Ποιος να το περίμενε! Ένα κείμενο που έγραψε χθες στο cretalive o Δεκανέας Αλλαγής για το κάγκελο και την αντικοινωνική μας συμπεριφορά απαντήθηκε από τον καθ ύλην αρμόδιο...τον Δούκα του Μποφώρ!
Συμπολίτης μας που προφανώς ξέρει ιστορία και γραφή, γνωρίζει τα της Κρήτης και όχι μόνο βρήκε αυτό τον έξυπνο τρόπο να απαντήσει στον Δεκανέα Αλλαγής και φυσικά την δημοσιεύουμε με την απάντηση που έδωσε ο τελευταίος.
Το κείμενο του...Δουκός:
Αγαπητέ «Δεκανέα της Αλλαγής»,
Μετά από 348 χρόνια αγνοούμενος κάτω από τα τείχη του Χάνδακα, όταν εκείνο το καταραμένο πρωινό της 25ης Ιουνίου 1669 πήρα την απόφαση παρά τις διαφωνίες του Μοροζίνι, μια βδομάδα μετά που έφτασα στην Κάντια, να γιουργάρουμε μαζί με τα φουσάτα μου και τους σολντάτους που μου παραχώρησε η Σερενίσιμα, μπας και πετσοκόψουμε τους απίστους του Κιοπρουλή πασά που λυσσασμένοι κονταροχτυπούσανε μέρα νύχτα, από τη Σαμπιονέρα ίσαμε το Βιτούρι με μουσκέτα, αρκεμπούζια και κανόνια, τα μπεντένια του Μεγάλου Κάστρου, είπα να σπάσω τη σιωπή μου.
Και επειδή κι εσύ είσαι σολντάτος, (…έστω με το μικρότερο στρατιωτικό βαθμό του δεκανέα), είπα να πω σε σένα τον πόνο μου. Από δώ κάτω που ‘μαι θαμμένος, κι ας λένε όλοι από τότε ότι δε βρήκανε ούτε δείγμα από τα κοκαλάκια μου ή την κομμένη κεφαλή μου, μετά το χαλασμό της μάχης, θέλω να σου μιλήσω. Τρεισήμισι αιώνες τώρα, τα κοκαλάκια μου είναι θαμμένα κάτω από αυτή την πόλη. Μα τον τελευταίο μισόν αιώνα να ξέρεις πλαντώ όλο και πιο πολύ από τις ασχήμιες και τις αηδίες που βλέπω να με πλακώνουνε και περισσότερο. Παρακολουθώ από δω χαμηλά που βρίσκομαι (τις συντεταγμένες Χ, Ψ, Ζ τις γνωρίζει μόνο ένας άνθρωπος στην Κάντια…) όλα που γίνονται μέσα κι έξω απ’ τα τείχη, άσε που κάνω τουμπεκί…
Είχατε δεν είχατε, βρήκατε να ασχοληθείτε πάλι με μένα μετά από τόσα χρόνια. Κι αν δε βρισκότανε και η γαλλική αποστολή στο Χάνδακα πριν από ένα αιώνα να βάλει αυτή την αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα στον κήπο του Μουσείου – συγνώμη στο ναό του Αγίου Σαλιβαδόρου ήθελα να πω - και εσείς από φιλότιμο να βαφτίζατε και τη στράτα κατά το πόρτο, πάνω απ’ τα τείχη με τ’ όνομά μου, ποιος θα με θυμότανε άραγε σήμερα; Βρήκατε να ασχολείστε με του «Δουκός το κάγκελο» τη στιγμή που σε τούτη την πόλη υπάρχουνε πιο πολλά κάγκελα, αλλά και αφύλαχτα ύψη που μπορεί να καταπιούνε όχι μόνο τους νέους, αλλά και τους μεστωμένους Καστρινούς και Καστρινοπούλες. Εσύ μπορείς να καταλάβεις καλύτερα ότι γίνεται «του καγκέλου» γενικώς στους δημόσιους χώρους της πολιτείας.
