17 Νοεμβρίου 1970
Ο Douglas Engelbart κατοχυρώνει την πατέντα για το πρώτο ποντίκι υπολογιστή. Και δεν έκανε μόνο αυτό. Το έργο αυτού του Αμερικανού μηχανικού μεταμόρφωσε τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος χρησιμοποιεί τους υπολογιστές, κάνοντάς τους πιο προσβάσιμους και πιο «προσωπικούς». Όμως το όνομα του ανθρώπου που εφηύρε το μέλλον ξεχάστηκε κάπου στην πορεία. Η χρηματοδότησή του στέρεψε, το εργαστήριό του έκλεισε και το μισοκατεστραμμένο σπίτι του στη Silicon Valley έμεινε να στέκει ανάμεσα στις επαύλεις εκείνων που έγιναν δισεκατομμυριούχοι με τις δικές του ιδέες.
Στις 8 Δεκεμβρίου του 1968, ο Engelbart στάθηκε μπροστά από ένα κοινό 1.000 ατόμων στο Σαν Φρανσίσκο, για να τους δείξει πώς ένα συνδεδεμένο σύστημα υπολογιστή μπορούσε να επιτρέψει στους επιστήμονες που συνεργάζονται να μοιραστούν γρήγορα πληροφορίες.
Ο Engelbart σίγουρα δεν είχε το επικοινωνιακό χάρισμα του Steve Jobs. Ήταν ένας ντροπαλός μηχανικός χωρίς την παραμικρή εμπειρία στο marketing. Όμως το κοινό του έμεινε με ανοικτό το στόμα όταν τον είδε να χειρίζεται, για πρώτη φορά, ένα ποντίκι και ένα πληκτρολόγιο μπροστά από μία οθόνη και να κάνει επεξεργασία κειμένου, video conferencing, hypertext, να ανοίγει και να κλείνει παράθυρα.
φωτ.: AP
Για να αντιληφθεί κανείς πόσο επαναστατικά ήταν αυτά που παρουσίασε ο Engelbart, αρκεί να σκεφτεί ότι μιλάμε για την εποχή που οι υπολογιστές ήταν ακόμα ένα εργαλείο σχεδόν αποκλειστικά για επιστήμονες, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν διάτρητες κάρτες (punch cards) για να κάνουν εργασίες όπως να συγκεντρώνουν στοιχεία από τις απογραφές ή να υπολογίζουν την τροχιά ενός πυραύλου. Την εποχή εκείνη, η αλληλεπίδραση των ανθρώπων με τους υπολογιστές ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Αυτό που τους έδειχνε ο Engelbart ήταν το μέλλον, κάτι που άλλαζε εντελώς τον τρόπο με τον οποίο έβλεπαν τους υπολογιστές.
Και δεν ήταν μόνο το λογισμικό του επαναστατικό. Ο Engelbart, με τη βοήθεια ενός μηχανικού από την ομάδα του, του Bill English, είχε εφεύρει αυτό που από εκείνη την εποχή ακόμα είχε ονομαστεί «ποντίκι». Καθώς η μικρή συσκευή κινούσε τον κέρσορα στην οθόνη, εκείνος ομολόγησε στο έκπληκτο κοινό του: «Δεν ξέρω γιατί το ονομάζουμε ποντίκι. Κάποιες φορές ζητώ συγγνώμη. Ξεκίνησε έτσι και ποτέ δεν το αλλάξαμε».
Μέχρι και σήμερα, η παρουσίαση αυτή θεωρείται από τους παροικούντες την Silicon Valley ως η «μητέρα όλων των παρουσιάσεων».
Γιατί όμως κανείς έξω από τον κόσμο της τεχνολογίας δεν γνωρίζει σήμερα το όνομα του Douglas Engelbart;
Ο μηχανικός περίμενε ότι η θρυλική παρουσίασή του θα προσέλκυε εκατοντάδες συναδέλφους του, που θα ήθελαν να μπουν στην ομάδα του, για να συμμετάσχουν σε αυτό το κύμα της πληροφορικής. Πίστευε ότι άτομα από το κοινό που τον άκουσε εκείνη τη μέρα θα έκαναν ουρά για να τον ρωτήσουν πώς μπορούσαν να τον βοηθήσουν να αναπτύξει τις ιδέες του. Και πράγματι, το κοινό σηκώθηκε όρθιο για να τον χειροκροτήσει όταν τελείωσε η παρουσίασή του. Όμως μετά, όλοι έφυγαν.
Όπως αποδείχθηκε, ο Engelbart ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Έτσι, τα συμβόλαια που περίμενε δεν ήρθαν ποτέ. Καθώς δεν κατάφερε να αντλήσει άλλη χρηματοδότηση, οι ερευνητές της ομάδας του βρήκαν καλύτερες δουλειές και πήραν μαζί τους ίσως την σπουδαιότερη εφεύρεσή του, το ποντίκι. Το ποντίκι κατέληξε στην Xerox, όπου το είδε ο Steve Jobs, τον εντυπωσίασε και έδωσε εντολή στους ανθρώπους της Apple να το τελειοποιήσουν. Σήμερα, όποιος έχει έναν υπολογιστή στο γραφείο του χρησιμοποιεί το ποντίκι, όμως κανείς δεν γνωρίζει ότι οφείλει την ύπαρξή του στον Engelbart.
Οι άνθρωποι στη βιομηχανία της τεχνολογίας γνώριζαν τον Engelbart και τη συμβολή του, όμως, όπως έχει γράψει το New York Magazine, τον αγνοούσαν, γιατί «οι ιδέες του τους έκαναν να νιώθουν άβολα». Όπως θα έλεγε ο ίδιος σε μια συνέντευξή του το 1999, «με έστειλαν στη Σιβηρία».
Αλλά και ο ίδιος ο Engelbart δεν έκανε τα πράγματα ευκολότερα. Στις αρχές της δεκαετίας του 80, όταν ο Steve Jobs έδειξε με υπερηφάνεια τον προσωπικό υπολογιστή του στον άνθρωπο που είχε εφεύρει πολλές από τις λειτουργίες του, εκείνος βρήκε λόγους να παραπονεθεί, λέγοντας ότι από τον Macintosh έλειπε το βασικό στοιχείο του οράματός του: Η διασύνδεση. «Είναι τρομερά περιορισμένος. Δεν έχει πρόσβαση στα αρχεία άλλων, στο email, σε κοινές δεξαμενές πληροφοριών», είπε στον Jobs.
Κάπως έτσι, ο Engelbart έμεινε εκτός των κυκλωμάτων της Silicon Valley, με αποτέλεσμα να μην λάβει την αναγνώριση –ηθική ή οικονομική- που του άξιζε. Τελικά, η συνεισφορά του αναγνωρίστηκε με την έλευση του ίντερνετ, που έδειξε σε όλους τη σημασία της διασύνδεσης των προσωπικών υπολογιστών. Τότε, ο Engelbart κέρδισε μια σειρά από βραβεία της τεχνολογίας, όμως και πάλι, δυσκολευόταν να βρει χρηματοδότηση για να ολοκληρώσει το έργο του. Όταν πέθανε, το 2013, πίστευε ότι το είχε αφήσει στη μέση.
Ανάμεσα στα πράγματα που άφησε στη μέση ήταν και οι εργασίες ανακαίνισης που είχε ξεκινήσει στο σπίτι του, κοντά στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, τις οποίες ποτέ δεν είχε τα χρήματα για να ολοκληρώσει, με αποτέλεσμα μέρος του σπιτιού να καταστεί μη κατοικήσιμο.
Πηγή: moneyreview.gr
