Η υποχρέωση προστασίας της ζωής και της υγείας του εργαζομένου

Η αιφνίδια έλευση της πανδημίας αποτέλεσε εξαιρετικά δραστική και πολυεπίπεδα σημαντική υπόμνηση προς όλους μας. Μεταξύ άλλων και όσον αφορά την αξία και σημασία της ζωής και της υγείας. Γενικά. Σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Και στο περιβάλλον εργασίας. Κι όσον αφορά το τελευταίο, οφείλουμε να θυμηθούμε πως αποτελεί υποχρέωση του εργοδότη η προστασία της ζωής και της υγείας των εργαζομένων του. Και, μολονότι δεν αποτελεί την κύρια υποχρέωση του εργοδότη, δεν σημαίνει πως αξιολογείται και ως ήσσονος σημασίας. Πως μπαίνει σε «δεύτερη μοίρα». Η πολιτεία έχει, εξάλλου, θεσπίσει ένα πλέγμα διατάξεων που οριοθετούν τη συγκεκριμένη υποχρέωση. Στο πλαίσιο αυτό σημαίνοντα ρόλο κατέχουν ο Ιατρός Εργασίας και η Εκτίμηση Επαγγελματικού Κινδύνου.

Ας επιχειρήσουμε την προσέγγιση τους.

Ο Ιατρός Εργασίας

Κύρια υποχρέωση του εργοδότη συνιστά η καταβολή στον εργαζόμενο του νόμιμου ή, κατά περίπτωση, του συμφωνημένου μισθού (648 ΑΚ). Μεταξύ των παρεπομένων κι εκείνες που συνδέονται με την προστασία της ζωής, της υγείας, της προσωπικότητας και της περιουσίας του εργαζομένου. Στο πλαίσιο αυτών, υποχρεούνται να απασχολούν ιατρό εργασίας όσες επιχειρήσεις απασχολούν περισσότερους από πενήντα (50) εργαζόμενους. 

Ο Ιατρός Εργασίας επιφορτίζεται με ιατρικές και συμβουλευτικές αρμοδιότητες. Ο Ιατρός Εργασίας «παρέχει υποδείξεις και συμβουλές στον εργοδότη, στους εργαζομένους και στους εκπροσώπους τους, γραπτά ή προφορικά, σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται για τη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων…». 

Τις γραπτές υποδείξεις ο ιατρός εργασίας  τις καταχωρεί στο ειδικό βιβλίο. Ο Ιατρός Εργασίας προβαίνει (μεταξύ άλλων): «…σε ιατρικό έλεγχο των εργαζομένων σχετικό με τη θέση εργασίας τους, μετά την πρόσληψη τους ή την αλλαγή θέσης εργασίας, καθώς και σε περιοδικό ιατρικό έλεγχο κατά την κρίση του επιθεωρητή εργασίας… Μεριμνά για τη διενέργεια ιατρικών εξετάσεων και μετρήσεων παραγόντων του εργασιακού περιβάλλοντος σε εφαρμογή των διατάξεων που ισχύουν κάθε φορά. Εκτιμά την καταλληλότητα των εργαζομένων για τη συγκεκριμένη εργασία…». 

Επιπλέον, μεταξύ άλλων «… επιβλέπει την εφαρμογή των μέτρων προστασίας της υγείας των εργαζομένων και πρόληψης των ατυχημάτων...». 

Καθήκοντα Ιατρού Εργασίας δικαιούνται να ασκούν ιατροί με τη συγκεκριμένη ειδικότητα  ή, εναλλακτικά, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και προϋπηρεσία. Ήδη άρθηκαν συντεχνιακές αγκυλώσεις του παρελθόντος (όπως αναφέραμε και σε προηγούμενη αρθρογραφία μας-ερ. 8ο) και διευρύνθηκε ο αριθμός των διαθέσιμων να παράσχουν τις υπηρεσίες τους.

Η Εκτίμηση του Επαγγελματικού Κινδύνου

Η Εκτίμηση Επαγγελματικού Κινδύνου είναι η γραπτή εκτίμηση των κινδύνων που δημιουργούνται κατά την εργασία. Κινδύνων (υφιστάμενων και δυνητικών) που αφορούν την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων. 

Η Εκτίμηση Επαγγελματικού Κινδύνου είναι ιδιαίτερα σημαντική και, κατά νόμο, υποχρεωτική για όλες, ανεξαιρέτως, τις επιχειρήσεις. Η πρόσφατη μάλιστα πανδημία κατέστησε αναγκαία την επικαιροποίησή της καθώς νέους, πρωτόγνωρους, κινδύνους καλούμασταν να διαχειριστούμε (όπως επισημάναμε σε προγενέστερη, ήδη από 15.3.20, αρθρογραφία μας-ερ.7^ο).

Η υποχρέωση απασχόλησης Ιατρού Εργασίας αποτελούσε, μέχρι την έναρξη της πανδημίας, ένα ακόμα -χωρίς αντίκρυσμα- «βάρος» για τη συντριπτική πλειονότητα των υπόχρεων επιχειρήσεων. 

Η πανδημία άλλαξε, συνολικά, τη ζωή όλων μας. Ανέδειξε, ακόμα περισσότερο, την αξία των ιατρών εργασίας.

Ήδη απολαμβάνουμε τις υπηρεσίες τους.

Αξίζει περαιτέρω να τις αξιοποιήσουμε. 

Ιδίως υπό τις παρούσες συνθήκες.

Σταύρος Κουμεντάκης

Managing Partner

Koumentakis and Associates Law Firm

Σημ.: Το παρόν άρθρο σε πλήρη μορφή