Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κορφών σε συνεργασία με την Τοπική Κοινότητα Κορφών και υπό την αιγίδα του Δήμου Μαλεβιζίου διοργάνωσε Παγκρήτιο Διαγωνισμό Μαντινάδας με τη Λέξη «Αναστορούμαι».
Η απονομή των βραβείων έγινε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης «Γιορτή Μαντινάδας στις Κορφές», μια μοναδική κρητική βραδιά με τον Μανόλη Καπελάκη, την 19 Ιουνίου στις Κορφές Μαλεβιζίου. Συμμετείχαν 210 διαγωνιζόμενοι από Ηράκλειο, Λασίθι, Ρέθυμνο, Χανιά, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Ξάνθη, Λάρισα, Καστοριά, Λιβαδειά, Κύπρο, Μόναχο Γερμανίας, Βανκούβερ Καναδά, St Louis Missouri.
Οι νικητές που διακρίθηκαν είναι οι παρακάτω:
Το πρώτο βραβείο κερδίζει ο κ. Δημήτριος Κουρλετάκης – Γεράκι Πεδιάδος με την μαντινάδα:
«Αναστορούμαι, τον καιρό,
που ‘θελα σωπατήσω,
να φέρω στην κορφή, νερό,
βιόλα να σε ποτίσω»
Το δεύτερο Βραβείο κερδίζει ο κ. Καπνιστός Δημήτριος – Φόδελε με την μαντινάδα:
«Εχάθηκε η ευγένεια
δεν έχει ο κόσμος τρόπους
κι «αναστορούμαι» του χωριού
τσοι ταπεινούς ανθρώπους».
Το τρίτο Βραβείο κερδίζει ο κ. Νικόλαος Γραμματικάκης – St Louis, Missuri με την μαντινάδα:
«Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ,
Εσένα ανιστορούμαι.
Κρήτη, Πατρίδα, Μάνα μου,
στον Ξένο τόπο απο ‘μαι.»
Ακολούθησαν οι έπαινοι:
4. Επαινος: Μάνος Λυρώνης – Ηράκλειο
«Ανυδρο φησαν τση τιμής
το δέντρο να πομείνει..
Κι αναστορούμαι τον καιρό
που ‘χε νερό να πίνει.»
5. Επαινος: Ελένη Αλατζά – Γάζι
«Μικιό κοπέλι απού πονεί
και ανεστουλουχάται,
ποδίδει η γ-έρμη μου καρδιά,
όντε σ’ αναστοράται.»
6. Επαινος: Κουτσάκη Χρυσούλα – Τσίγκουνας Αντισκαρίου
«Τσοι ορμηνείες σου μάνα μου
θέτω κι αναστορούμαι
στην αγκαλιά μου φυλαχτό
βάνω τσοι και κοιμούμαι.»
7. Επαινος: Ζαχάρης Μιχ.Ιατράκης – Σκαλάνι
«Καιρούς που ‘πέρνα ο κάθαείς
μ’ο,τι ‘χε αναστορούμαι.
κι εδά με τα καλά τση γης
κακή ζωή περνούμε.»
8. Επαινος: Μιχάλης Πιτυκάκης – Αθήνα
«Φράσσω τσοι εμπασές του
νου να μη σ’ αναστορούμαι,
μα γίνεσαι ονειρόφεξη
κι ό,τι ξεχνώ θυμούμαι.»
9. Επαινος: Μελέτιος Δρετουλάκης-Ρέθυμνο
«Αηδόνι γίνεται η καρδιά,
όντε σ’ αναστορούμαι,
και τραγουδεί τον πόνο μου,
στα μαύρα ξένα, πού ‘μαι».
10. Επαινος: Ζαχαριουδάκη Άννα – Μ.Βρύση
«Kάστρο ψηλό η αγάπη μας,
έρμο, χορταριασμένο
κι αναστορούμαι τ’όνειρο
που’ χομε εκειά θαμμένο.»
