Στον κάμπο της Νεάπολης έκοψε την πίτα του ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου

Σε μια ιδιαίτερη πεζοπορία, μαζί με τον Πεζοπορικό Όμιλο Ηρακλείου στον κάμπο της Νεάπολης, έκοψε την πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα του ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου.

Όπως ανακοίνωσε ο Σύλλογος:

Οι πεζοπορίες που συνδέονται με την κοπή της βασιλόπιτάς μας  έχουν πάντα κάποια ιδιαιτερότητα και μια άλλη ομορφιά, καθώς είναι συνήθως εύκολες, κοντινές και πολυπληθείς και μοιάζουν πιο πολύ με γιορτή. Πόσο μάλλον όταν συνδυάζονται με την παρέα ενός άλλου μεγαλύτερου συλλόγου, όπως έγινε την Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024 όταν ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου συν-περπάτησε με τον Πεζοπορικό Όμιλο Ηρακλείου σε μια πεζοπορία φυσιολατρικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος στον κάμπο της Νεάπολης.

ΦΡΑΡΩ-ΒΟΥΛΙΣΜΕΝΗ- ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟ ΒΙΓΛΙ

Το πρωί της Κυριακής μαζευόμαστε 150 περίπου άτομα (!!!) στο σημείο αφετηρίας μας, στο ΕΠΑΛ Νεάπολης. Ωστόσο η ημέρα μάς επιφυλάσσει μία έκπληξη, καθώς πριν ακόμα προλάβουμε να ανταλλάξουμε χαιρετισμούς, μας ‘πυροβολεί’ μια σύντομη –όπως αποδείχτηκε- χαλαζόπτωση, που οδηγεί πολλούς πίσω στην ασφάλεια του λεωφορείου και τους αρχηγούς των δυο συλλόγων να αναπροσαρμόσουν το αρχικό πρόγραμμα για κάθε ενδεχόμενο. Ξεκινάμε λοιπόν με μια αβεβαιότητα, σίγουροι ότι θα βραχούμε, από στενό δρομάκι μέσα στον κάμπο περνώντας ανάμεσα από κήπους με πηγάδια κι ελαιώνες ως τα ερείπια του φραγκισκανικού μοναστηριού του Αγίου Αντωνίου, γνωστό ως Φραρώ (frari το τάγμα των φραγκισκανών μοναχών στα λατινικά, όπου ξεκίνησε την ιερατική του πορεία ο Πέτρος Φιλάγρης, ο μετέπειτα Πάπας Αλέξανδρος ο Ε’), που μένει γοητευτικό, όσο και ρημαγμένο μες στον κάμπο. Έπειτα συνεχίζουμε ως το γραφικό χωριό της Βουλισμένης κι έπειτα ακολουθούμε ένα στενό όμορφο ανηφορικό μονοπάτι δίπλα στον παλιό αγωγό του νερού (καταπότη) ανάμεσα σε κηπούλια με πηγάδια και στέρνες, εσπεριδοειδή, ‘στεγασμένο’ σχεδόν από δάφνες και μυρτιές, που αρωματίζουν τον δρόμο μας, μέχρι την Παναγία στο Βιγλί, παλιό μοναστήρι, όπου σήμερα έχει φτιαχτεί ένα καλόγουστο παρκάκι αναψυχής. Εδώ θα κάνουμε μια στάση, όπου τα παρεάκια παίρνουν φωτιά, αφού βγάζουμε επιτέλους τα αδιάβροχα και πολλοί ορειβάτες των δύο συλλόγων αναγνωρίζονται, καθώς έχουν βρεθεί και σε παλιότερες πεζοπορίες –δεν είναι και πολύ μεγάλη η κοινότητα των ορειβατών της Κρήτης.

