Η Μάχη της Κρήτης και η άλλη όψη της οπλοκατοχής

Στις 20 Μαΐου του 1941, ο Κρητικός λαός ρίχνεται εκουσίως στη μάχη ενάντια στη γερμανική υπερδύναμη, μαζί με ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις, παρότι επί της ουσίας άοπλος.

Ο αφοπλισμός του είχε προηγηθεί αμέσως μετά την Ιταλική επίθεση του '40, όταν το καθεστώς Μεταξά έκανε έκκληση στους Κρήτες για παράδοση και μεταφορά των όπλων τους στο αλβανικό μέτωπο. Αν και προσπάθεια αφοπλισμού υπήρξε ήδη από τον Ιούλιο του 1938, έπειτα από ένα αποτυχημένο κίνημα στα Χανιά.

Έτσι, οι Κρητικοί βρίσκονται χωρίς οργανωμένη Πολιτοφυλακή και δίχως όπλα. Γεγονός που συνέβαλε -σε συνδυασμό και με άλλα λάθη- στην επικράτηση της ναζιστικής βαρβαρότητας. Ακολούθησαν ομαδικές εκτελέσεις αμάχων, ολοκαυτώματα χωριών, κ.ά.

Εύλογα αναρωτιέται κανείς, αν και αδόκιμο ιστορικά, ποιά θα ήταν η έκβαση της Μάχης στην Κρήτη, αν ο πληθυσμός διέθετε σύγχρονο οπλισμό, αντί για απαρχαιωμένα όπλα και γεωργικά εργαλεία.

Η Μάχη της Κρήτης, λοιπόν, διδάσκει ότι ο διαχρονικός βαρύς οπλισμός των Κρητικών οφείλει να παραμείνει στα χέρια τους, ως μέσον για την ελευθερία και αυτοδιάθεση ενός υπερήφανου λαού.

Η υπαρκτή αρνητική πλευρά των όπλων ως τρόπος γρήγορου πλουτισμού και επίδειξης, εντάσσεται στον γενικότερο εκφυλισμό. Αυτόν που θεωρεί τα "καζίνο" μεγάλα αναπτυξιακά έργα και ανέχεται την εισβολή μεγαλοεπιχειρηματιών με περίστροφα στα γήπεδα.

Τέλος, αναφορικά με την εγκληματικότητα, είτε με όπλα, είτε με τόξα και βέλη, είτε με μπαλτάδες και μαχαίρια, κάθε πράξη συντελείται πρωτίστως στην "έσω αρένα" του καθενός: <<ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι.>> (Ματθ. 15:19)


 

Κωνσταντίνος Ν. Τσαπάκης

Πηγές - Ενδεικτική Βιβλιογραφία
http://helios-eie.ekt.gr/EIE/handle/10442/8764

Βαγγέλης Χατζηαγγελής: «Το αντιδικτατορικό κίνημα της Κρήτης - Χρονικό», Χανιά 1965