Ασημακόπουλος: «Έχω ζήσει αυτό τον Γολγοθά σε ηλικία 12 ετών και ξέρω»

Ο Γιώργος Ασημακόπουλος παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Hello και τη δημοσιογράφο Ελισάβετ Οικονόμου. Μέσα σε όλα, ο επιχειρηματίας και πρώην παίκτης του Survivor μίλησε από καρδιάς για την δύσκολη διαχείριση της απώλειας του αδελφού του καθώς και την έμπρακτη στήριξη που δείχνει στα παιδιά που παλεύουν με τον καρκίνο.

Το ποσό που κέρδισες από την παραμονή σου στο Survivor το μοίρασες σε ιδρύματα για παιδιά που παλεύουν με τον καρκίνο – μια πράξη η οποία δηλώνει τη μεγάλη αγάπη που έχεις για τα παιδιά.

Εδώ πρέπει να πω ότι αυτό το είχα αποφασίσει πριν ακόμα μπω στο Survivor. Ήταν μια καθαρά προσωπική απόφαση προσφοράς, την οποία είχα συζητήσει με τους γονείς μου. Δεν ήταν μια κίνηση εντυπωσιασμού η οποία έγινε για λόγους επικοινωνίας. Έτσι ένιωθα και για αυτό το λόγο ότι έκανα το έκανα με την καρδιά μου. Σε οποιοδήποτε ριάλιτι κι αν συμμετείχα, θα έκανα το ίδιο ακριβώς. Ότι χρήματα κι αν κέρδιζα θα τα έδινα για να βοηθήσω αθώες παιδικές ψυχές. Αγαπώ πολύ τα παιδιά και είμαι εξαιρετικά ευαισθητοποιημένος όσον αφορά όλα εκείνα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν με απίστευτο θάρρος τον καρκίνο δίνοντας καθημερινά μάχη για τη ζωή τους.

Με την οικογένεια σου έχετε βιώσει το δραματικό γεγονός της απώλειας του αδελφού σου, ο οποίος έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή.

Ο αδελφός μου, Αλέξανδρος, πέθανε από παιδικό καρκίνο σε ηλικία 10 χρονών. Αγωνίστηκε πολύ και νοσηλευόταν για πολύ καιρό. Έχω ζήσει αυτό τον Γολγοθά και ξέρω πόσο υποφέρει η οικογένεια ενός παιδιού που δίνει μάχη με τον καρκίνο. Επειδή έχω περάσει αυτή τη δοκιμασία, είμαι τόσο ευαισθητοποιημένος. Πρόκειται για την πιο ευαίσθητη χορδή της ψυχής μου και για αυτόν το λόγο δεν το ανέφερα δημόσια όταν μπήκα στο Survivor. Δεν ζητούσα οίκτο ούτε ήθελα να με λυπηθεί ο κόσμος. Ήταν μια προσωπική μου ιστορία, την οποία εξομολογήθηκα σε κάποια συμπαίκτρια μου και εκείνη ήταν που την αποκάλυψε στον κόσμο γιατί είχε συγκλονιστεί. Σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο αδελφός μου ήταν νοερά δίπλα μου και μου έλεγε «προχώρα». Το σίγουρο είναι ότι ένιωσα μεγάλη χαρά όταν πρόσφερα τα χρήματα για το Ίδρυμα ΕΛΠΙΔΑ και η κυρία Βαρδινογιάννη με τίμησε δίνοντας μου ένα βραβείο, για το οποίο την ευχαριστώ θερμά. Είναι πολύ ιδιαίτερο και σημαντικό να σε επιβραβεύει για τις πράξεις σου μια τόσο σπουδαία Ελληνίδα.

Πως διαχειρίστηκες την απώλεια του αδελφού σου; Γιατί ήσουν πολύ μικρός όταν βίωσες όλη αυτή τη διαδικασία…

Ήταν ένα τραγικό γεγονός για όλη την οικογένεια. Εγώ τότε ήμουν 12 χρονών. Θυμάμαι πόσο υπέφεραν οι γονείς μου, οι οποίοι παράλληλα προσπαθούσαν να δίνουν κουράγιο σε μένα και στον μεγαλύτερο αδελφό μου, που με πρόσεχε όταν εκείνη όταν εκείνοι ήταν στο νοσοκομείο. Ως παιδί με σημάδεψε ο θάνατος του αδελφού μου, ο οποίος είναι συνεχώς στο μυαλό και στην καρδιά μου. Προσπάθησα να το διαχειριστώ με ψυχραιμία, λαμβάνοντας ταυτόχρονα πολλή αγάπη από την οικογένεια μου. Όμως όλος αυτός ο πόνος που βίωσα με έκανε καλύτερο άνθρωπο καθώς εκτίμησα τη ζωή και κατάλαβα πως όταν έχουμε την υγεία μας, μπορούμε να κατακτήσουμε ότι θέλουμε. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που αγαπώ τόσο πολύ τα παιδιά. Πρέπει όλοι μας να προσπαθούμε να κάνουμε καλύτερο τον κόσμο γιατί εκείνα είναι το μέλλον.