Του Σταύρου Κουμεντάκη

Μας απασχόλησε, ήδη, η υποχρεωτικότητα (ή μη) του εμβολιασμού των εργαζομένων καθώς και οι συνέπειες της (ενδεχόμενης) άρνησης τους (:Αρνητές vs Επιχειρήσεις & Οικονομία: 1-0). Ακολούθησε ένα νομοθέτημα (:ν. 4820/21-ΦΕΚ Α 130/2021), που επιχείρησε να συμβάλλει στη διαχείριση του όλου θέματος. Βοήθησε, άραγε, τις επιχειρήσεις και την οικονομία; Είναι ώρα να κάνουμε μια σύντομη και νηφάλια αποτίμησή του. Θα μας συνδράμει, στο πλαίσιο αυτό, η απολύτως πρόσφατη τοποθέτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας μας αλλά και η θέση της επιστημονικής κοινότητας.

Η θέση της ΠτΔ (και της Δημοκρατίας μας): Η ευθύνη όλων μας

Κατά την 47^η επέτειο για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ακούσαμε, μεταξύ άλλων, την ΠτΔ να αποσαφηνίζει: 

«... Η ελευθερία μας δεν είναι απεριόριστη και δεν εμπεριέχει τη βλάβη των τρίτων. Η ισχύς της βρίσκεται εντός και όχι εκτός του νόμου...Οι υποχρεώσεις μας στο κοινωνικό σύνολο είναι η άλλη όψη των δικαιωμάτων μας. Καθώς το τέταρτο κύμα εμφανίζεται ακόμη πιο μεταδοτικό, αντιλαμβανόμαστε τη σπουδαιότητα και την επείγουσα ανάγκη του μαζικού εμβολιασμού. Δεν υπάρχει καμία αμφισημία και αμφιβολία: το τέλος της πανδημίας δεν είναι πια ζήτημα καλής τύχης ή μεταφυσικής· είναι δική μας επιλογή και ευθύνη». 

Η θέση της επιστημονικής κοινότητας: Ο τρόπος μετάδοσης του κορωνοϊού

Ερευνητές από σημαντικά Πανεπιστήμια των ΗΠΑ, του Καναδά και της Βρετανίας δημοσίευσαν (απολύτως πρόσφατα-15.4.21) μελέτη τους που καταλήγει: «Υπάρχουν σταθερές, ισχυρές ενδείξεις ότι το SARS-CoV-2 εξαπλώνεται μέσω αερομεταφερόμενης μετάδοσης ...η εναέρια διαδρομή είναι πιθανό να είναι κυρίαρχη. Η κοινότητα της δημόσιας υγείας πρέπει να ενεργεί αναλόγως και χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση».

Θα πρέπει εμείς, άραγε, να μένουμε άπραγοι και απαθείς σαν κοινωνία στη συγκεκριμένη διαπίστωση; Τι μας αναλογεί να κάνουμε-εκτός από ανοιχτά παράθυρα;

Υποχρεωτικότητα εμβολιασμού & συνέπειες της άρνησης: ο νέος νόμος

Ο εισαγωγικά αναφερόμενος-απολύτως πρόσφατος νόμος κινείται προς την κατεύθυνση που καταγράφει η ΠτΔ αλλά και η προαναφερθείσα επιστημονική μελέτη. Στοχεύει να μας υπενθυμίσει (αλλά και, αναγκαία, επιβάλλει) το δημοκρατικό μας καθήκον για τη διασφάλιση της ζωής και την υγείας των περισσότερο ευάλωτων συνανθρώπων μας.

Επιβάλλει, μεταξύ άλλων, την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού «για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας Υγείας» σε «όλο το προσωπικό των ...μονάδων φροντίδας ηλικιωμένων και φροντίδας ατόμων με αναπηρία...». Επίσης σε «όλο το προσωπικό ...σε ...δομές υγείας...». 

Για τους παραβάτες προβλέπονται σοβαρές κυρώσεις. Για τους εργαζόμενους αναστολή, δίχως αμοιβή, των συμβάσεων εργασίας τους. Για τους εργοδότες βαρύτατα πρόστιμα. 

Οι παραπάνω ρυθμίσεις δεν καταλαμβάνουν άλλες, από τις συγκεκριμένες, κατηγορίες εργαζομένων κι επιχειρήσεων. Είναι προφανές, επομένως, πως το σύνολο των λοιπών επιχειρήσεων καλούνται να διαχειριστούν αντίστοιχα προβλήματα, χωρίς οποιεσδήποτε κατευθύνσεις και κάλυψη. 

Δυστυχώς.

Η Πολιτεία απέφυγε να αναλάβει τη συνολική ευθύνη. Μετακυλίεται, ως εκ τούτου-αδίκως, στις επιχειρήσεις που καλούνται να λύσουν δυσεπίλυτα προβλήματα: Ανοχή(;) εκείνων που (ακόμα και για μη ιατρικούς λόγους) αρνούνται να εμβολιασθούν, διαχείριση προβλημάτων στη λειτουργία τους, διαφύλαξη της ζωής και υγείας των εργαζομένων και οικείων τους-ιδίως όσων ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. 

Ευκταία (στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΠτΔ αλλά και, αυτονοήτως, της επιστημονικής κοινότητας) η λήψη των απολύτως αναγκαίων μέτρων από την Πολιτεία.

Το συντομότερο.-

Σταύρος Κουμεντάκης

Managing Partner

Koumentakis and Associates Law Firm

Σημ.: Το παρόν άρθρο σε πλήρη μορφή