ΚΡΗΤΗ
Υπόθεση 3χρονου Άγγελου: «Έχουν δικαίωμα υπεράσπισης ακόμα και οι δράστες του πιο ειδεχθούς εγκλήματος»
Τι λένε στο Cretalive.gr δέκα δικηγόροι με αφορμή τις αντιδράσεις για τους διορισμένους δικηγόρους της 26χρονης μητέρας και του 44χρονου συντρόφου της
Της Ευαγγελίας Καρεκλάκη
Ούτε οι δικηγόροι που διορίστηκαν αυτεπαγγέλτως από την αρμόδια ανακρίτρια Ηρακλείου στην υπόθεση κακοποίησης μέχρι θανάτου του 3χρονου Άγγελου απέφυγαν τις αποδοκιμασίες και τους προπηλακισμούς του συγκεντρωμένου πλήθους, καταλογίζοντας τους ότι «υπερασπίζονται τους δολοφόνους ενός αθώου παιδιού». Έχει ενδιαφέρον ωστόσο ότι κατά των διορισμένων δικηγόρων ειπώθηκαν και επικριτικά σχόλια από συναδέλφους τους για το γεγονός ότι αποδέχθηκαν τον διορισμό τους προκειμένου να υπερασπιστούν την 26χρονη μητέρα του Άγγελου και τον 44χρονο σύντροφο της. Υπήρξαν δηλαδή απόψεις που υποστήριζαν ότι έπρεπε να αρνηθούν τον διορισμό τους λόγω του αποτρόπαιου εγκλήματος με θύμα ένα μικρό και ανυπεράσπιστο παιδάκι. «Μπορούσαν να αρνηθούν, έχουν κάθε δικαίωμα» τόνιζαν με έμφαση. Είναι ένα θέμα που απασχόλησε τις τελευταίες ημέρες τις συζητήσεις στο εντευκτήριο του δικηγορικού συλλόγου Ηρακλείου αλλά και στους διαδρόμους των δικαστηρίων. Ακόμα και στο Facebook διαβάσαμε σχετικές αναρτήσεις, με αντιπαράθεση επιχειρημάτων αλλά και καυστικών-ενίοτε- σχολίων.
Αρχιεπίσκοπος Κρήτης στο cretalive: «ο Άγγελος ήταν το παιδάκι μας, δύσκολη στιγμή ο αποχαιρετισμός του»
Τελικά, ποιος είναι ο ρόλος και η αποστολή του διορισμένου συνηγόρου υπεράσπισης σε αποτρόπαιες υποθέσεις, όπως αυτές με θύματα παιδιά; Έχουν δικαίωμα άρνησης και τι θα σήμαινε μία καθολική άρνηση από μέρους των δικηγόρων της σχετικής λίστας για λόγους ενδεχομένως συνειδήσεως, αρχών, ιδιοσυγκρασίας ή ακόμα και φόβου;
Για το θέμα τοποθετούνται στο Cretalive.gr δέκα δικηγόροι του Ηρακλείου.
Νίκος Λογοθέτης: «ο δικηγόρος έχει να επιτελέσει το ύψιστο λειτούργημα»
Ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Ηρακλείου, κ. Νίκος Λογοθέτης, παραθέτει όσα προβλέπει ο νόμος για τον αυτεπάγγελτο διορισμό των συνηγόρων υπεράσπισης, επισημαίνει ότι φυσικά και ο δικηγόρος έχει δικαίωμα άρνησης και τονίζει ότι το δικαίωμα πρόσβασης σε δικηγόρο και ειδικότερα στο πλαίσιο υπεράσπισης σε ποινική δίκη, αποτελεί θεμελιώδη κατάκτηση του νομικού πολιτισμού και προϋπόθεση δίκαιης δίκης.
Ειδικότερα αναφέρει: «Στο κεφάλαιο του Κώδικα Δικηγόρων υπό τον τίτλο «Δικαιώματα και υποχρεώσεις του δικηγόρου» και ειδικότερα με τη διάταξη του άρθρου 37 ορίζεται ότι:
«1. Ο δικηγόρος έχει υποχρέωση να αναλαμβάνει κάθε υπόθεση, εκτός εάν αυτή είναι προδήλως αβάσιμη, δεν είναι δεκτική υπεράσπισης, έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα άλλων εντολέων του ή αντιβαίνει στις αρχές του.
