«Επιλέξτε μια δουλειά που αγαπάτε και δεν θα χρειαστεί ποτέ να εργαστείτε μια μέρα στη ζωή σας». H ψευδής αυτή συμβουλή αρκετά συχνά δίδεται σε νέους ανθρώπους που ξεκινούν τη σταδιοδρομία τους. Αλλά η αφοσίωσή μας στη δουλειά ευνοεί την εκμετάλλευση και τη δυστυχία, υποστηρίζει η συγγραφέας και δημοσιογράφος Σάρα Τζάφι. Ενδεχομένως, να έχει ένα δίκιο, όσον αφορά το ότι το πάθος για τη δουλειά μας μπορεί να μας οδηγεί σε θυσίες, τις οποίες δεν είναι βέβαιο πως τις αξίζει. Στο βιβλίο της «Η δουλειά δεν πρόκειται να ανταποδώσει την αγάπη σας: πώς η αφοσίωση στην εργασία μας μάς οδηγεί στην εκμετάλλευση, στην εξάντληση και στη μοναξιά», η Τζάφι, μια ελεύθερη επαγγελματίας, ισχυρίζεται πως ως επί το πλείστον οι γυναίκες έχουν αγωνιστεί με όλες τις δυνάμεις τους να κάνουν την εργασία τους να τους αποφέρει καρπούς. Περιγράφει λεπτομερώς τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που έχουν οδηγήσει σε απώλειες για τους εργαζομένους. Στο βιβλίο υπάρχει η περίπτωση της αναπληρώτριας καθηγήτριας, η οποία προσπαθεί ως ταχυδακτυλουργός να συνδυάσει επιμέρους μαθήματα σε διαφορετικά πανεπιστήμια και διαμαρτύρεται για τους κακούς μισθούς και τους περιορισμένους διδακτικούς πόρους. Υπάρχει, επίσης, η επί χρόνια εργαζόμενη στο λιανεμπόριο, που έμεινε χωρίς αποζημίωση μετά το κλείσιμο του καταστήματος όπου απασχολείτο.
Η συγγραφέας κάνει μια αναδρομή στις δεκαετίες του 1970 και του 1980 και συνδέει με την περίοδο εκείνη την όλη έμφαση που δίδεται στο να αγαπάς τη δουλειά σου. Ηταν η απόρροια των κοινωνικών κινημάτων, τα οποία απέρριψαν τον καπιταλισμό των μέσων του 20ού αιώνα ως καταπιεστικά βαρετό. Εν τω μεταξύ, οι επιχειρήσεις συμμετέχουν στο παιχνίδι αυτό, ενστερνιζόμενες μεγαλόπνοες δηλώσεις για τις δεσμεύσεις τους έναντι της κοινωνίας. Επί παραδείγματι, η Microsoft ισχυρίζεται ότι προσπαθεί να ενδυναμώσει κάθε άτομο και κάθε οργανισμό στον πλανήτη για να πετύχει περισσότερα. Ο γίγαντας των καταναλωτικών αγαθών Unilever επιμένει πως όλες οι δραστηριότητές της έχουν ένα σκοπό. Το να παρακινείς τους εργαζομένους να βρουν ένα νόημα στο να δουλεύουν από τις εννιά το πρωί έως τις πέντε το απόγευμα φαίνεται πως αποδίδει. Η εταιρεία συμβούλων επιχειρήσεων Deloitte εκτιμά πως οι επιχειρήσεις που έχουν έναν συγκεκριμένο σκοπό, διαθέτουν πιο ευτυχισμένους εργαζομένους, κερδίζουν μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς και η ανάπτυξή τους επιτυγχάνεται με κατά μέσον όρο τριπλάσια ταχύτητα από τους ανταγωνιστές τους. Ωστόσο, ο ορισμός ενός ευρύτερου σκοπού θα μπορούσε επίσης να είναι ένα τέχνασμα για να μας κάνει να δουλεύουμε περισσότερες ώρες.
Οι ανήκοντες στη γενιά των μιλένιαλ, οι οποίοι ξεκίνησαν την καριέρα τους περίπου την εποχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008, έκαναν συμβιβασμούς. Σύμφωνα με έρευνα της PwC, σχεδόν το ένα τρίτο είχε δεχθεί να εργάζεται με χαμηλότερο μισθό. Μόνο το 7% επηρεάστηκε από την ηθική συγκρότηση του εργοδότη του όταν αποφάσισε να δεχθεί την αντίστοιχη θέση εργασίας, ενώ το 95% απάντησε πως η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής ήταν σημαντική. Ερευνα της Deloitte που αφορούσε τη γενιά Ζ, διαπίστωσε ότι περισσότεροι από το 75% των γεννημένων μεταξύ 1995 -2012 πιστεύουν ότι είναι σημαντικό να εργάζονται σε ομίλους των οποίων οι αξίες ευθυγραμμίζονται με τις δικές τους. Αυτή η γενιά αποδίδει λιγότερη σημασία στον μισθό από τις προηγούμενες ηλικιακές ομάδες.
Η Τζάφι υποστηρίζει ότι το να διασφαλίσει κάποιος ένα αντιστάθμισμα μεταξύ πάθους και αμοιβής γίνεται ολοένα και δυσκολότερο. Το να ανακαλύψετε ένα νόημα στην οικογένεια, στα χόμπι ή στον εθελοντισμό θα μπορούσε να είναι πιο ικανοποιητικό από το να το ψάχνετε στον χώρο εργασίας.
