Οι δυσαρεστημένοι εργαζόμενοι κόστισαν 8,8 τρις δολάρια, παγκοσμίως!

Οι δυσαρεστημένοι εργαζόμενοι, κόστισαν παγκοσμίως στις εταιρείες περίπου 8,8 τρις δολάρια σε «χαμένη» παραγωγικότητα πέρυσι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Gallup, η οποία αποτίμησε τη δυσαρέσκεια στο χώρο εργασίας στις ΗΠΑ και ποσοτικοποίησε το οικονομικό κόστος της. Για τις αμερικανικές επιχειρήσεις το κόστος, έφτασε στα 1,9 τρισ δολάρια.

Τα εντυπωσιακά νούμερα προέρχονται από το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι αισθάνονται αποστασιοποιημένοι από τους εργοδότες τους μετά την πανδημία.

Η έρευνα παρουσιάζει μια ζοφερή εικόνα για το εργατικό δυναμικό της Αμερικής. Μόνο το ένα τρίτο των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι είναι αφοσιωμένοι στη δουλειά τους, ενώ οι μισοί είπαν ότι καταβάλλουν ελάχιστη προσπάθεια – η γνωστή «σιωπηλή παραίτηση»..

Οι μετρήσεις της Gallup έδειχναν ότι οι ρυθμοί αφοσίωσης των εργαζομένων αυξανόταν σταθερά για μια δεκαετία, αλλά έφτασαν στην κορύφωσή τους το 2020, για να πάρουν τελικά την κατηφόρα, μετά την αναστάτωση που προκάλεσαν τα lockdown.

Τώρα, δηλώνουν ότι δεν γνωρίζουν τι προσδοκάται από αυτούς με σαφήνεια – ένα σύμπτωμα που μειώνει τη δέσμευσή τους   έναντι του εργοδότη τους.

Το διακύβευμα είναι υψηλό για τις εταιρείες, διότι ένα αφοσιωμένο εργατικό δυναμικό αυξάνει την παραγωγικότητα, και άρα στην αύξηση των πωλήσεων και των κερδών.

Η καλύτερη διασύνδεση με το προσωπικό μειώνει εξάλλου τις πιθανότητες απώλειας εξειδικευμένων υπαλλήλων.

Πώς υπολογίστηκε το κόστος

Η Gallup υπολόγισε το κόστος της μειωμένης παραγωγικότητας εκτιμώντας την επίπτωση που έχει σε δολάρια η έλλειψη δέσμευσης ενός εργαζομένου και στη συνέχεια έκανε αναγωγή σε όλο το εργατικό δυναμικό. Το συνολικό πλήγμα στην παγκόσμια οικονομία εκτιμάται σε 8,8 τρισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την εταιρεία.

«Οι εργαζόμενοι θέλουν να αισθάνονται ότι αυτό που κάνουν στη δουλειά τους συνδέεται με κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό τους» προειδοποίησε τις εταιρείες ο επικεφαλής ερευνητής για την εργασία της Gallup, Τζιμ Χάρτερ.

Για να διορθωθεί αυτό, ο Χάρτερ πρότεινε ατομικές εβδομαδιαίες συναντήσεις καθοδήγησης.

Όπως αποδείχτηκε, όταν οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν για το πώς να συνεργάζονται μεταξύ τους, η σαφήνεια των ρόλων αυξήθηκε σε περίπου 80% από λιγότερο από 50%.

Αυτού του είδους η στρατηγική είναι ιδιαίτερα απαραίτητη για τους νεότερους εργαζόμενους, επειδή είναι πολύ πιο πιθανό να αλλάξουν δουλειά σε αναζήτηση μιας πιο ικανοποιητικής ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.

«Υπάρχει σίγουρα μια προσδοκία μεταξύ του νέου εργατικού δυναμικού να έχει περισσότερο έναν τύπο προπονητή-διευθυντή που πραγματικά σκέφτεται για την ανάπτυξή του» δήλωσε ο Χάρτερ. «Απαιτούν η εργασία να βελτιώνει τη ζωή τους και όχι απλώς να είναι κάτι ξεχωριστό».

Φωτογραφία από AndrewLozovyi via vista.create