2. Ο δικηγόρος οφείλει να αναλαμβάνει την υπεράσπιση οποιουδήποτε κατηγορουμένου, εφόσον αυτό ζητηθεί από τις δικαστικές αρχές, με την επιφύλαξη της παραγράφου 1.»
Ομοίως το άρθρο 6 του Κώδικα Δεοντολογίας του Δικηγορικού Λειτουργήματος προβλέπει τους λόγους άρνησης ανάληψης υπόθεσης, αναφέροντας ότι ο δικηγόρος έχει υποχρέωση ν’ αναλάβει κάθε υπόθεση που του αναθέτουν, αν υπάρχει τρόπος υπερασπίσεώς της. Έχει όμως το δικαίωμα ν’ αρνηθεί την υπεράσπιση υποθέσεως (μεταξύ άλλων περιπτώσεων) αν κατά τη γνώμη του είναι παράνομη ή ολοφάνερα άδικη.
Σε ποινικές υποθέσεις όπου ο κατηγορούμενος φέρεται να έχει τελέσει πράξεις με μεγάλη κοινωνική και ποινική απαξία, είναι σύνηθες το γεγονός της άρνησης των δικηγόρων να αναλάβουν την υπεράσπιση του, οπότε το Δικαστήριο διορίζει αυτεπαγγέλτως συνήγορο από τον σχετικό κατάλογο του αρμόδιου Δικηγορικού Συλλόγου. Ακόμη όμως και σε αυτήν τη περίπτωση, ο αυτεπαγγέλτως διοριζόμενος δικηγόρος έχει δικαίωμα να αρνηθεί το διορισμό του, όπως ήδη σημειώθηκε.
Το δικαίωμα πρόσβασης σε δικηγόρο και ειδικότερα στο πλαίσιο υπεράσπισης σε ποινική δίκη, αποτελεί θεμελιώδη κατάκτηση του νομικού πολιτισμού και προϋπόθεση δίκαιης δίκης κατ’ επιταγή της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε., εντούτοις το δικαίωμα του δικηγόρου να αρνηθεί να αναλάβει την υπεράσπιση κατηγορουμένου δεν περιορίζεται. Πάντως έχει καταδειχθεί από την δικαστηριακή πράξη, ότι δεν υφίστανται περιπτώσεις στις οποίες να μην διορίζεται εντέλει συνήγορος για την ανάληψη των σχετικών καθηκόντων.
Σε κάθε περίπτωση ο δικηγόρος έχει να επιτελέσει το ύψιστο λειτούργημα. Αυτό για το οποίο έχει ορκιστεί και το οποίο συνδέεται ευθέως με την ανακάλυψη της αληθείας, την εφαρμογή των κανόνων δικαίου και την παροχή της επιβαλλόμενης αρωγής προς το δικαστήριο με οδηγό τη συνείδησή του και το νόμο (είτε ως συνήγορος υπεράσπισης, είτε ως συνήγορος για την υποστήριξη της κατηγορίας), ώστε να εκδοθεί μια δίκαιη απόφαση.
Νίκος Καραγιάννης: «συγχαίρω αλλά και κατανοώ…»
Ο γ. γραμματέας του δικηγορικού συλλόγου Ηρακλείου κ. Νίκος Καραγιάννης, συγχαίρει, όπως υπογραμμίζει, εκείνους που έχοντας επίγνωση του ρόλου και της αποστολής τους στέκονται στο πλευρό του κατηγορουμένου, από την άλλη κατανοεί και αυτούς που αδυνατούν να υπερασπιστούν ένα πρόσωπο που κατηγορείται ότι διέπραξε ένα ειδεχθές έγκλημα.
