χορού και χορογραφίας. Από το 2020 εργάζεται στη Sikinnis, κέντρο χορού και παραστατικών τεχνών ως δασκάλα σύγχρονου χορού. Παράλληλα έχει συνεργαστεί με την ομάδα BAD.CO και τη χορογράφο Αποστολία Παπαδαμάκη σε πρωτότυπες συνθέσεις ενώ έχει παρουσιάσει προσωπικές δουλειές όπως ‘’same same but same’’ στο φεστιβάλ noisy beehive και ‘’YOU-topia’’ στο Astrid Noacks Atelier. Έχει συμμετάσχει στο DanceDaysChania festival στη κατηγορία ΄΄Νέοι Δημιουργοί στον δημόσιο χώρο’’ με τα έργα ‘’Your-topia’’ και ‘’’Αλλα-κτίρια’’ σε συνεργασία με τη μουσικό Μαρία Κριτσωτάκη.

Η Βιβή Φιλιππίδη είναι πιστοποιημένη δασκάλα γιόγκα με τουλάχιστον 4 χρόνια εμπειρίας ως δασκάλα γιόγκα. Το ταξίδι της ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του δεκαετούς που έζησε στη ζωντανή και εμπνευσμένη πόλη του Άμστερνταμ, όπου εξασκήθηκε και έλαβε διδασκαλίες από εξαιρετικούς δασκάλους γιόγκα. Είναι παθιασμένη με το να μοιράζεται πνευματικές πρακτικές γιόγκα, κυρίως Vinyasa (Krama) εμπνευσμένα από τη Jivamukti. Η Vivie καθοδηγεί τους μαθητές της να βρουν την εσωτερική γαλήνη, την ευελιξία και τη δύναμη μέσα από γιόγκικες πρακτικές που έρχονται με την κίνηση, την αναπνοή και το διαλογισμό. Με έμφαση στην κίνηση με επίγνωση, δημιουργεί μαθήματα χωρίς αποκλεισμούς και ενδυνάμωση για όλα τα επίπεδα. Συμμετέχετε στο μάθημα που ξεχωρίζει: «Διδασκαλίες από την καρδιά».