Ένα μουσείο περιβάλλοντος στο μαγικό τοπίο της Στυμφαλίας

Στη Στυμφαλία, τον τόπο που γνωρίζουμε από τη μυθολογία και τον έκτο μύθο του Ηρακλή, ο οποίος στην περιοχή αντιμετώπισε τις Στυμφαλίδες Όρνιθες, βρίσκεται ένα μουσείο περιβάλλοντος που επιδιώκει να καταδείξει την αλληλεξάρτηση ανθρώπου και φύσης, εστιάζοντας στην αρμονική συνύπαρξή τους στη λεκάνη της περιοχής. Στόχος του Μουσείου Περιβάλλοντος Στυμφαλίας είναι η οικολογική ευαισθητοποίηση του κοινού και η διάσωση της γνώσης για την παραδοσιακή τεχνολογία της περιοχής.

Η Στυμφαλία βρίσκεται σε ένα οροπέδιο σε υψόμετρο 600 μέτρων, ανάμεσα στα όρη Κυλλήνη και Ολίγυρτος, και το μουσείο βρίσκεται στην πλαγιά ενός από τους κατάφυτους λόφους που περιβάλλουν τη λίμνη.

Η Στυμφαλία ανήκει στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστατευόμενων Περιοχών Natura 2000. Η λίμνη της Στυμφαλίας και το όρος Ζήρεια έχουν μεγάλη οικολογική αξία. Επικοινωνούν με υπόγειους αλλά και ορατούς δρόμους νερού, ορίζοντας την υδατική λεκάνη της Στυμφαλίας, τη μεγαλύτερη ορεινή υδατική λεκάνη της Πελοποννήσου. Αυτή αποτελεί και τον νοτιότερο ορεινό υγροβιότοπο των Βαλκανίων, με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.

Το μουσείο έχει σχεδιαστεί και έχει χτιστεί στην απότομη πλευρά ενός από τους καταπράσινους λόφους, αναφέρεται στη λίμνη και στις ενότητές του ο επισκέπτης μπορεί να βρει στοιχεία για το περιβάλλον της περιοχής και τη σημασία του, ενώ στη δεύτερη ενότητα μπορεί να δει πώς το περιβάλλον της περιοχής επηρέασε την ανάπτυξη της ανθρώπινης δραστηριότητας, και ειδικότερα των παραδοσιακών επαγγελμάτων.

Στον εσωτερικό χώρο του Μουσείου Περιβάλλοντος Στυμφαλίας υπάρχει πρόσβαση σε ένα μοναδικό για τον ελληνικό χώρο έκθεμα: ένα ανοιχτό ενυδρείο που αναπαριστά σε τομή τη λίμνη, με ζωντανά ψάρια και φυτά της περιοχής. Παράλληλα, στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων φιλοξενούνται περιοδικές εκθέσεις, οργανώνονται εκδηλώσεις και αναπτύσσονται δράσεις πολιτισμού.

Δεδομένου ότι το μουσείο είναι κτισμένο σε κεκλιμένο έδαφος, η κλίση καθορίζει τους όγκους του. Ωστόσο, αυτή η σταδιακή διεύρυνση των όγκων δεν κρύβει το κτίριο. Αντιθέτως, το κτίριο αναδύεται από το έδαφος και εκδηλώνει έντονα την παρουσία του, χωρίς εικονογραφικές αναφορές και γραφικά κλισέ. Οι αίθουσες έχουν μεγάλα ανοίγματα στη λίμνη και παρέχουν πρόσβαση στο μπαλκόνι, το οποίο φαίνεται σαν να επιπλέει στο κενό.