"Eφυγε" από τη ζωή το πρωί της Δευτέρας, η Ρένα Φιλιππάκη - WARBURTON.
Η εκλιπούσα γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1938.
Σπούδασε στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ (1957-1962) και με υπoτρoφία Fulbright στο Πανεπιστήμιο της Indiana, ΗΠΑ, από όπου απέκτησε το Διδακτορικό της Δίπλωμα στη Γλωσσολογία (1962-1966).
Στο ίδιο Πανεπιστήμιο (Indiana, 1962-1967) δίδαξε ελληνικά και γλωσσολογία και διετέλεσε ερευνήτρια στο Κέντρο Αφρικανικών Σπουδών. Στη συνέχεια διορίστηκε βοηθός Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της California, Irvine (1967-1969) και δίδαξε αρχαία ελληνικά και γλωσσολογία.
Το 1970 διορίστηκε σε μόνιμη θέση στο Πανεπιστήμιο του Reading, όπου δίδαξε θεωρητική γλωσσολογία, σύνταξη και μορφοφωνολογία, και από το οποίο αφυπηρέτησε το 2004 στη βαθμίδα της Καθηγήτριας Γλωσσολογίας, θέση την οποία κατείχε από το 1995.
Επιπλέον, διετέλεσε Καθηγήτρια Γενικής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης (1989-1992). Τέλος, υπήρξε επισκέπτρια Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Indiana (1974-1975) και στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης (1982-1989).
Ανάμεσα στα πολλά και σημαντικά επιτεύγματα της ήταν η καθιέρωση του Διεθνούς Συνεδρίου Ελληνικής Γλωσσολογίας από το 1993, η συμβολή της στην καθιέρωση των Ετήσιων Συναντήσεων του Τομέα Γλωσσολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ (σε συνεργασία με τη Δ. Θεοφανοπούλου-Κοντού και τον Τ. Χριστίδη), η συμβολή της στη δημιουργία και η συνεπιμέλεια του διεθνούς περιοδικού Journal of Greek Linguistics (με τους G. Drachman, G. Horrocks και B. Joseph), καθώς και η ίδρυση και η διεύθυνση του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Reading από το 2002 (σε συνεργασία με τον T. Duff). Επίσης διετέλεσε επιστημονική σύμβουλος στο έργο Παιδεία Ομογενών (1997-2008) και συντονίστρια της επιστημονικής ομάδας της Μεγάλης Βρετανίας.
Το σημαντικότερο ίσως επίτευγμά της είναι ότι μαζί της στο Reading μαθήτευσε και εκπαιδεύτηκε ένας σημαντικός αριθμός Ελλήνων γλωσσολόγων οι οποίοι στελέχωσαν στην συνέχεια τους τομείς Γλωσσολογίας στην Ελλάδα.
Το πλούσιο ερευνητικό της έργο εκτείνεται στα επίπεδα της φωνολογίας, μορφολογίας και σύνταξης της ελληνικής. Έχει μελετήσει πολλαπλά και σύνθετα φαινόμενα που αφορούν τον τόνο, τη μορφοφωνολογική ανάλυση του ρήματος, την προτασιακή δομή, τις κλιτικές αντωνυμίες, το ελλείπον υποκείμενο, τις εγκλίσεις του ρήματος, τις συμπληρωματικές προτάσεις και τα φαινόμενα του ελέγχου και της ανύψωσης, κ.ά.
Μέσα από το πλαίσιο της γενετικής γραμματικής έχει προσφέρει πολύ σημαντικό και πρωτοπόρο ερευνητικό έργο στην ανάλυση της ελληνικής με κύρια έμφαση στη σύνταξη. Εξαιρετικά σημαντικό είναι επίσης το έργο της στη γραμματική της ελληνικής με τη συγγραφή βιβλίων και εγχειριδίων γραμματικής.