Ειδικότερα, στην τοποθέτηση του επισημαίνει:
«Ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου παρίσταται στην ποινική διαδικασία για να διασφαλίσει το δικαίωμα του κατηγορουμένου σε δίκαιη δίκη, η οποία δεν αποτελεί μόνο ατομικό δικαίωμα του τελευταίου αλλά ταυτόχρονα υποχρέωση της συντεταγμένης έννομης τάξης και του κράτους δικαίου. Στα κακουργήματα και στα αδικήματα που αποδίδονται σε ανήλικους δράστες, η παρουσία συνηγόρου θεωρείται ουσιώδης προϋπόθεση νομιμοποίησης της ποινικής διαδικασίας, γι’ αυτό η έννομη τάξη έχει φροντίσει ώστε σε περίπτωση που ο κατηγορούμενος αδυνατεί να προσλάβει συνήγορο να του τον παρέχει η ίδια η Πολιτεία μέσω του θεσμού του αυτεπάγγελτου διορισμού συνηγόρου. Ο συνήγορος άλλωστε θα προασπίσει τα δικαιώματα του κατηγορουμένου και θα φροντίσει ο τελευταίος να δικαστεί δίκαια. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο συνήγορος συμφωνεί με τις επιλογές του κατηγορουμένου ή επικροτεί το έγκλημα. Παρά ταύτα, ο δικηγόρος μπορεί για σοβαρούς συνειδησιακούς λόγους που τον εμποδίζουν να φέρει σε πέρας το έργο του να αρνηθεί τόσο την εντολή του κατηγορουμένου όσο και τον διορισμό της Πολιτείας. Προσωπικά συγχαίρω τις/τους συναδέλφους που έχοντας επίγνωση του ρόλου και της αποστολής τους στέκονται στο πλευρό του κατηγορουμένου (όσο βαρύ και αν είναι αυτό που του αποδίδεται), την ίδια στιγμή όμως κατανοώ και όσους δηλώνουν ότι αδυνατούν να υπερασπιστούν ένα πρόσωπο που κατηγορείται ότι διέπραξε ένα ειδεχθές έγκλημα».
Άρης Ροζάκης: «ο ρόλος του συνηγόρου υπεράσπισης για κάθε είδους έγκλημα είναι «ιερός»
Ο δικηγόρος, Άρης Ροζάκης, ο οποίος επί χρόνια διατέλεσε πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Ηρακλείου είναι ξεκάθαρος για το ρόλο του συνηγόρου υπεράσπισης, ακόμα και σε εγκλήματα που προκαλούν αποτροπιασμό.
«Στα πλαίσια του σύγχρονου ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού μας ο ρόλος του συνηγόρου υπεράσπισης για κάθε είδους έγκλημα, ανεξαρτήτως της ηθικής απαξίας που το χαρακτηρίζει ή του αποτροπιασμού που προκαλεί στην κοινή γνώμη, είναι «ιερός» και πρέπει να τυγχάνει του απολύτου σεβασμού όλων και ακόμη περισσότερο του ίδιου του νομικού κόσμου. Απόψεις περί του αντιθέτου είναι τουλάχιστον επικίνδυνες και όπως και μια ενδεχόμενη καθολική άρνηση υπεράσπισης οιουδήποτε κατηγορουμένου για οιοδήποτε έγκλημα οδηγούν σε μη αποδεκτές από σύγχρονες κοινωνίες πρακτικές λαϊκών δικαστηρίων και λιντσαρίσματος. Η ανάληψη του ρόλου του συνηγόρου υπεράσπισης σε αυτές τις περιπτώσεις είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να ερμηνεύεται ως έλλειψη συνειδήσεως και ταύτιση με τις ηθικές επιλογές του δράστη».
Έφη Σωμαρά: «είναι ζήτημα επιλογής του κάθε ενός από εμάς»
Την άποψη ότι «θα πρέπει να αποτελεί μία ελεύθερη επιλογή του δικηγόρου ως υπερασπιστή κι όχι μία επιλογή πίεσης ή φόβου υπό το βάρος κοινωνικών αντιδράσεων» διατυπώνει η δικηγόρος κ. Έφη Σωμαρά, που αναφέρει:
«Κοινή παραδοχή όλων μας είναι ότι ο δικηγόρος δεν ταυτίζεται με τον εντολέα του. Ο δικηγόρος είναι άμισθος συλλειτουργός της δικαιοσύνης που καλείται να επιτελέσει το υπερασπιστικό του καθήκον ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι υπερασπίζεται τον πιο κατακριτέο κοινωνικά κατηγορούμενο. Το ζήτημα που απασχολεί πολύ την κοινή γνώμη είναι αν όντως αυτοί οι κατηγορούμενοι δικαιούνται υπερασπίσεως και σε αυτή την ερώτηση, η απάντηση για μας τους νομικούς είναι αυτονόητη. Ακόμα κι ο δράστης του ειδεχθέστερου εγκλήματος δικαιούται υπεράσπισης, αδιαμφισβήτητα κι αδιαπραγμάτευτα. Είναι διαφορετικό το ζήτημα αν όλοι οι δικηγόροι μπορούν ή θέλουν να υπερασπιστούν ανθρώπους που κατηγορούνται ότι έβλαψαν ανήλικα θύματα. Εκεί είναι ζήτημα επιλογής του κάθε ενός από εμάς σχετικά με τον τρόπο άσκησης του λειτουργήματός μας, τα όρια που θέτουμε, την φύση της υπόθεσης, την επικράτηση της προσωπικής μας ηθικής ή τον επηρεασμό της συναισθηματικής μας κατάστασης. Φυσικά αυτό θα πρέπει να αποτελεί μία ελεύθερη επιλογή του δικηγόρου ως υπερασπιστή κι όχι μία επιλογή πίεσης ή φόβου υπό το βάρος κοινωνικών αντιδράσεων. Γιατί παρά την δικαιολογημένη αγανάκτηση του κόσμου και τον αποτροπιασμό για τέτοιου είδους εγκλήματα, κανένας δεν έχει δικαίωμα να στερήσει από κανέναν άνθρωπο τα δικαιώματα που του αναγνωρίζονται από το νόμο».
