Ερμηνεία της Ιστορίας και Συλλογική Ταυτότητα

Η ερμηνεία των γεγονότων του παρελθόντος ενός λαού, διαμορφώνει την αυτοσυνειδησία του και καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις αξιώσεις που έχει για τον εαυτό του στο παρόν. Κατ' επέκταση, προσδιορίζει τον ρόλο που διεκδικεί να επιτελέσει το συλλογικό αυτό υποκείμενο στο διεθνές γίγνεσθαι.

Στον προθάλαμο των επερχόμενων αλλαγών, οφείλουμε να (επανα)προσδιορίσουμε τον ρόλο μας ως Γένος, θέτοντας στόχους και οράματα για το αύριο. Βασική προϋπόθεση είναι η αποκρυστάλλωση της συλλογικής μας ταυτότητας, μέσα από την ιδίοις όμμασι εξέταση της Ιστορίας μας.

Η δυτική εκδοχή της ιστορίας των 400 χρόνων "σκλαβιάς", δημιουργεί την εντύπωση ενός υστερημένου πνευματικά λαού που οφείλει να είναι ευγνώμων στους "ελευθερωτές" και "φωτοδότες" του.

Κατ'αυτόν τον τρόπο, δημιουργείται ένα αίσθημα κατωτερότητας σε σχέση με τη Δύση, το οποίο συντελεί στον μιμητισμό που μάς χαρακτηρίζει τους δύο τελευταίους αιώνες.

Ταυτόχρονα, αφήνει ένα αίσθημα φόβου απέναντι στον κατακτητή, το οποίο μάς κοστίζει διπλωματικά και (γεω)πολιτικά μέχρι σήμερα.

Οφείλουμε, λοιπόν, να δούμε ξανά τα ιστορικά τεκμήρια που φανερώνουν ότι ο λαός αυτός, όχι μόνο δεν υπήρξε σκλάβος, αλλά κατάφερε και διατήρησε όλα τα θεμελιώδη στοιχεία του αδιαίρετου, επί δύο χιλιετίες και βάλε, πνεύματός του.

Στοιχεία που τον διαχωρίζουν πολιτισμικά τόσο από τη Δύση, όσο και από την Ανατολή και τού προσδίδουν ένα μοναδικό "Πολιτισμικό βάθος", το οποίο θα πρέπει να αξιοποιήσει.

Χρόνια πολλά!

Κωνσταντίνος Ν. Τσαπάκης

Υ.Γ.: Φωτογραφία του μνημείου Ζαλόγγου με τις πέτρινες Σουλιώτισσες που προτίμησαν τον θάνατο από τη σκλαβιά, το 1803.
Ο φωτογράφος μου είναι άγνωστος.]