Στον Ψηλορείτη από το Οροπέδιο της Νίδας ανέβηκε ο Ορειβατικός Σύλλογος

Μια από τις πεζοπορίες, που οφείλει στον εαυτό του, κάθε Κρητικός -ορειβάτης ή όχι-, αυτή στον μυθικό Ψηλορείτη, πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου  αντάμα με τον Ε.Ο.Σ. Ηρακλείου την Κυριακή 2 Ιουλίου 2023. Mια κεφάτη παρέα 40 περίπου πεζοπόρων.

ΕΝΑΡΞΗ ΑΠΟ ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΝΙΔΑΣ

«Μα είναι αυτή ενασχόληση για τον ελεύθερο χρόνο σου, σοβαρά τώρα;», αναρωτιέσαι, καθώς οδηγείς άυπνος, άγρια χαράματα, 5 η ώρα, ως το σημείο συνάντησης στον Άγιο Νικόλαο, αλλά βαθιά μέσα σου, ξέρεις ήδη την απάντηση. Άλλοι 13 σύντροφοι από διάφορα σημεία του νομού φορτώνουν ήδη τις αποσκευές τους στο λεωφορείο και …"φύγαμε!". Αφού διασχίζουμε τον ΒΟΑΚ ως Ηράκλειο, κατευθυνόμαστε προς την ενδοχώρα του νομού και λίγο πριν τις 8 φτάνουμε στο οροπέδιο της Νίδας.

Καθώς περιμένουμε τους Ηρακλειώτες συνοδοιπόρους μας, ξεμουδιάζουμε απ’ το μακρύ ταξίδι μασουλίζοντας την γαμήλια κουλούρα, που έφερε ο Θωμάς, κατευθείαν απ’ το γάμο που ήταν καλεσμένος αποβραδίς! Φτάνει κάποτε και το λεωφορείο του ΕΟΣ κι έπειτα από τους χαιρετισμούς και την ομαδική μας φωτογραφία ανηφορίζουμε σιγά-σιγά! Μόλις στα πρώτα μέτρα, κοντά στο εκκλησάκι της Ανάληψης, ο αρχηγός θα μας κατατοπίσει: «Από κάτω μας ανοίγεται το οροπέδιο της Νίδας, ένα από τα μεγαλύτερα και το πιο ψηλό της Κρήτης στα 1.400 μ. Το όνομά του προέρχεται από την έκφραση «στην Ίδα», το αρχαίο όνομα του βουνού. Παρακλάδι του μονοπατιού οδηγεί στο Ιδαίον Άντρο, όπου κατά την μυθολογία γεννήθηκε ο Δίας. Δεξιά μας το νότιο πέρασμά (Πόρος) με χωματόδρομο, που βγάζει στη Γέργερη. Άλλο μονοπάτι οδηγεί στο Καμαραϊκό Σπήλαιο, γνωστό για τα καταπληκτικής ποιότητας  καμαραϊκά μινωικά αγγεία. Στην πρόσφατη ιστορία το όνομα του οροπεδίου συνδέθηκε με την αντίσταση των Κρητικών εναντίον των Γερμανών κατακτητών, που είχε σαν αντίποινα το ολοκαύτωμα των Ανωγείων και των γύρω χωριών».

Η ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ Ε4

Εμείς θα ακολουθήσουμε το μονοπάτι Ε4, που οδηγεί στην κορυφή του Τιμίου Σταυρού του Ψηλορείτη. Η διαφορά με την γνωστή ανάβαση από τον Λάκκο του Μυγερού είναι ότι από εδώ ανεβαίνεις πιο ‘μαλακά’, γεγονός, που σου προσθέτει  όμως  ώρα και χιλιόμετρα -όλα έχουν το κόστος τους. Ωστόσο η ανηφορική αρχή είναι πάντα δύσκολη κι ο καιρός αρκετά ζεστός για τέτοιο υψόμετρο –στα χαμηλά έχει αναγγελθεί εξάλλου καύσωνας-. Όλοι ζορίζονται λίγο ή πολύ,  όμως ο έμπειρος αρχηγός μας, ο Μιχάλης Λυρατζάκης, ξέρει τη διαδρομή και δίνει το σωστό τέμπο: Μπαίνουμε σε μια σειρά με σταθερό ρυθμό, με μικρές στάσεις σοφά μοιρασμένες στα σωστά σημεία,  χωρίς ν’ ‘ανοίξει’ πολύ η ομάδα και να χάσουμε την επαφή. Κάπως έτσι ‘σβήνουμε’ μία-μία τις 5 ώρες, που απαιτούνται ως τον τελικό στόχο.