Γιώργος Κοκοσάλης: «μία καθολική άρνηση θα οδηγούσε σε ανυπόφορη αταξία την δικαιοτική λειτουργία»
Ο δικηγόρος, Γιώργος Κοκοσάλης, θεωρεί επίσης ιερό δικαίωμα του (οποιουδήποτε) κατηγορουμένου σε ένα οργανωμένο κράτος δικαίου να έχει αυτεπάγγελτη νομική εκπροσώπηση. Και υπογραμμίζει: «Κατ´ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι ο αυτεπάγγελτος διορισμός Δικηγόρου σε κακουργήματα και σοβαρά πλημμελήματα είναι υποχρεωτικός εκ του Νόμου - ΚΠΔ. Είναι ιερό δικαίωμα του (οποιουδήποτε) κατηγορουμένου σε ένα οργανωμένο κράτος δικαίου να έχει αυτεπάγγελτη νομική εκπροσώπηση σε περίπτωση οικονομικής αδυναμίας ή έτερου λόγου πρόσληψης Συνηγόρου Υπεράσπισης της επιλογής του. Ο συνάδερφος που διορίζεται αυτεπαγγέλτως υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις κατ´ ουσίαν επιτάσσεται, επιτελώντας σοβαρό λειτούργημα. Είναι απαράδεκτο να κατακρίνεται η πρόσληψή τους, η οποία εν πολλοίς δίνει λύση σε δικονομικά αδιέξοδα, αφού μια καθολική άρνηση για λόγους συνειδησιακούς ή άλλους θα οδηγούσε σε ανυπόφορη αταξία την δικαιοδοτική λειτουργία.
Νίκος Παπαδαντωνάκης: «δεν σημαίνει πως ταυτίζεται με τις απόψεις του ή επικροτεί τις πράξεις του»
Ο δικηγόρος κ. Νίκος Παπαδαντωνάκης τονίζει ότι καθήκον του συνηγόρου υπεράσπισης είναι να βοηθήσει στην ανεύρεση της ουσιαστικής αλήθειας.
«O δικηγόρος είναι συλλειτουργός της δικαιοσύνης. Η θέση του είναι θεμελιώδης, ισότιμη, ανεξάρτητη και αναγκαία για την απονομή της, κατα τα οριζομενα στο αρθρο 2 του κωδικα περι Δικηγορων. Με βάση τα παραπάνω, στο στάδιο της ανάκρισης αλλά και στο ακροατήριο, είναι υποχρεωτικός ο διορισμός συνηγόρου υπεράσπισης όταν ο κατηγορούμενος διώκεται για κακούργημα. Ο διορισμός γίνεται από τον κατάλογο νομικής βοήθειας που συντάσσεται κάθε χρόνο και τηρείται στον οικείο Δικηγορικό σύλλογο. Ο διορισμός γίνεται αυτεπαγγέλτως από τον Ανακριτή (άρθ. 99 παρ.3 ΚΠοινΔ) ή τον Πρόεδρο του Δικαστηρίου (άρθ. 340 παρ.1 ΚΠοινΔ). Το γεγονός ότι αποδέχεται το διορισμό του και υπερασπίζεται, σε κάθε περίπτωση, τον εντολέα του, αυτονόητως, δε σημαίνει πως ταυτίζεται με τις απόψεις του ή επικροτεί τις πράξεις του (στις περιπτώσεις που τέλεσε το αδίκημα). Καθήκον του είναι να προβάλλει τη θέση του εντολέα του, τους ισχυρισμούς του, να εισφέρει στη δίκη αποδεικτικό υλικό που θα βοηθήσει στην ανεύρεση της ουσιαστικής αλήθειας και στην απόδοση των ευθυνών στο μέτρο που προσήκει».
