Δημιουργώντας ... στο δρόμο: Ο Στέφαν και ο Ερρίκος παράγουν Τέχνη στο Ηράκλειο

Είναι καλοκαίρι, νωρίς το απόγευμα στο Ηράκλειο και βρήκα λίγο χρόνο να περπατήσω στο κέντρο - η πεζοδρόμηση δε μου το έχει κάνει πιο εύκολο κι ευχάριστο. Όσοι ζούμε σε αυτήν την πόλη γνωρίζουμε πως το καλοκαίρι γεμίζει κόσμο, μουσικές, χρώμα και χορούς.

Άνθρωποι από κάθε πλευρά της Ελλάδας και του κόσμου βαδίζουν δίπλα σου και στα αφτιά σου φτάνουν λέξεις από κάθε δυνατή γλώσσα - αποκτώντας έτσι την "υπερδύναμη" να ... καταλαβαίνεις τουλάχιστον 6 γλώσσες μέχρι τα 20 σου χρόνια! Ακόμη και κάθε μέρα να βγαίνεις έξω θα αντικρίζεις νέα πρόσωπα - είναι όμως κάποια που τα συναντάς καθημερινά, γνώριμοι άγνωστοι, στο ίδιο σημείο που τους άφησες και χθες. 

Σε μια εποχή που κάθε μέρα συναντάμε και κάτι νέο που θα μας "συνταράξει", αυτή η ρουτίνα, αν θέλετε, είναι μια δόση ασφάλειας κι ανακούφισης. Αποφάσισα, λοιπόν, να γνωρίσω κάποιους από αυτούς! Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που "χρωματίζουν" την πόλη μας;

Στον πιο πολυσύχναστο δρόμο του κέντρου συνάντησα τον Στέφαν μαζί με την παρέα του. Ο Στέφαν είναι μουσικός από τη Γερμανία αλλά με ρίζες από τα Τρίκαλα. Έφυγε από τη Γερμανία γιατί πολύ απλά "δεν μου ταίριαζε" όπως λέει, και βρίσκεται στο Ηράκλειο εδώ και δύο χρόνια, όπου έμεινε γιατί "απλά έβγαζε νόημα". Εδώ και 5 χρόνια είναι street artist, τραγουδώντας στίχους που έγραψε ο ίδιος, όπως και τη μουσική. 

Όπως μου λέει ο Στέφαν, "το να είσαι street artist είναι μια πανέμορφη εμπειρία που αγαπώ. Καθημερινά έρχεσαι αντιμέτωπος και με την αρνητική αλλά και τη θετική πλευρά του - η αγάπη που λαμβάνεις όμως κάνει όλα τα άλλα να εξαφανίζονται. Είναι τόσα τα όμορφα πράγματα που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μου, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να εστιάσω στα δύσκολα".

Κάπου εκεί άρχισε να μου εξιστορεί για τις παρέες που έχει κάνει και πώς αυτές έχουν αλλάξει κατά την πάροδο των χρόνων, τους έρωτες που έχει ζήσει αλλά και τις εξαιρετικά δύσκολες μέρες που έζησε όταν ήταν άστεγος. "Μη στεναχωριέσαι" μου είπε, "όλα είναι εντάξει τώρα" και κάπου εκεί ο Στέφαν για εμένα σήμανε κάτι το διαφορετικό - ένας άνθρωπος που παρά τις μέρες με λιγότερο φως, σήμερα, απόψε, μπροστά μου με ένα τεράστιο χαμόγελο μου μιλάει για την υπέροχη εμπειρία του να είσαι καλλιτέχνης του δρόμου!

Εάν μπορούσε να πει δύο λόγια σε όλο τον κόσμο, θα ήταν: "Να κάνετε αυτό που αγαπάτε. Μόνο αυτό αξίζει" .

Κι εγώ έφυγα από την παρέα τους πιο γεμάτη και πιο φωτεινή από όταν τους βρήκα λίγη ώρα πριν.

