Γράφει ο Ισίδωρος Καρδερίνης
Νίκος Καζαντζάκης
Γεννήθηκες μες στ’ ουρανού τ’ αστέρια
Μια γλυκιά καταφώτιστη βραδιά ασημένια
Το πνεύμα σου αγγίζανε του Θεού τα χέρια
Και τα πουλιά φτερουγίζανε φεγγαρένια.
Ω τιτάνιε Κρητικέ λογοτέχνη Νίκο Καζαντζάκη
Τ’ αριστουργήματά σου συναρπαστικά
Φύλλα διαμαντένια στο παγκόσμιο δεντράκι
Μας έχουν σκλαβώσει πλέρια την καρδιά.
Η Οδύσσειά σου πόνημα κολοσσιαίο
Που διηγείται του Δυσσέα το στερνό ταξίδι
Συνεχίζοντας τ’ Ομήρου το έργο το κορυφαίο
Και τ’ όνειρό μας λυρικά έχει ροδίσει ήδη.
Εσύ χόρευες συρτάκι μαζί με τον Ζορμπά
Στην κατάξανθη αμμουδερή ακρογιαλιά
Τα βράχια στραφτάλιζαν στου ήλιου τα φιλιά
Και στην ψυχή σου άνθιζε μια γαριφαλιά.
Όμως εδώ ο Χριστός ξανασταυρώνεται
Και φίδια ’χυναν κατάμαυρο δηλητήριο
Δεν θέλαν η καλή σου φήμη ν’ απλώνεται
Μήτε να κερδίσεις της αθανασίας το διαβατήριο.
Παρ’ όλα αυτά δεν τα κατάφεραν τελικά
Μπορεί να σου στέρησαν τη μεγάλη χαρά
Μα το έργο σου σ’ όλο τον κόσμο λαμποκοπά
Και τ’ όνομά σου με γράμματα χρυσά.
