Σε φαράγγι και ρέμα Αποσελέμη ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου

Μια ακόμα ενδιαφέρουσα εκδρομή στην περιοχή του Αποσελέμη, Δήμου Χερσονήσου, πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 19 Νοεμβρίου, ημέρα δύσκολη, αλλά κι ευλογημένη, καθώς έβρεξε στον τόπο μας μετά από πολύ καιρό. Η μέρα είχε λοιπόν δυσκολίες απ’ την αρχή κι αρκετοί ακύρωσαν, αλλά ευτυχώς υπάρχουν πάντα εκείνοι οι ‘ταγμένοι’, που αγαπούν την πεζοπορία και τη φύση και με τις δυσκολίες της κι ως συνήθως εκείνη τους επιβραβεύει!

ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΑΠΟΣΕΛΕΜΗ

Τα άτομα που έλαβαν μέρος στην εκδρομή αναφέρουν

Ξεκινάμε λοιπόν με το λεωφορείο του κυρ Γιώργη 8 η ώρα από τον Άγιο Νικόλαο μαζεύοντας καθ’ οδόν τους εκτός, με τελευταίο τον οδηγό κι αγαπημένο φίλο, τον Μαρίνο.  Κοντά στη θέση Ξεροκαμάρα, στη νότια είσοδο του φαραγγιού του Αποσελέμη, ξεκινά η πεζοπορία μας με πολύ καλό καιρό. Θα περάσουμε αρχικά από τις δύο γέφυρες, την παλιά πετρόκτιστη, που την σκεπάζει χιαστί η σύγχρονη. Κουνάμε το κεφάλι, γιατί η σύγκριση είναι απογοητευτική: η αισθητική της παλιάς γεφυρούλας είναι καθηλωτική, όμως οι ανάγκες έχουν αλλάξει, δυστυχώς!

Αφού περιπλανιόμαστε λίγο σε χωματόδρομους και κήπους με εσπεριδοειδή, θα εισχωρήσουμε τελικά στο φαράγγι, το οποίο αρχικά είναι καταπράσινο με πικροδάφνες, χαρουπιές, πρίνα, βελανιδιές, σκινόδεντρα, πλατάνια, αστύρακες (Styrax officinalis, συναντάται σε όλη την Κρήτη εκτός απ’ το νομό μας). Η πεζοπορία μας γίνεται από όμορφο μονοπάτι κάτω από τα δέντρα, νοτισμένο από την βραδινή βροχή, που αναδύει τα αρώματα των θάμνων. Τα πεσμένα φύλλα, καθώς και τα πρασινισμένα βρύα στις πέτρες και στους κορμούς των δέντρων, μας θυμίζουν ότι είμαστε σχεδόν στο τέλος του φθινόπωρου. Λίγο πιο μετά αφήνουμε το μονοπάτι και ακολουθούμε την κοίτη του χειμάρρου θαυμάζοντας τα εντυπωσιακά κάθετα τοιχώματα, σκαρφαλώνοντας τους μεγάλους γλιστερούς βράχους με τις λακκούβες τους σε διάφορα σχήματα, ξέχειλες με το νερό της βροχής.

Ο Μαρίνος ξέρει κάθε σπιθαμή της περιοχής κι αυτό φαίνεται: μας οδηγεί σε κάθε τρύπα στους βράχους με ιδιόμορφο κόψιμο, σε κάθε σπηλαίωση. Στο κεντρικό και πιο βαθύ σημείο του φαραγγιού φωνάζει δυνατά χτυπώντας παλαμάκια: καλεί τους φίλους του, τα όρνια (gyps fulvus), τα οποία μετά από λίγο ζυγιάζονται πάνω μας με απλωμένα τα μεγάλα φτερά τους. Ο Μαρίνος ξέρει να μεταφράζει κάθε κίνησή τους, ποια είναι ζευγάρια και που έχουν τη φωλιά τους. Δε μιλάνε, λέει, είναι σιωπηλά πουλιά. «Κι αυτά τα κρά κρα που ακούμε δυνατά;»! «Κοράκια είναι, που πετούν πιο χαμηλά», λέει! Χμ! Άλλα έχουν το μπόι κι άλλα τη φωνή, πάντα έτσι γίνεται. Τα πάντα εν σοφία εποίησεν!

ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΡΕΜΑ ΩΣ Τις ΕΚΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ

Λίγο πιο κάτω θα βγούμε απ’ το φαράγγι και θα περπατήσουμε μέσω χωματόδρομων παράλληλα με το ρέμα του Αποσελέμη, όπου όλα τα τετράποδα της περιοχής, γάτες και σκύλοι, θα σπεύσουν να καλωσορίσουν τον φιλόζωο οδηγό μας. Το ίδιο θα κάνουν και στις δύο λιμνούλες, που σχηματίζονται στις όχθες, οι πάπιες κι οι χελώνες, καθώς τους κουβαλά καλούδια. Γιατί ο φίλος μας είναι ο γητευτής των άγριων και των ήμερων ζωντανών, όπως έχουμε πει πολλές φορές. Αλλά και μεγάλος γνώστης χλωρίδας και πανίδας κι αφού σήμερα στη διαδρομή δεν είδαμε αγριολούλουδα μας έκανε μια επίδειξη εκτόξευσης του υγρού με τα σπόρια της πικραγγουριάς (Ecballium elaterium: πώς εντυπωσιάζομαι απ’ τους λατινικούς όρους, όνομα και πράγμα!).

Κάπως έτσι φτάσαμε στις εκβολές του ρέματος στη θάλασσα, γεγονός που μας θύμισαν, πριν να δούμε ακόμα την αφρισμένη παραλία, οι ριπές του κρύου βόρειου άνεμου! Κάπου εδώ η πεζοπορία μας τελειώνει, καθώς μας περιμένει το λεωφορείο, για να μας επιστρέψει στη βάση μας. Συνολικά περπατήσαμε 12 χιλιόμετρα σε 4 ώρες με τις στάσεις και βέβαια χρωστούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στο φίλο μας κι αρχηγό, Μαρίνο Γκόγκολο, χάρη στις φωτογραφίες του οποίου όλοι εμείς οι περιπατητές και φυσιολάτρες μαθαίνουμε καθημερινά την κρητική χλωρίδα και πανίδα!