Λίγο πιο κάτω, στην πλατεία των Λιονταριών, συνάντησα τον Ερρίκο. Έναν νεαρό φοιτητή από την Πρέβεζα που βρέθηκε στην Κρήτη για μια σεζόν αλλά τελικά βρίσκει τον εαυτό του να επιστρέφει κάθε καλοκαίρι στο νησί. Έχει "δέσει" με το περιβάλλον και τους ανθρώπους όπως λέει, αλλά και ... με το σημείο που θα τον βρούμε κάθε απόγευμα, εκεί, κάτω από το δέντρο να ζωγραφίζει πορτραίτα και καρικατούρες. 

Στο Ηράκλειο βρέθηκε γιατί μετά τον κορωνοϊό ήθελε να γνωρίσει την τοπική κοινωνία. Στην αρχή, όπως λέει, ήταν δύσκολα να εργάζεσαι ως καλλιτέχνης του δρόμου. Πλέον όμως τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Αυτό που αγαπάει στη δουλειά του περισσότερο, είναι η αίσθηση της δημιουργίας, αλλά και η επαφή που έχει με τον κόσμο. Αγαπάει τη γνωριμία με την κοινωνία αλλά και τις διάφορες εθνικότητες που συναντάει καθημερινά. “Η κάθε μια από αυτές” όπως λέει “έχει να προσφέρει κάτι διαφορετικό”. “Έχω καταλήξει” συνεχίζει “πως δεν έχει καμία σημασία η καταγωγή σου, ή η κοινωνική θέση σου, αλλά το πόσο ευγενικός είσαι με τους άλλους ανθρώπους. Ένα απλό χαμόγελο μπορεί να κάνει τον κόσμο να λάμψει. Η αγένεια είναι και το πιο απαιτητικό κομμάτι της δουλειάς”.

“Το πιο ευχάριστο κομμάτι, από την άλλη, είναι τα βιώματα που αποκτάς. Κάθε πελάτης είναι και μια νέα ιστορία. Όταν έχεις κάποιον μπροστά σου και τον κοιτάς στα μάτια ενώ τον ζωγραφίζεις δημιουργείται μια μοναδική ατμόσφαιρα. Ο καθένας έχει να σου δώσει κάτι διαφορετικό, κι εσύ με τη σειρά σου να του προσφέρεις κάτι.”.

Αυτό που έχει να πει στον κόσμο είναι πως: “Ας είμαστε ευγενικοί ο ένας με τον άλλον. Αν κάτι χρειάζεται περισσότερο η κοινωνία είναι η ευγένεια. Άλλωστε, αυτά που έχουν περισσότερη αξία, δεν είναι τα απτά.” 
Η μέρα μετά την γνωριμία με τον Ερρίκο, φάνταζε λίγο πιο πολύχρωμη!

Δε θα είναι ψέμα αν σας πω πως μετά από αυτές τις δύο πολύ σύντομες γνωριμίες, αγάπησα το Ηράκλειο λίγο παραπάνω. Βλέπετε, αυτοί οι δύο μέχρι πρότινος άγνωστοι, φώτισαν αυτήν την πόλη περισσότερο, στα δικά μου μάτια- κι αν σταθείτε για λίγα δευτερόλεπτα μπροστά τους σε ένα πέρασμά τους από το κέντρο, ίσως να μπορέσετε να δείτε κι εσείς αυτήν τη φρέσκια οπτική για την ιστορική αυτή πόλη και τους ανθρώπους που τη γεμίζουν ζωή καθημερινά..

Δείτε επίσης:

Cretalive και ... μικροί ζωγράφοι Εν Δράσει!

Άγαλμα Ρωμαίου αυτοκράτορα στο φως: το Cretalive στον χώρο της ανασκαφής της Λύττου!

Παρακαταθήκη αιώνων: Από την Κρητική Αναγέννηση στον «Μουσικό Αύγουστο»

"Ξεκλειδώνοντας" κόσμους σε στεριά, θάλασσα και Ιστορία!

Μύρων Μιχαηλίδης: "Η επόμενη χρονιά στο Πολιτιστικό Κέντρο θα είναι υπέροχη!"

Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την πρωτοβουλία Cretalive Εν Δράσει