Βαγγέλης Φανουργάκης: «και ο πιο επαχθής κατηγορούμενος δικαιούται δίκαιης δίκης»
Για τον δικηγόρο, Βαγγέλη Φανουργάκη, ο δικηγόρος που ασκεί ποινική δικηγορία οφείλει να υπερασπίζεται και τον πλέον επαχθή κατηγορούμενο. Και αναλύει τη θέση του ως εξής:
«Κατά τον Κώδικα Δικηγόρων ο Δικηγόρος είναι Δημόσιος Λειτουργός και η Δικηγορία συνιστά λειτούργημα. Ο Δικηγόρος ασκεί ελεύθερο επάγγελμα και είναι εκείνος που θα κρίνει ποια υπόθεση θ’ αναλάβει και ποια όχι. Από την άλλη, και ο πλέον επαχθής κατηγορούμενος, τελέσας τα χειρότερα ποινικά εγκλήματα που προβλέπονται και τιμωρούνται από τον Ποινικό Κώδικα, δικαιούται δίκαιης δίκης και υπεράσπισης. Αυτό αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα που συνδέεται με την προστασία της δικαιοσύνης και την εγγύηση δίκαιης δίκης, σύμφωνα με το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Εφόσον παρίσταται δικηγόρος σε κάθε στάδιο της δίκης, εξασφαλίζεται η σωστή υπεράσπιση των δικαιωμάτων και προστατεύεται κάθε δικαίωμα του κατηγορουμένου που προβλέπεται από τον εγχώριο Νομοθέτη. Ο δικηγόρος που ασκεί ποινική δικηγορία, κατά τη γνώμη μου, οφείλει να υπερασπίζεται ακόμη και αυτόν. Οφείλει να εντοπίζει νομικά σφάλματα καθώς και αντικειμενικά και υποκειμενικά στοιχεία της υπόθεσης προς όφελος του εντολέα του και κυρίως προς την κατεύθυνση της ανάδειξης της αλήθειας. Αντιτίθεμαι στην αρνητική κριτική που υπέστησαν συνάδελφοι που ανέλαβαν τέτοιους κατηγορούμενους (αδιάφορο εάν διορίστηκαν από δικαστική αρχή ή από τον ίδιο τον εντολέα), ειδικά από συναδέλφους νομικούς. Αδυνατώ να πιστέψω ότι δικηγόροι που ασχολούνται με το ποινικό δίκαιο επικρίνουν συναδέλφους για την ανάληψη υπόθεσης καθότι αντιλαμβάνονται πλήρως όλα τα παραπάνω».
Ελευθερία Στρατάκη: «προφανέστατα και δεν πρέπει να είναι δακτυλοδεικτούμενος ο δικηγόρος»
Η δικηγόρος, Ελευθερία Στρατάκη, τονίζει ότι ναι μεν κανένας και τίποτα δεν μπορεί να υποχρεώσει το συνήγορο να αναλάβει υπόθεση, όταν αυτό αντιβαίνει στις αρχές του, από την άλλη όμως δεν είναι και σωστό να σχολιάζεται αρνητικά κάποιος δικηγόρος που αποδέχεται τον διορισμό του σε μία τέτοια υπόθεση. Και αναφέρει: «σε ποινικές υποθέσεις όπου ο κατηγορούμενος φέρεται να έχει τελέσει ιδιαίτερα ειδεχθείς πράξεις με μεγάλη κοινωνική και ποινική απαξία, παρατηρείται συχνά το φαινόμενο απροθυμίας των δικηγόρων να αναλάβουν την υπεράσπιση του. Σε αυτές τις περιπτώσεις το Δικαστήριο διορίζει αυτεπαγγέλτως συνήγορο από τον κατάλογο του εκάστοτε Δικηγορικού Συλλόγου. Όμως και σε αυτήν τη περίπτωση, ο αυτεπαγγέλτως διοριζόμενος δικηγόρος έχει δικαίωμα να αρνηθεί το διορισμό του κατά τα ανωτέρω προβλεπόμενα στο άρθρο 37 του Δικηγορικού Κώδικα. Είναι πολλές οι περιπτώσεις στα δικαστικά χρονικά όπου κανένας δικηγόρος δεν επιθυμούσε να υπερασπιστεί κατηγορούμενους για ειδεχθή εγκλήματα, κυρίως παιδοκτόνους και παιδεραστές, με αποτέλεσμα να διορίζεται συνήγορος από το δικαστήριο.
Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να υποχρεώσει το συνήγορο να αναλάβει υπόθεση, όταν αυτό αντιβαίνει στις αρχές του. Το δικαίωμα πρόσβασης σε δικηγόρο και ειδικότερα στο πλαίσιο υπερασπίσεως σε ποινική δίκη, αποτελεί θεμελιώδη κατάκτηση του νομικού πολιτισμού και προϋπόθεση δίκαιης δίκης κατ΄επιταγή της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Όμως και το δικαίωμα του δικηγόρου να αρνηθεί να αναλάβει την υπεράσπιση κατηγορουμένου υπό νόμιμες προϋποθέσεις δεν μπορεί να παραβλάπτεται ή να περιορίζεται. Σε καμία περίπτωση η ανάληψη του υπεραστικού καθήκοντος του αυτεπαγγέλτως διοριζόμενου δικηγόρου δεν πρέπει να σχολιάζεται, δεδομένου ότι κάποιες φορές επιβάλλεται ως υποχρεωτικός από τις ανακριτικές και δικαστικές αρχές, διαφορετικά παρακωλύεται δικονομικά η διαδικασία ( εφόσον έχουν προηγηθεί αλλεπάλληλες αρνήσεις ανάληψης). Προφανέστατα και δεν πρέπει να είναι δακτυλοδεικτούμενος ο δικηγόρος που αναλαμβάνει αυτεπαγγέλτως μια υπόθεση καθόσον ο ρόλος που επιτελεί δεν δύναται σε καμία περίπτωση να συνδέεται προσωπικά με τον ίδιο.
Ελευθέριος Κάρτσωνας: «ιστορικά, θεσμικά και δικαιοκρατικά θεσπισμένος ο ρόλος του συνηγόρου υπεράσπισης»
Στην σπουδαιότητα του ρόλου του συνηγόρου υπεράσπισης, αναφέρεται και ο δικηγόρος κ. Ελευθέριος Κάρτσωνας, ο οποίος επισημαίνει: «Ο ρόλος του συνηγόρου υπεράσπισης είναι ιστορικά , θεσμικά και δικαιοκρατικα θεσπισμένος και άμεσα συνυφασμένος με την δημοκρατική νομιμοποίηση της ποινικής δίκης . Το δικαίωμα της υπεράσπισης συμπυκνώνεται στα λόγια του Ροβεσπιέρου - εμβληματικής μορφής της Γαλλικής Επανάστασης - ο οποίος στην Εθνική συνέλευση των Γάλλων διακήρυττε : Το δικαίωμα του να έχεις υπερασπιστή στηρίζεται στις πρωτόγονες αρχές της λογικής και της Δικαιοσύνης. Είναι θεμελιώδες και απαράγραπτο δικαίωμα της φυσικής αμύνης . Εάν δεν μου επιτραπεί να υπερασπίσω την τιμή, την υπόληψη, την ζωή, την ελευθερία, εμπιστευόμενος εις χείρας ανδρός πεφωτισμένου ενάρετου φιλάνθρωπου, παραβιάζεται ιερός νόμος της φύσης και θεμελιώδης της κοινωνίας αξίωση.
Γιώργος Στειακάκης: «σε ένα κράτος δικαίου δεν πρέπει να κάνεις διαχωρισμό σε πρόσωπα»
Με λιτό αλλά περιεκτικό τρόπο εκθέτει τη θέση του για το θέμα ο δικηγόρος, Γιώργος Στειακάκης, ο οποίος είναι σαφής και ξεκάθαρος:
«Εγώ θεωρώ ότι ο ποινικολόγος υπερασπίζεται κάτι πολύ περισσότερο από ένα πρόσωπο. Υπερασπίζεται το κράτος δικαίου, το οποίο για να υπάρχει δεν πρέπει να κάνει διαχωρισμό σε πρόσωπα, όπως δεν κάνει και ο χειρούργος όταν περιθάλπει ένα δολοφόνο».
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
