"Θρησκείες και Ακραίες Ιδεολογίες" στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης

Την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2020, πραγματοποιήθηκε η Διαδικτυακή Ημερίδα της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης, με θέμα: «Θρησκείες και Ακραίες Ιδεολογίες» με καλεσμένους εξέχουσες προσωπικότητες από τον χώρο της Πολιτικής, της Εκκλησίας και της Θεολογίας, οι οποίοι συζήτησαν για το φαινόμενο των ποικίλων ακραίων ενεργειών στην Ευρώπη και τον κόσμο. Οι ομιλητές ανέπτυξαν θέματα που έχουν να κάνουν με την εργαλειοποίηση της Θρησκείας και ειδικότερα του Ισλάμ, την αποτελεσματικότητα των διαθρησκειακών διαλόγων στις ημέρες μας, τη διδαχή μέσα από τα κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας για την αντιμετώπιση του ακραίου φαινομένου του φονταμενταλισμού καθώς και τη σημερινή κατάσταση στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.

Πιο αναλυτικά, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, τόνισε τη διάσταση της ελευθερίας του λόγου, όπως αυτή κατανοείται στη Γαλλία, εν αντιθέσει με τον ελλαδικό και τον ισλαμικό κόσμο και πως η βάση για μία ειρηνική συνύπαρξη είναι ο σεβασμός του άλλου. Κατά τον Σεβασμιώτατο, το θέμα της ελευθερίας του λόγου είναι ένα μεγάλο ζήτημα το οποίο δεν μπορεί να εξαντληθεί σε μία μόνο συζήτηση και για τούτο υπάρχει η επιτακτική ανάγκη εκτενούς και συνεχούς διαλόγου, ειδικά στον ακαδημαϊκό χώρο.

Στη συνέχεια, ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, Βουλευτής της ΝΔ και Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ), υπογράμμισε πως οι έννοιες του σεβασμού, της ελευθερίας του λόγου και της σκέψης είναι θεμελιώδους σημασίας τόσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και για όλες τις δημοκρατικές Χώρες του κόσμου. Η ΔΣΟ, ως Διακοινοβουλευτικό όργανο, που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της Βουλής των Ελλήνων, θα συνεχίσει να προβάλει την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και τις αξίες στον πολιτικό διάλογο προς το συμφέρον της κοινωνίας μας.

     Ακολούθως, ο κ. Γεώργιος Καλαντζής, Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, ανέφερε την ανάγκη εφαρμογής του Νόμου για το χτίσιμο χώρων ισλαμικής λατρείας (Τζαμιών) στον ελλαδικό χώρο, όπου και όποτε το προβλέπει η Νομοθεσία και εξήρε τη δημοκρατική διάσταση της ανεξιθρησκείας που εφαρμόζεται στη Χώρα μας και η οποία επιτρέπει στον κάθε πολίτη να θρησκεύει ελεύθερα, καθώς η έκφραση της λατρείας του, προς το θείο, τίθεται υπό την προστασία του Συντάγματος.

     Στη συνέχεια, η κα Αγγελική Ζιάκα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ., ανέφερε αναλυτικά τη συνεισφορά της Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, η οποία, επειδή ακριβώς έχει πολλούς αποδέκτες, έχει και οικουμενική διάσταση και παρουσίασε το συγκεκριμένο διατμηματικό πρόγραμμα σπουδών, τονίζοντας πως ο φονταμενταλισμός θα αντιμετωπιστεί δυναμικά με τη διαρκή κατάρτιση, την επικοινωνία και τη συνεργασία.

Τέλος, ο κ. Γρηγόριος Λαρεντζάκης, Καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Graz της Αυστρίας, τόνισε πως θα πρέπει ο θεολογικός κόσμος να εργαστεί προς την κατεύθυνση της συνεργασίας για την ομαλή συνύπαρξη, παρουσιάζοντας παράλληλα τη διαχρονική πατερική σκέψη, όσον αφορά τον διαθρησκειακό διάλογο με το Ισλάμ, αλλά και τη μέγιστη προσφορά της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας (2016). Κατά τον κ. Λαρεντζάκη, έχουμε ανάγκη από αντικειμενικούς όρους και προϋποθέσεις, ώστε να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε αρμονικά. 

      Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά και μεταδόθηκε από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης της ΟΑΚ, δίδοντας με τον τρόπο αυτό, την ευκαιρία για συμμετοχή και δημιουργική συζήτηση εκ μέρους του κοινού. Ο Δρ Κωνσταντίνος Ζορμπάς, Γενικός Διευθυντής της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, Άρχων Ιερομνήμων της Α.τ.Χ.Μ.Ε., κλείνοντας την εκδήλωση εξήρε τη σημασία των πρωτοβουλιών του Οικουμενικού Πατριαρχείου διαβάζοντας απόσπασμα ομιλίας της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου Α’, ο οποίος, μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι: «οι Θρησκείες πρέπει από κοινού να αντισταθούν στην αύξηση της εκκοσμίκευσης και του φονταμενταλισμού. Ο στόχος αυτός υποστηρίζεται και προωθείται μέσω του διαλόγου. Ο διάλογος είναι μία χειρονομία αλληλεγγύης. Ο διαθρησκειακός διάλογος δεν σημαίνει μία σχετικοποίηση της δικής μας θρησκευτικής ταυτότητας, αλλά εμπλουτίζει ταυτότητες και προφανώς οδηγεί στην αλλαγή νοοτροπίας και στάσης απέναντι στο άλλο. Μπορεί να θεραπεύει τις προκαταλήψεις και να προωθήσει ένα πνεύμα αλληλεγγύης και ειρήνης. Με αυτή την έννοια, η ένωση των ανθρώπων και η προσέγγισή τους, προωθεί την πνευματική βάση της κοινής συμβίωσης και της ειρηνικής συνύπαρξης στον κόσμο» (Βιέννη, 2017).