Το τοπίο πετρώδες και σκληρό, βασανισμένο απ’ το χιόνι, τον αέρα, τον ήλιο και την υπερβόσκηση. Δέντρο κανένα, μόνο κάποιοι μικροί θάμνοι, απ’ τους οποίους ξεπετάγονται λουλουδάκια-μινιατούρες. Κακαρίσματα από πέρδικες ακούγονται που και που, κάποια όρνια μας παρατηρούν από ψηλά και βέβαια κοπάδια από αιγοπρόβατα κουδουνίζουν στα πέριξ. Ακολουθούμε το μονοπάτι στον Λαγγό, τη λαγκαδιά – πέρασμα,  κι έπειτα ανεβαίνουμε πιο ψηλά, περνώντας πάνω απ’ τα Ακώλυτα, παράλληλα με τις βουνοκορφές, που είναι και πιο δροσερά. Μια τελική κατηφοριά θα μας δώσει την απαιτούμενη φόρα για το τελευταίο ανέβασμα. Από την στάση στο παλιό πέτρινο μιτάτο (χαρακτηριστικό κτίσμα της περιοχής με θόλο, όπου παλιότερα οι βοσκοί έπηζαν το γάλα και συντηρούσαν λόγω της σταθερής θερμοκρασίας, που επιτύγχαναν, το τυρί τους) φαίνεται το πέτρινο εκκλησάκι της κορυφής!

ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ (2.456), Η ΨΗΛΟΤΕΡΗ ΚΟΡΥΦΗ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ!

Φτάνουμε κάποτε στο εκκλησάκι του  Τιμίου Σταυρού στα 2.456 μέτρα, το ψηλότερο σημείο στο νησί, όπως σε ενημερώνει και η σχετική πινακίδα δίπλα στην καμπάνα, hot spot για φωτογράφιση! Από εδώ η θέα ξεδιπλώνεται σε ολόκληρη την Κρήτη. Ο ενθουσιασμός είναι μεγάλος! Ιδιαίτερα χαρούμενοι κι οι .. πρωτάρηδες της κορυφής κι είναι αρκετοί. Πολλοί απ’ αυτούς είχαν ξεκινήσει με την αμφιβολία αν θα τα καταφέρουν κι η ικανοποίηση είναι μεγάλη! Οι στιγμές καρφιτσώνονται εορταστικά στη μνήμη μας με μια ρακή κι ένα ταπεινό μεζέ, καθώς βγαίνουν τα ταπεράκια, που επί πέντε ώρες κρατάγαμε ερμητικά κλειστά.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠ’ ΤΟ ΛΑΚΚΟ ΤΟΥ ΜΥΓΕΡΟΥ

Έπειτα κατεβαίνουμε πιο χαλαρά σε ομάδες την ‘στράτα του Ψηλορείτη’ στην απότομη πλαγιά ως τον Λάκκο του Μυγερού, όπου μας περιμένουν τα λεωφορεία. Είναι μια κατηφόρα χωρίς τέλος, που θέλει υπομονή και προσοχή, γιατί το μονοπάτι έχει χαλάσει σε πολλά σημεία ή έχει ψιλό γλιστερό χαλίκι σε άλλα. Ξέρουμε ότι θα την νιώσουμε στις κνήμες μας τις επόμενες μέρες, αλλά για την ώρα μάς νοιάζει μόνο να φτάσουμε επιτέλους και να βυθιστούμε στην απόλαυση μιας κρύας μπίρας, που την αξίζουμε σήμερα περισσότερο από ποτέ! Κατά τις 4 αναχωρούμε επιτέλους και περνώντας Λιβάδια, Κράνα, Ζωνιανά, γνωστά παραδοσιακά χωριά της Κρήτης, σταματάμε στ’ Ανώγεια για αντικριστό στις ταβέρνες ή  γαλακτομπούρεκο στην πλατεία!

Συνολικά περπατήσαμε γύρω στα 14 χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά κοντά στα 1.200 μέτρα! Ευχαριστούμε θερμά τους αρχηγούς μας, τον Μιχάλη Λυρατζάκη απ’ τον Ε.Ο.Σ. Ηρακλείου, βετεράνο ορειβάτη και μεγάλο γνώστη της περιοχής, που τέθηκε επικεφαλής και μας οδήγησε σοφά και χωρίς προβλήματα ως το τέλος και  τον Γιάννη Πάγκαλο απ’ τον Ορειβατικό Σύλλογο Αγίου Νικολάου, που ‘έκλεινε’ την ομάδα έχοντας τον υποστηρικτικό ρόλο της ‘σκούπας’! Ήταν μια όμορφη πορεία, που δημιούργησε πολλές καινούριες φιλίες κι έφερε κοντά ανθρώπους από διάφορα μέρη της Κρήτης, έτσι όπως πρέπει να είναι η πεζοπορία στη φύση. Καλή συνέχεια και για τους δυο συλλόγους με ενδιαφέρουσες κι ασφαλείς πεζοπορίες. Στην επόμενη με το καλό!

Κείμενο: Μαρία Μετζογιαννάκη

Περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες, χάρτη διαδρομής στο blog του Συλλόγου: ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ  

Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη, το Ρέθυμνο και το Λασίθι