«Σύννεφα», λόγω πανδημίας, πάνω από τα ειδικά σχολεία και τις δομές

Της Κατερίνας Μυλωνά

«Ρουτίνα» είναι μια λέξη που άλλοι μισούν και άλλοι, πολύ απλά, έχουν ανάγκη για να ζήσουν.

Στη δεύτερη καραντίνα λόγω της έξαρσης της πανδημίας, λουκέτο δεν μπήκε ποτέ στα ειδικά σχολεία και τις δομές φιλοξενίας ΑμΕΑ, παρόλο που την περασμένη άνοιξη είχαν μείνει κλειστά.
Με βασικό επιχείρημα τον ψυχολογικό παράγοντα, η κυβέρνηση αποφάσισε να μην επηρεάσει τη λειτουργία τους, όμως, δεν φρόντισε, παράλληλα, να καλύψει όλες τις ανάγκες προκειμένου να περίφημη «κανονικότητα» να κυλήσει ομαλά.

Ζητούν τεστ για να νιώθουν ασφαλείς

Η πρόεδρος του Συλλόγου Ειδικού Εκπαιδευτικού Βοηθητικού Προσωπικού Κρήτης, κ. Μαλβίνα Βασιλάκη, αναφέρει στο cretalive πως από την προηγούμενη βδομάδα κλιμάκια του ΕΟΔΥ διενεργούν τεστ σε ειδικά σχολεία της Κρήτης, στο Ηράκλειο έχουν γίνει σε τέσσερις σχολικές μονάδες, ωστόσο, στις υπόλοιπες περιφερειακές ενότητες του νησιού η διαδικασία δεν κινείται με τους ίδιους ρυθμούς.

Εκείνο που ζητούν οι εκπαιδευτικοί είναι τα τεστ να γίνονται σε εβδομαδιαία βάση, προκειμένου να αισθάνονται όλοι ασφαλείς, δεδομένων, πάντα, των συνθηκών. Ήδη, έχουν γίνει στα 1^ο, 2^ο και 3^ο Ειδικά Δημοτικά σχολεία Ηρακλείου και χθες έγιναν στο Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο Λύκειο Ηρακλείου.

Η κ. Βασιλάκη αναφέρει πως σε πολλές περιπτώσεις επικρατούν άθλιες συνθήκες ενώ μεγάλος αριθμός μαθητών μεταφέρεται με πούλμαν. Σημειώνεται πως σημαντικό ποσοστό των παιδιών των ειδικών σχολείων, αν νοσήσουν κινδυνεύουν σοβαρά καθώς έχουν υποκείμενα νοσήματα.

Μόλις έκλεισαν τα υπόλοιπα σχολεία, προέκυψε ένα ακόμα πρόβλημα, πολλοί εκπαιδευτικοί αλλά και βοηθητικό προσωπικό, όπως νοσηλευτές και λογοθεραπευτές, πήραν άδεια ειδικού σκοπού για να βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους. Ως αποτέλεσμα, δημιουργήθηκαν πολλά κενά που καλούνται να καλύψουν οι εκπαιδευτικοί.

Η κ. Βασιλάκη λέει πως ο ψυχολογικός παράγοντας είναι σημαντικός, όμως, τη δεδομένη στιγμή πρέπει να βάλουμε πάνω από όλα τη σωματική μας υγεία.

Τα μέτρα προστασίας είναι δύσκολο να τηρηθούν στα ειδικά σχολεία, μάσκα δε φοράνε πολλά παιδιά, λόγω της κατάστασης της υγείας τους, δεν είναι δυνατό να τηρούνται οι αποστάσεις, ιδιαίτερα με το προσωπικό, όπως τους φυσικοθεραπευτές και τους εργοθεραπευτές.

 Ανοιχτά σχολεία: ναι μεν, αλλά…

Η κ. Μαρία Μερκουλίδη, μητέρα μαθήτριας στο Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο Λύκειο Ηρακλείου, αναφέρει ότι επικρατεί ένας προβληματισμός και τα συναισθήματα των γονιών είναι ανάμικτα. Από τη μία πλευρά, θέλουν τα παιδιά τους να συνεχίσουν να πηγαίνουν στο σχολείο, να μην αλλάξει η καθημερινότητά τους, να συνεχίσει ως έχει η κοινωνική τους ζωή και το πρόγραμμά τους, κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία για εκείνα. Ωστόσο, υπάρχει ανησυχία για την τήρηση των μέτρων, στα λεωφορεία μπαίνουν παιδιά από διάφορες περιοχές της ενδοχώρας, το προσωπικό καθαριότητας δεν καλύπτει τις ανάγκες του σχολείου, που έχει 110 μαθητές.

Μόνοι τους στην… καραντίνα

Ο διευθυντής του Κέντρου Διημέρευσης και Ημερήσιας Φροντίδας ατόμων με αναπηρία «Δικαίωμα στη Ζωή» στο Θραψανό, κ. Ζαχαρίας Κυριακάκης, σημειώνει πως την περασμένη άνοιξη, την περίοδο της πρώτης καραντίνας, το κέντρο είχε μείνει κλειστό ενώ όταν άνοιξε, την 1^η Ιουνίου, κλήθηκε να εξυπηρετεί τα παιδιά εναλλάξ. Τώρα, η κυβερνητική απόφαση ήταν οι αντίστοιχες δομές να συνεχίσουν να λειτουργούν, ωστόσο, επιβαρύνονται με σημαντικά κόστη, όπως είναι τα τεστ που διενεργούνται τακτικά, τα αντισηπτικά, οι απολυμάνσεις, τα γάντια και άλλα είδη ατομικής προστασίας και υγιεινής.

Το Κέντρο εξυπηρετεί συνολικά 85 παιδιά και σε περίπτωση που γινόταν αναστολή της λειτουργίας του θα αναστατωνόταν η ζωή 250 ατόμων, συνολικά, αν υπολογίσει κανείς τα μέλη των οικογενειών του.

 

Στην προηγούμενη καραντίνα, είχε ανατραπεί η καθημερινότητα των ατόμων αυτών και ήταν εμφανείς οι αρνητικές συνέπειες στη συμπεριφορά και τις ζωές τους, γενικότερα. Μέσα σε ένα 24ωρο άλλαξε βίαια το πρόγραμμά τους, βρέθηκαν εκτός της ρουτίνας τους, κάτι που τους κοστίζει πραγματικά.

Παιδαγωγικά, η απόφαση να μην μπει ξανά λουκέτο στις δομές είναι σωστή. Όμως, το βάρος της ευθύνης να κυλήσουν όλα ομαλά βαραίνει τους υπευθύνους των δομών, τη στιγμή που η τήρηση των μέτρων δεν είναι δυνατό να γίνεται κατά 100%. Τα παιδιά δεν γίνεται να κρατούν αποστάσεις δύο μέτρων μεταξύ τους ενώ στο 90% των περιπτώσεων δε φορούν μάσκα.