Εντάξει, δε λέω… Ψηλά ‘ναι τα μπεντένια του Κάστρου και χάσκει από κάτω ο εγκρεμός. Ζαλίζονται οι στερνοί Καστρινοί από τα ύψη. Κακό πράμα η υψοφοβία. Αλλά πώς να μη σε κυριεύει, όταν είσαι συνέχεια στα χαμηλά; Για πες μου κι εσύ… Κι έπρεπε οι προύχοντες κι οι καπεταναίοι, να μποδίσουνε αυτούς που θέλουνε να κάνουνε ένα άλμα πιο γρήγορο κι από τη φθορά τους. Μαθαίνω ότι ετοιμάζουνε λέει και κάγκελα για τη Λότζια. Να κλείσουνε απόξω αυτούς που ασχημονούνε λέει, τις νύχτες στη Λέσχη των Ευγενών. Αυτή την πρόφαση βρήκανε για να βλασφημήσουν στο μνημείο. Μα δεν ξέρω αγαπητέ Δεκανέα μου, τι θα προστατεύει αυτή η καγκελαρία: Τους μέσα από τους απόξω, ή τους απόξω από τους μέσα; Δύσκολο πράμα να απαντήσει κανείς όταν πρόκειται για εφιάλτη μέσα στην πραγματικότητα ή πραγματικότητα μέσα στον εφιάλτη. Όπως και για το κάγκελο που βάλανε στο πανοκόρφισμα του μπεντενιού δίπλα στο δρόμο μου. Ποιους προστατεύει; Τους αφηρημένους από τα ύψη, ή τα βάθη απ’ αυτούς που τα ξανοίγουνε από ψηλά;
Αλλά γι’ άλλο σου γράφω… Δεν είναι έτσι που τα λες. Αυτός που ‘βγαλε το κάγκελο έκανε αντίσταση στη χυδαιότητα και στην ύβρη. Κι ήθελε να πει, σ’ κείνους που θέλανε να κυκλώσουνε με σιδεριές τους ανοιχτούς ορίζοντες των τειχών, ότι σηματοδοτούνε τη συνέχεια στην ακαλαισθησία και τη θλιβερότητα των επιλογών στους κοινόχρηστους χώρους της πολιτείας, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μνημείο. Κι ήθελε να μην επιτρέψει τη συνεχόμενη φυλάκιση μέσα στον εαυτό της. Φτάνει τα τσιμεντοθηρία που την πνίξανε. Όχι, δεν είναι «θέμα αγωγής, πολιτισμού, αξιών και παιδείας» του καταστροφέα όπως γράφεις αγαπητέ συνάδελφε σολντάτε.
Γιατί άραγε να μην είναι περισσότερο «θέμα αγωγής, πολιτισμού, αξιών και παιδείας» αυτών που τα σχεδιάσανε, τα επέλεξαν και τα τοποθετήσανε; Γιατί να μην είναι «θέμα αγωγής, πολιτισμού, αξιών και παιδείας» αυτών που χρόνια τώρα με μοναδικό όπλο την υπογραφή τους, ασχημονούν και υβρίζουν κατ’ εξακολούθηση την Ιστορία του Μεγάλου Κάστρου και κι από πάνω κάνουν και τους τιμητές, ρωτώ εγώ;
Χαιρετίσματα στην εξουσία
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένος
Κάπου στην Κάντια, 27 Νοεμβρίου 2017
Δούκας του Μποφώρ
(Duc de Beaufort François de Vendôme)"
Η απάντηση
Και η απάντηση του Δεκανέα Αλλαγής στον Δούκα
Αγαπητέ Δούκα,
Χαίρομαι αν έστω και έτσι μπόρεσα λίγο να σε «ξυπνήσω» από το λήθαργο αιώνων και να μπεις στον κόπο και να μου απαντήσεις !
Εξάλλου ποιο κέρδος μπορώ εγώ να προσποριστώ, ένας απλώς Δεκανέας κι αυτός Αλλαγής, παρά μόνο να ανοίξω μια μικρή ρωγμή στην παρατεταμένη σιωπή χρόνων σε μια πόλη που γνωρίζει απλά να καταναλώνει ( χρήματα, φυσικούς πόρους, άσκοπες παρεμβάσεις) και από καιρό να έχει σταματήσει να παράγει εκεί που κάποτε ήταν πρωταθλήτρια: στον πολιτισμό και στους πνευματικούς της ανθρώπους.
Εγώ αν κάτι στηλίτευσα, είχε να κάνει με αυτό καθαυτό το γεγονός της ασχήμιας ( θες απέναντι σε μια βαρβαρότητα, για την οικονομία της συζήτησης θα συμφωνήσω μαζί σου) της καταστροφής που δεν αποτυπώνεται μόνο στο σπασμένο κάγκελο και που δυστυχώς δεν είναι μεμονωμένο! Και κοντολογίς πρέπει να αποφασίσουμε ποιος θα εντέλει θα αναλάβει να κάνει το θεματοφύλακα των μνημείων σε αυτήν την πόλη; Θα είναι η όποια δημοτική αρχή, με τις αδυναμίες, τις στερήσεις της, την κακογουστιά της; Θα είναι η εκ του νόμου Αρχαιολογική Υπηρεσία, που ειρήσθω εν παρόδω συμφώνησε και για το κάγκελο και για την επιλογή του; Θα είναι ο καθένας και η καθεμία από μας, κάθε φορά που νιώθουμε πως μας προσβάλουν όσοι ασχημονούν και υβρίζουν την ιστορία του Μεγάλου Κάστρου και θα παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας;
Μόνο αγαπητέ Δούκα μου, θα πρέπει να το αποφασίσουμε γιατί, συμπάθα με κιόλας, εγώ ο ταπεινός να σου κάνω και συμβουλές στην αφεντιά σου, κινδυνεύουμε να μετατρέψουμε την όποια στρεβλή Δημοκρατία μας σε Οχλοκρατία!
Ας κρατήσουμε πάντως τη διαφωνία μας κι ας συμφωνήσουμε σε τούτο: αν το κάγκελο στα Τείχη- οι Αρμόδιοι το είχαν θέση σε δημόσιο διάλογο- όπως κάνουμε εμείς οι δυο μέσα από τη φιλόξενη ιστοσελίδα του cretalive- πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στο Κάστρο μας;
