Όλα ξεκίνησαν μετά την εκλογή της στο Ευρωκοινοβούλιο τον Ιούνιο, όταν αναδημοσίευσε ένα ποστ περηφάνιας της μητέρας της για εκείνη και ξεκίνησε να δέχεται πολλαπλά υβριστικά και προσβλητικά σχόλια τόσο για την ίδια όσο και για τη μάνα της και εκεί είπε τέλος.
Η Ελεονώρα Μελέτη έκλεισε τα σχόλια, αρχικά στο συγκεκριμένο ποστ και στη συνέχεια σε όλα καθώς αποφάσισε πως δεν είναι διατεθειμένη να αντικρίζει τέτοια τοξικότητα καθημερινά και αδιαλείπτως. Και στην πρόσφατη συνέντευξή της στον Νίκο Γεωργιάδη στο περιοδικό OK! Είχε να πει πολλά για αυτό το θέμα.
-Προφανώς και περίμενες ότι θα δεχτείς και αρνητικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Είναι κάτι που δεν με απασχολεί καθόλου. Δεν μπορώ να χάνω τον πολύτιμο και δημιουργικό μου χρόνο για να ασχολούμαι με τα προβλήματα που φέρει ο καθένας μέσα του και θέλει να τα προβάλλει επάνω μου επειδή ίσως λειτουργώ σαν ένας καθρέφτης της απογοητευτικής δικής του πραγματικότητας».
-Άνθρωποι όμως είμαστε, όχι άτρωτοι. Όταν μας αδικούν, αντιδρούμε κάποιες φορές.
«Η κοινωνία είναι άδικη γενικότερα, σε αρκετούς άλλους είναι πολύ περισσότερο. Η δική μου ευθύνη είναι στο πώς αντιδρώ σε όλο αυτό. Έπειτα από πολλά χρόνια και πολύ κόπο και επιμονή έχω αποφασίσει ότι δεν με αφορά. Είναι σαν να μιλάνε για μια άλλη κοπέλα, όχι για εμένα. Δεν κλείνω τα αυτιά στην κριτική. Πού είναι η κριτική; Μπερδεύουμε την κριτική με την εμπάθεια και την αγένεια. Απλά γυρίζω την πλάτη στην κακοήθεια.
Κάποιοι λένε ότι επειδή είσαι δημόσιο πρόσωπο είσαι υποχρεωμένος να δέχεσαι κριτική. Σαφώς. Ναι. Αλλά δεν μου ασκείται κριτική. Ανάτρεξε στα σχόλια και βρες μου μία κριτική. Απλά καλούμαι να γίνω σκουπιδοτενεκές του τοξικού και ανώριμου μηχανισμού άμυνας που κάποιοι επιλέγουν για να διαχειριστούν δικές τους ελλείψεις και μειονεξίες. Όχι, σκουπιδοτενεκές δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να γίνει».
