Για ένα μέλλον που θα αξίζει.
Είμαι από την γενιά που γεννήθηκε την εποχή των μεγάλων υποσχέσεων και μεγάλωσε στην καρδιά των μνημονίων. Προσπάθησαν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρά μόνο ο ατομικός, εκείνος του κοινωνικού κανιβαλισμού και του αλληλοφαγώματος. Προσπάθησαν να μας πείσουν ότι είναι «για το καλό μας» μια σειρά αναρίθμητων μέτρων που διαλύουν την προοπτική κάθε νέας γενιάς. Για ποιο καλό μιλούν άραγε όταν οι οικογένειες βλέπουν τα παιδιά τους να αποκλείονται από τα πανεπιστήμια και έπειτα να ψάχνουν ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό; Για ποιο καλό μιλούν, όταν ξεπουλάνε κάθε δημόσιο αγαθό στο βωμό του κέρδους, θυσιάζοντας κυριολεκτικά ανθρώπινες ζωές; Αν συνεχίσουμε έτσι, ο φυσικός πλούτος αυτού του τόπου θα καταστραφεί ολοσχερώς, και οι πόλεις μας κινδυνεύουν να γίνουν τεράστια τουριστικά θέρετρα, έως ότου να μην μας χωράει ο τόπο. Τα υψηλά ενοίκια είναι ένα ατράνταχτο παράδειγμα. Τα όνειρα γίνονται στάχτες, μπροστά στο τσάκισμα την εργασιακής προοπτικής, με τις δυσκολίες να είναι ακόμα μεγαλύτερες αν είσαι γυναίκα.
Τελευταία 4χρόνια βιώνουμε αυτή την ίδια πολιτική με τον πιο επιθετικό και βίαιο τρόπο. Η απάντηση στις αγωνίες του κόσμου είναι ξανά και ξανά ενίσχυση της καταστολής: Αστυνομία αντί για γιατρούς, περιπολικά αντί πυροσβεστικά, ΟΠΠΙ αντί ενίσχυση του δημόσιου Πανεπιστημίου και πάει λέγοντας. Δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρη η επίθεση απέναντι στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες. Βεβαίως, ο πρώτος στόχος της κυβέρνησης δεν είναι άλλος από τη νεολαία. Ποιος θα φανταζόταν εν έτει 2023, ότι ένα νέο παιδί θα σερνόταν αιμόφυρτο, στο έδαφος από ευθεία βολή αστυνομικών δυνάμεων, γιατί απλώς βρισκόταν στο χώρο που σπουδάζει; Ποιος θα περίμενε, τα όσα είδαμε και ζήσαμε στα Χανιά, με το απίστευτο κυνήγι φοιτητών; Από την μια η αναίτια εισβολή της ασφάλειας σε σπίτι φοιτητών με εντελώς ανυπόστατες κατηγορίες, κι από την άλλη η πρόδηλα αντιδημοκρατική δίωξη των 8 φοιτητών και φοιτητριών του Πολυτεχνείου Κρήτης, που σύρονται στα δικαστήρια διωκόμενοι με πρωτοβουλία της ίδιας της Υπ. Παιδείας για την συνδικαλιστική τους δράση. Ζούμε σε ένα αυταρχικό καθεστώς, που ένας νέος μπορεί να συναντήσει τη βία και την παράλογη καταστολή ακόμα και σε μια βόλτα στην πλατεία ή σε μια συναυλία. Μας θέλουν σιωπηλούς, φοβισμένους, αποδέκτες των πολιτικών που διαλύουν τις ζωές μας, χειροκροτητές των ολιγαρχών.
Ασφαλώς, ο μεταλλαγμένος νεοφιλελεύθερος ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε και το ΠΑΣΟΚ φυσικά, που έχουν συναινέσει σε κάθε μνημονιακή επιταγή, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των υποδομών, και τη φτωχοποίηση, δεν μπορούν να δώσουν καμία φιλολαϊκή απάντηση. Ακόμη και μπροστά σε πρωτοφανή σκάνδαλα, όπως το εκτεταμένο δίκτυο υποκλοπών που έχει στήσει η κυβέρνηση, επέλεξαν την χαμηλή κλίμακα αντιπαράθεσης, για να μη φοβίσουν την ελίτ.
Υπάρχει όμως και η άλλη όψη. Εκείνη η όψη που αυτός ο λαός γνωρίζει πολύ καλά, το χει χαράξει σε κάθε πέτρα, σε κάθε χωριό και τόπο, σε τραγούδια και σε ποιήματα, ο δρόμος των αγώνων. Η νεολαία το προηγούμενο διάστημα ήταν πρωταγωνιστής και θεματοφύλακας των λαϊκών κεκτημένων. Είναι χρέος μας άλλωστε να μην παραδώσουμε το μέλλον αμαχητί σε αυτοδύναμες μνημονιακές κυβερνήσεις που δεν λογαριάζουν τα κόστη που πληρώνει ο ίδιος ο κόσμος!
Και αυτό θα κάνουμε μέσα από το δρόμο της ενότητας και με ένα πρόγραμμα ρήξης! Έτσι, σε πείσμα όσων μιλούν για μονοδρόμους, θα συνεχίσουμε να χαράζουμε έναν άλλο δρόμο. Το δρόμο της ανυπακοής απέναντι στο μνημονιακή επέλαση, για ένα μέλλον που θα αξίζει!
Σήμερα η μάχη των εκλογών έχει ξεκινήσει με ορίζοντα τις 21 Μάη. Θα δώσουμε και αυτή τη μάχη με όλες μας τις δυνάμεις, με τις πιο σημαντικές να βρίσκονται μπροστά μας, από την επομένη μέρα των εκλογών φυσικά. Έτσι και εγώ από το δικό μου μετερίζι, θα βρίσκομαι στα ψηφοδέλτια του ΜέΡΑ25-Συμμαχία για την Ρήξη που υπηρετεί το σκοπό αυτό, στην εκλογικής περιφέρεια Χανίων, στον τόπο που ζω και νοιάζομαι, μαζί με αγωνιστές και αγωνίστριες που βρέθηκαν ψυχή τε και σώματι στη πρώτη γραμμή των αγώνων όλο το προηγούμενο διάστημα.
