ΔΝΤ: Τα 4 μέτρα για να μην πληρώσουν ακριβά την πράσινη μετάβαση τα ευάλωτα νοικοκυριά

Μέτρα για την αποφυγή αρνητικών παρενεργειών, ιδιαίτερα στα φτωχότερα νοικοκυριά, από τις πολιτικές για την κλιματική αλλαγή συνιστά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).

Στελέχη του Ταμείου σημειώνουν σε μελέτη τους ότι οι κυβερνήσεις διστάζουν να εφαρμόσουν πολιτικές για το κλίμα, με βάση την ανάλυση δείγματος 31 χωρών του ΟΟΣΑ.

Διαπίστωσαν ότι οι πολιτικές αυτές - ιδιαίτερα το μέτρο για τη φορολογία των εκπομπών αερίων από τα ορυκτά καύσιμα που είναι το πιο δραστικό όσον αφορά τη μείωση των επιπέδων ρύπανσης – είναι πιθανό να οδηγήσουν σε αντιδράσεις όχι μόνο από τις ενεργοβόρες βιομηχανίες αλλά και από το ευρύτερο κοινό.

Τα κόστη αυτά, προσθέτουν, μπορούν να αποφευχθούν αν ο σχεδιασμός των πολιτικών για το κλίμα λάβει υπόψη την πολιτική οικονομία και υπάρξουν συμπληρωματικές πολιτικές για την προστασία των ευάλωτων νοικοκυριών, τα οποία είναι πιθανό να έχουν απώλειες από τη μετάβαση σε μία πιο πράσινη οικονομία, όπως μεταδίδει το imerisia.gr.

Συγκεκριμένα, η μελέτη αναφέρει τα εξής:

1. Ο αρνητικός αντίκτυπος από την αύξηση της φορολογίας του άνθρακα στα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού μπορεί να ελεγχθεί είτε μέσω του σχεδιασμού των πολιτικών για το κλίμα ή με την υιοθέτηση συμπληρωματικών πολιτικών που θα προστατεύουν τα στρώματα αυτά και θα τους επιτρέπει να αντισταθμίσουν την αύξηση αυτή.
2. Κρίσιμη σημασία έχει και η παροχή κοινωνικής προστασίας στους φτωχούς εργαζόμενους καθώς και σε αυτούς που οι θέσεις εργασίας τους απειλούνται. Το κόστος είναι περιορισμένο όταν οι κοινωνικές ασφαλιστικές δικλείδες επεκταθούν για να υπάρξει προστασία από απολύσεις και υπάρξουν δίκαιες ευκαιρίες σε εργαζόμενους που μετακινούνται από τις θέσεις τους.
3. Είναι σκόπιμο να προωθούνται πολιτικές για το κλίμα σε περιόδους χαμηλών τιμών πετρελαίου, καθώς ο κόσμος θα υποφέρει λιγότερο από τις αυξημένες τιμές άνθρακα όταν η τιμή της ενέργειας είναι φθηνή.
4. Οι χώρες, στις οποίες μεγάλο μέρος των βιομηχανιών τους εξαρτάται από τη χρήση πιο ρυπογόνων μορφών ενέργειας (όπως ο άνθρακας) είναι πιθανόν να αντιμετωπίσουν μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα. Συνεπώς, η διαφοροποίηση της βιομηχανικής βάσης μπορεί να διευκολύνει τις πολιτικές για το κλίμα.