Μοσχομύριζε κάθε χρόνο τέτοια εποχή καθαριότητα και αρώματα η αυλή του μπάρμπα - Αναστάση και της κυρά- Ρηνιώς στο χωριό.
Τα λουλούδια απλόχερα χάριζαν τη μυρωδιά τους και χρωμάτιζαν με λογής-λογής χρώματα τη φροντισμένη αυλή, τριαντάφυλλα, μαργαρίτες ,κάλλες, κρινάκια και ένα σωρό άλλα ανοιξιάτικα λουλούδια ομόρφαιναν την αυλίτσα που περιτριγύριζε το άσπρο σπίτι.
Σε μια άκρη έστεκε ομορφοφτιαγμένος ο ξυλόφουρνος,, το καμάρι του μπάρμπα -Αναστάση, που όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα είχε την τιμητική του.
Τί δεν έψηνε!! Τσουρέκια, καλτσούνια, κουλούρια , ψωμιά., ένα σωρό καλούδια!!
Καμάρωνε ο νοικοκύρης που με τόσο κόπο και μεράκι τον έΦτιαξε με τα χεράκια του,όταν έχτισαν το σπιτάκι κοντά μισό αιώνα τώρα.. και αυτός επιβλητικός και αγέρωχος δέσποζε στην αυλή και ας είχε δουλέψει τόσα χρόνια τώρα , όπως και ο νοικοκύρης του σπιτιού, που ήταν αρχοντικός, λυγερόκορμος και λεβέντης και ας κοντοζύγωνε τα 85..
Τέσσερα παιδιά ανάστησαν με κόπο τα γεροντάκια , μα τώρα απόμεινα μονάχοι...σαν διαβατάρικα πουλιά, σκόρπισαν ακολουθώντας καθένα τα όνειρά του..
Μα κάθε Πάσχα γύριζαν όλα στην πατρική στέγη να γιορτάσουν το Πάσχα και τη γιορτή του μπάρμπα -Αναστάση.. ΄΄Γέμιζε΄΄ το σπίτι φιλά ,χαμόγελα και αγκαλιές..
Γι αυτό και οι νοικοκυραίοι είχαν κάθε χρόνο τέτοια βιάση..ήθελαν οι ξενιτεμένοι να τα βρουν όλα όπως τα ήξεραν πάντα...
Φέτος το Πάσχα κάτι άλλαξε..Τα παιδιά δεν μπορούσαν να έρθουν στο χωριό..κάτι τα κρατούσε μακριά...μια παράξενη ,λέει, αρρώστια ,που οι παππούδες καιρό τώρα άκουγαν στην τηλεόραση να μιλούν καθημερινά γι αυτή με αγωνία και φόβο..
Ούτε στην εκκλησιά έπρεπε να πάνε φέτος..μόνο από την τηλεόραση θα έβλεπαν τα Πάθη και την Ανάσταση του Θεανθρώπου..
΄΄Ας είναι..αφού είναι για το καλό μας..ας γίνει έτσι...΄΄ είπαν..
Αλλά για τα παιδιά που δεν θα έβλεπαν λυπήθηκαν πολύ..αυτά ήταν η ανασεμιά τους, με αυτή την προσμονή ζούσαν κάθε χρόνο..
''Τώρα; πώς θα περάσουμε το Πάσχα σαν κούτσουρα μόνοι μας, δίχως τα γέλια και τα τραγούδια τους;΄΄ μονολογούσαν
΄΄Μην ανησυχείτε και μη στεναχωριέστε΄΄ τους έλεγαν εκείνα..΄΄θα μιλάμε καθημερινά στο τηλέφωνο (ευτυχώς που υπήρχε και αυτό το μαραφέτι..βλέπεις από τη σύγχρονη τεχνολογία skype και smartphone δεν ήξεραν τίποτε τα γερόντια), μια χρόνια είναι θα περάσει..Όταν ξαναειδωθούμε τα εγγόνια σας θα είναι πιο ψηλά ,πιο μεγάλα,πιο όμορφα, πιο ώριμα..Για το καλό όλων μας είναι αυτό..΄΄
Το ξανασκέφτηκαν τα γεροντάκια...
΄΄Σάμπως και να έχουν δίκιο τα παιδιά μας..κάτι παραπάνω ξέρουν όσοι το λένε αυτό, αφού είναι και για το καλό μας..ας γίνει έτσι..Μόνοι μας δεν είμαστε και όλο το χρόνο; λίγες μέρες είναι ..θα περάσουν σαν νεράκι, όπως πέρασαν τόσα χρόνια ΄΄είπαν..
'Ένα νεράκι άλλωστε είναι η ζωή που κυλάει άλλοτε γάργαρο και δροσερό και άλλοτε άνοστο και γλυφό...
΄΄Φέτος θα περάσουμε ένα αλλιώτικο Πάσχα...για το καλό μας..''είπαν και χαμογέλασαν γλυκά ο ένας στον άλλο , όπως συνήθιζαν να κάνουν τόσα χρόνια τώρα, αναθάρρησαν και κίνησαν να ανάψουν το φούρνο...
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!
Κ.Δ
