Βραδινή βόλτα στα τείχη, μέσα στο σκοτάδι!

Αγαπητό Cretalive, 

δεδομένης της συνεχούς αύξησης των κρουσμάτων στον νομό Ηρακλείου και του συνωστισμού που παρατηρείται στο κέντρο της πόλης, αποφασίσαμε να κάνουμε τη χθεσινή μας βραδυνή βόλτα στα τείχη. Ξεκινώντας, όμως, από την Πύλη του Ιησού, διαπιστώσαμε πως θα είναι μια βόλτα μέσα στο σκοτάδι, μιας και κανένα φωτιστικό σώμα δε λειτουργούσε κατά μήκος της διαδρομής μέχρι και τον τάφο του Καζαντζάκη, ενώ εκτός λειτουργίας ήταν και αρκετά σώματα από τη Χανιώπορτα και  μέχρι τον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα.

Μέσα στην καραντίνα του Μάρτη και τις ποικίλες απαγορεύσεις του λοκντάουν, οι κάτοικοι της πόλης ανακατέλαβαν το δημόσιο χώρο σε ένα μοναδικό μνημείο, που για δεκαετίες απαξιώνεται συστηματικά από το Υπουργείο Πολιτισμού. Κάτοικοι όλων των ηλικιών έκαναν το μνημείο δικό τους, όλες τις ώρες της ημέρας και με ποικίλες δραστηριότητες, κάτι που δεν κατάφερε ποτέ κανένας φορέας διαχείρισης να επιτύχει, ανεξαρτήτως προϋπολογισμών και μελετών ανάδειξης. Και τώρα, που όλες οι άλλες δραστηριότητες της καθημερινότητας έχουν επανέλθει σε φυσιολογική ροή, ο κόσμος που επισκέπτεται το μνημείο μειώθηκε, όπως ήταν φυσικό. Ένα παραπάνω δε, όμως, από τη στιγμή που τις πιο δροσερές ώρες της ημέρας, το μνημείο δε φωτίζεται επαρκώς, ώστε να δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας στον επισκέπτη του. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της τάφρου στον Ευκάλυπτο, όπου το πηχτό σκοτάδι που επικρατεί έδωσε -ενδεχομένως- και την ευκαιρία για καταστροφές στον αστικό εξοπλισμό μόλις πριν από λίγες μέρες, ενώ φθορές υπάρχουν και κατά μήκος της τσιμεντένιας διαδρομής πάνω στο τείχος.

Κατά τη γνώμη μου, μια στοιχειώδης και σταθερή συντήρηση του χώρου θα βοηθούσε σαφώς την κατάσταση, ανεξαρτήτως οποιουδήποτε άλλου μακροπρόθεσμου σχεδιασμού (βλ. μάστερ πλαν). Γιατί το μεγάλο στοίχημα, είναι να κρατάει κανείς σταθερά τον δημόσιο χώρο προσβάσιμο και θελκτικό στους κατοίκους και τους επισκέπτες. Να συνεχίσουν να το χρησιμοποιούν και να το έχουν ως σημείο αναφοράς της καθημερινότητάς τους. Γιατί, τελικά, ένα μνημείο σώζεται μόνο όταν αγκαλιάζεται από την τοπική κοινωνία.

Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία,

Κ.Ν."