Σημαντικών διαστάσεων ζημιά καταγράφει η ΔΕΗ από την πρόσφατη κατολίσθηση του ορυχείου στο Αμύνταιο Κοζάνης.
Σύμφωνα με ανακοίνωση, η κατολίσθηση φαίνεται ότι παρέσυρε 80 εκατομμύρια κυβικά μέτρα υλικού, «σχεδόν σε όλη την έκταση της εκσκαφής του ορυχείου».
Σε ό,τι αφορά το μέγεθος της καταστροφής στον μηχανολογικό εξοπλισμό, αλλά και στο ίδιο το ορυχείο, τα στελέχη της ΔΕΗ σημείωσαν ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον τρεις μήνες για τη διατύπωση ασφαλών συμπερασμάτων. Η κατολίσθηση χτύπησε ένα μέτωπο εξόρυξης που αγγίζει τα τρία χιλιόμετρα και, σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς, φαίνεται να έχει συμπαρασύρει περίπου 25 εκατ. τόνους λιγνίτη δηλαδή το μεγαλύτερο και καλύτερο κοίτασμα του ορυχείου. Τους επόμενους μήνες, έπειτα από εντατικές έρευνες και τομές στα 3.500 στρέμματα που καταλαμβάνουν οι όγκοι χωμάτων της κατολίσθησης θα είναι σε θέση να γνωρίζουν στη ΔΕΗ σε τι ποσότητες το κοίτασμα που είναι θαμμένο στην κατολίσθηση είναι αξιοποιήσιμο και προς εκμετάλλευση.
Για να γίνουν κατανοητά ορισμένα αριθμητικά μεγέθη που σχετίζονται με το ενδεχόμενο της οριστικής απώλειας του κοιτάσματος, σημειώνεται ότι η αξία του κοιτάσματος των 25 εκατ. τόνων σε τρέχουσες τιμές του ανταγωνισμού (20 ευρώ/τόνος) που δουλεύει το ορυχείο της ΔΕΗ, αγγίζει τα 500 εκατ. ευρώ χωρίς να έχει υπολογιστεί το κόστος της απώλειας του εξοπλισμού και αλλά τρέχοντα κόστη και δαπάνες που θα βαρύνουν την επιχείρηση.
Όπως προκύπτει, θάφτηκαν τέσσερις γερανοί, το κόστος για την απομάκρυνση των χωμάτων είναι υψηλό, όπως και η αποζημίωση για τη μετεγκατάσταση του οικισμού των Αναργύρων.
Στελέχη της ΔΕΗ, όπως αναφέρουν Τα Νέα, αποτιμούν τη ζημιά σε δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Το ορυχείο διαθέτει ακόνα 30 εκατ. τόνους κοιτάσματα λιγνίτη που αποτιμώνται γύρω στα 500 εκατ. ευρώ, όμως κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν η ζημιά επιτρέπει την εκμετάλλευσή του.
Το κόστους για τους τέσσερις γερανούς υπολογίζεται σε 50 εκατ. ευρώ (ο Ελεύθερος Τύπος σε δικό του ρεπορτάζ μιλά για 200 εκατ. ευρώ), ενώ όσο μένει κλειστό το ορυχείο, τίθενται εκτός λειτουργίας και οι δύο μονάδες στο Αμύνταιο.
Οι τελευταίες ήταν σε συντήρηση και θα έμπαιναν σε λειτουργία, εφόσον το απαιτούσαν οι ανάγκες του καλοκαιριού.
Το χειμώνα θα είναι μεγαλύτερο το πρόβλημα για τους κατοίκους του Αμύνταιου, αφού οι μονάδες τούς εξασφάλιζαν τηλεθέρμανση.
