Στο συλλαλητήριο των σωματείων, την Πέμπτη 11 Ιουνίου στις 7.00μμ στην Πλατεία Ελευθερίας, συμμετέχει η ΟΓΕ Ηρακλείου, Μαλεβιζίου Μεσαράς.
Σε ανακοίνωσή τους αναφέρουν τα εξής:
Αρνούμαστε να ματώσουμε ξανά! Δεν μας αρκεί απλά η επιβίωση, θέλουμε τη ζωή που μας αξίζει!
Η ΟΓΕ καλεί τις γυναίκες σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά να δυναμώσουμε το μήνυμα της αγωνιστικής διεκδίκησης με συμμετοχή στα συλλαλητήρια την Πέμπτη 11 Ιούνη, που οργανώνουν σε όλη την Ελλάδα εργατικές Ομοσπονδίες, σωματεία.
Κατεβαίνουμε στο δρόμο του αγώνα:
-- Γιατί η αγωνία για την υγεία, την εκπαίδευση των παιδιών μας, τη στήριξη των ηλικιωμένων, το εισόδημα δεν μπορούν να βρουν διέξοδο μέσα στα σχέδια των κυβερνήσεων, όπως της σημερινής, που είναι κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες και τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων.
Τη στιγμή που τα σύννεφα της νέας οικονομικής κρίσης πυκνώνουν ξανά, κυβέρνηση και ΕΕ ετοιμάζονται να δώσουν δισεκατομμύρια ευρώ για την ανάκαμψη των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλοξενοδόχων, των μεγαλεμπόρων, των τραπεζιτών. Ενώ, θα φορτώσουν στις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους, στο λαό ξανά το λογαριασμό των αυξημένων κρατικών δαπανών για τις επενδύσεις και τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Αφήνουν απροστάτευτες εμάς και τις οικογένειές μας στο “έλεος” του υποβαθμισμένου και εμπορευματοποιημένου δημόσιου συστήματος υγείας.
Στοιβάζουν τα παιδιά μας σε ακατάλληλα σχολικά κτίρια, χωρίς το αναγκαίο προσωπικό καθαριότητας, χωρίς τα αναγκαία μέτρα υγείας και ασφάλειας. Προχωρούν... ακάθεκτοι το νομοσχέδιο για το σχολείο που στερεί από τα παιδιά μας την ολοκληρωμένη γνώση.
-- Γιατί “Δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε” στο σημερινό σύστημα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, που μας καταδικάζει σε μια ζωή- λάστιχο. Με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού, επιχειρηματικοί όμιλοι και κυβέρνηση επιταχύνουν τα μέτρα που χτυπούν τις εργασιακές σχέσεις, το ωράριο εργασίας, τους μισθούς, τα εργασιακά μας δικαιώματα, για να μας εκμεταλλεύονται περισσότερο και να δουλεύουμε πιο εντατικά. Με την τηλεργασία, τα σπαστά και ακανόνιστα ωράρια διαλύουν την οικογενειακή και κοινωνική μας ζωή, διαγράφουν τα όρια ανάμεσα στο χρόνο εργασίας και τον ελεύθερο χρόνο μας.
Καμιά αναμονή! Αρνούμαστε να ματώσουμε ξανά!
Η αγωνιστική συμμετοχή και η οργάνωση των γυναικών στο σωματείο, στην ένωση αυτοαπασχολουμένων, στο γυναικείο σύλλογο της ΟΓΕ μπορεί να δώσει “ανάσα” στα όνειρά μας για μια ζωή με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας στην εργασία, στην κοινωνική προστασία της μητρότητας και της οικογένειας, στο δημιουργικό ελεύθερο χρόνο.
Δε συμβιβαζόμαστε με την “κανονικότητα” της φτώχειας, της ανασφάλειας, της οικονομικής κρίσης, των πολέμων, της προσφυγιάς, του ρατσισμού, της εργοδοτικής και κρατικής βίας.
Διεκδικούμε μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, διασφάλιση του εργατικού, λαϊκού εισοδήματος, κατάργηση των αντεργατικών ΠΝΠ και όλων των αντεργατικών νόμων, κατάργηση των πλειστηριασμών και κατασχέσεων για την εργατική-λαϊκή οικογένεια.
Συντονιζόμαστε με τα σωματεία εργαζομένων, την ένωση γονέων, τους αυτροαπασχολούμενους , με τους αγρότες, με τους φοιτητές, ενάντια σε όλα τα μέτρα που μας καταστρέφουν τη ζωή, ενάντια στην πολιτική που καταστρέφει τα όνειρά μας, το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Το σύστημά τους είναι σάπιο και τώρα δείχνει όλο του το μεγαλείο!
Με μεγάλο θράσος η κυβέρνηση και οι εργοδότες μεθόδευσαν διαδικασίες ώστε να πληρώσουμε εμείς, οι εργαζόμενοι, πάλι, και τις επιπτώσεις της πανδημίας
Δεν παζαρεύουμε την υγεία μας και των οικογενειών μας!
Η έξαρση της επιδημίας του κορωνοϊου ξεγυμνώνει τις μεγάλες ελλείψεις του δημόσιου συστήματος υγείας, ενώ με τα μέτρα που εφαρμόζει ήδη η κυβέρνηση επιδιώκει να πληρώσει ο λαός, οι εργαζόμενοι και οι αυταπασχολούμενοι της πόλης και της υπαίθρου γι’ ακόμα μία φορά το μάρμαρο!
Οι ελλείψεις στο σύστημα υγείας σε προσωπικό, σε αναλώσιμα, σε είδη ατομικής προστασίας των εργαζομένων είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων που ακολουθούν τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που θυσιάζει το δικαίωμα των οικογενειών μας στη δημόσια και δωρεάν Υγεία στο θεό της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης, της στήριξης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, της διασφάλισης των ματωμένων πλεονασμάτων. Είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που μας υποχρεώνει να ψάχνουμε μόνοι μας να βρούμε μάσκες και αντισηπτικά, να τα πληρώνουμε αδρά για να φουσκώνουν οι τσέπες των βιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων.
Η πρόληψη δεν μπορεί να περιορίζεται, όπως προβάλλει η κυβέρνηση, στην ατομική ευθύνη και την απομόνωση, που είναι αναγκαία για τη μη διασπορά του ιού.
Η κυβέρνηση μετακυλίει στις πλάτες των εργαζομένων τις συνέπειες της επιδημίας, την ώρα που παίρνει μέτρα για να ενισχύσει και να διευκολύνει την μεγαλοεργοδοσία.
Mόνο με συλλογικό, οργανωμένο αγώνα μπορούμε να διεκδικήσουμε, να απαιτήσουμε και να τα καταφέρουμε!