ΧΟΥΜΕΡΙΑΚΟΣ

Έπειτα επιστρέφουμε στη Νεάπολη κι ακολουθούμε πορεία μέσω αγροτικού ασφαλτοστρωμένου δρόμου προς τον Χουμεριάκο, το χωριό ‘των τριών λόφων και των δεκαεπτά εκκλησιών’, που γνώρισε παλιότερα μέρες ακμής καθώς υπήρξε διοικητικό κέντρο, τόσο κατά την Ενετοκρατία, όσο και την Τουρκοκρατία. Θα κάνουμε μια στάση εδώ στον περίβολο του όμορφα αναπαλαιωμένου ναού της Παναγίας Κουμπελίνας, αφιερωμένου στην Κοίμηση της Θεοτόκου, μοναδικού του ρυθμού ‘σταυροειδής με τρούλο’ στην ανατολική Κρήτη (στον τρούλο –κουμπέ- οφείλει και το όνομά του), όπου μας ξεναγεί ο καλός φίλος και ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου μας, Ιωάννης Δατσέρης, κάτοικος της περιοχής και αρχιτέκτονας, που μας δίνει πολλές λεπτομέρειες από την αρχική ανοικοδόμηση ως και την πρόσφατη αναπαλαίωση. Έπειτα περιδιαβαίνουμε τα σοκάκια του Χουμεριάκου με τις όμορφες οθωμανικές κρήνες και καταλήγουμε στη γειτονιά, όπου διατηρείται ένα από τα σπάνια βενετσιάνικα μνημεία της Κρήτης, η Πορτέλα Ρομάνα. Η περίτεχνη αυτή αψιδωτή θύρα (πορτέλα) με οχυρωματική δομή οδηγούσε σε ένα βενετσιάνικο κτίριο ευγενών και μετέπειτα έγινε κατοικία του Τούρκου Διοικητή. Εδώ πίσω απ’ τους χορταριασμένους τοίχους ξεδιπλώνεται κατά τον θρύλο κι η ιστορία της Ροδάνθης της όμορφης Κριτσωτοπούλας, την οποία απήγαγε ο Χουρσίτ Πασάς, αλλά εκείνη τον έσφαξε τη νύχτα του γάμου και στη συνέχεια μεταμφιέστηκε σε άντρα και ως «Μανώλης» πια εντάχθηκε στο σώμα καπετάν Καζάνη στο Λασίθι, όπου και διακρίθηκε! Δυστυχώς σήμερα απογοητευτική είναι η εικόνα του χώρου καθώς αφέθηκε στη μοίρα του κι έχει υποστεί πολλές αυθαίρετες παρεμβάσεις.

ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΡΥΣΕΣ ΣΤΙΣ ΛΙΜΝΕΣ

Καθώς ο καιρός μας έκανε τη χάρη να ανοίξει, αποφασίζουμε να ανηφορίσουμε ως το παραδοσιακό χωριό των Βρυσών, ένα φυσικό «μπαλκόνι» χτισμένο στη βόρεια πλευρά του όρους Καβαλαρά στα 400 μέτρα υψόμετρο με θέα σε όλον τον κάμπο της Νεάπολης και τα χωριά του. Σταματάμε στον κεντρικό ιερό ναό του Αφέντη Χριστού απέναντι απ’ τον οποίο βρίσκεται πλακόστρωτη εξέδρα με παγκάκια, για να θαυμάσει κανείς τη θέα, κι έπειτα διασχίζουμε το χωριό από τον κεντρικό δρόμο παρατηρώντας τα όμορφα κτίριά του και κρυφοκοιτάζοντας τη θέα. Καθώς η ώρα έχει περάσει κι ο καιρός μαζεύει πάλι απ’ τα δυτικά, κατηφορίζουμε και παίρνουμε τον δρόμο προς τις Λίμνες,όπου θα λάβει χώρα η κοπή της βασιλόπιτας και το σχετικό γλέντι. Όντως φτάνουμε με τις πρώτες δυνατές βροντές!
Κούτσα –κούτσα και παρά τις αντιξοότητες της ημέρας περπατήσαμε και σήμερα 13 χιλιόμετρα σε 5 ώρες με τις ξεναγήσεις. Κι ευχαριστούμε τους αρχηγούς: τον Γιάννη Πάγκαλο από τον Ορειβατικό Αγίου Νικολάου και τον Αργύρη Καπανταγάκη από τον Πεζοπορικό, που διαχειρίστηκαν ιδανικά μια τόσο μεγάλη ομάδα.
Περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες στο blog του Συλλόγου: https://orsian.blogspot.com/2024/01/2024.html