Πρώτη Ημερίδα "Ειδική" Οικογένεια με πολλή συγκίνηση ...

Ο απόηχος της 1ης ημερίδας για την «Ειδική» Οικογένεια, στις 11 Μαΐου, στο 3ο Λύκειο Ηρακλείου, ηχεί ακόμα τρυφερότητα, συγκίνηση και επιστημονικότητα.

Μπορεί να πέρασε ένας μήνας από τη διεξαγωγή της, όμως, δεν έπαψε να συζητείται και να κάνει αίσθηση στην πόλη του Ηρακλείου, όπως τονίζουν οι διοργανωτές.

Ήταν η πρώτη φορά που ημερίδα είχε ως κεντρικό αντικείμενο την οικογένεια, υποστηρικτική ή μη, ατόμων με αναπηρία. Εκτός από επιστήμονες που τίμησαν με τις ομιλίες τους τη διοργάνωση, μαθητές και μαθήτριες του 3ου Λυκείου είχαν ενεργή συμμετοχή στην υλοποίηση της ως ερευνητές/τριες και ομιλητές/τριες.

Η ημερίδα ξεκίνησε με τις καθιερωμένους χαιρετισμούς δίνοντας το στίγμα πως η συγκεκριμένη ημερίδα δε θα είναι μία κλασικά οργανωμένη εκδήλωση.

Και αυτό γιατί πρώτον ήταν αφιερωμένη στη μνήμη ενός εμβληματικού προσώπου του 3ο Λυκείου, τον Κωνσταντίνο Κριτζά, δεύτερον οι μαθητές συμμετείχαν ψυχή τε και σώματι στη διεξαγωγή της και τρίτον όλοι οι επιστήμονες/ομιλητές τους λόγους τους διάνθισαν με ευαισθησία, τόση ώστε η ημερίδα να μη γίνει μελό αλλά να δώσει χρήσιμα μηνύματα και επιστημονικά συμπεράσματα.

Ως πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, ο κ. Μιχάλης Δελάκης, έκανε λόγο για την πρωτοτυπία της διοργάνωσης, για την πρωτοποριακή πορεία του 3ου ΓΕΛ Ηρακλείου που συνεχίζει ακάθεκτη και πως οι εκδηλώσεις του σημερινού Λυκείου έχουν «άρωμα» γυναίκας καταδεικνύοντας τις τρεις εμπνεύστριες της ημερίδας και θυμίζοντας σε όλους την ιστορία του 3ου Γυμνασίου Θηλέων, «προγόνου» του σημερινού 3ου Λυκείου.

Η Μαριρένα Χατζησεβαστού ως εκπρόσωπος της μαθητικής κοινότητας μίλησε για την επαφή των μαθητών με τη διαφορετικότητα, την απομυθοποίησή της τελευταίας στα μάτια των εφήβων και πως στην ουσία αυτό που νόμιζαν διαφορετικό, τελικά είναι «φυσιολογικό».

Για «ύψιστο καθήκον της Πολιτείας που οφείλει να διασφαλίζει και να προασπίζει τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία στην ένταξη τους στην κοινωνία και στην εργασία με όρους ισοτιμίας» μίλησε ο Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής Τάσος Κουράκης, Καθηγητής Ιατρικής ΑΠΘ και συνέχισε: «για να υπηρετηθεί αυτό το καθήκον βασική προϋπόθεση αποτελεί η θέσπιση θετικών διακρίσεων υπέρ των αναπήρων, που θα αναιρούν την άνιση αφετηρία από την οποία τα άτομα αυτά εκκινούν».

Υπερασπίστηκε τέλος «την τεράστια ψυχική δύναμη που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους με αναπηρία και τις οικογένειες τους. Η επαφή με τη δύναμη αυτή και η συνειδητοποίηση της, δεν μπορούν παρά να μας κάνουν όλους να νιώσουμε τεράστιο σεβασμό, εκτίμηση και θαυμασμό για τους ανθρώπους αυτούς».

Η παιδοψυχολόγος, Ελένη Καρτσωνάκη, ανέλυσε τα στάδια αποδοχής της αναπηρίας του ατόμου από την οικογένεια του.

Μίλησε λοιπόν για την άρνηση, το θυμό, τη διαπραγμάτευση, την κατάθλιψη και τελικά την αποδοχή της οικογένειας για το μέλος της που βιώνει την αναπηρία.

Ο λογοθεραπευτής, Γεράσιμος Μηλαθιανάκης, παρουσίασε την περίπτωση του επαγγελματία υγείας ως αρωγού του ατόμου με αναπηρία αλλά και της οικογένειάς του.

Ένας επαγγελματίας υγείας –ανέφερε ο κ. Μηλαθιανάκης- μπορεί να γίνει προέκταση της οικογένειας του ατόμου με αναπηρία, αφού καθημερινά έρχεται σε επαφή μαζί του και το βοηθά πολύπλευρα. Μάλιστα, η ομιλία του λογοθεραπευτή είχε και διαδραστικό χαρακτήρα δίνοντας τη σκυτάλη στο κοινό.

Για μια «ειδική» ισορροπία μέσα στην οικογένεια έκανε λόγο η Αλκινόη Μοσχίδου, καθηγήτρια του 3ου ΓΕΛ, που πρέπει να κρατείται ευλαβικά ανάμεσα σε όλα τα παιδιά ώστε κανένα να μη νιώσει παραμελημένο.

Οι γονείς πρέπει να καταφέρουν τα παιδιά να μοιράζονται συναισθήματα και δύναμη. Ανέφερε ένα σχετικό παράδειγμα τριών αδερφών (το τελευταίο είναι άτομο με αναπηρία): «το μεσαίο κορίτσι –που φιλοτέχνησε και την αφίσα της ημερίδας- έγινε θύμα εκφοβισμού από έξι συμμαθήτριές της.

Τις αντιμετώπισε με ψυχικό σθένος και δύναμη πράγμα που απέδειξε πως ως μεσαίο παιδί δεν είχε επιτρέψει να συνθλιβεί από τη δυνατή μεγάλη αδερφή αλλά και την τελευταία, που επιβιώνει μετά από σκληρές μάχες για τη ζωή της αλλά άντλησε δύναμη και πολλές ικανότητες και «αυτό είναι αποτέλεσμα ισορροπίας να μη συνθλιβεί δηλαδή από δύο ογκόλιθους».

Για τη μητέρα του Κρίστι Μπράουν στην ταινία Το Αριστερό μου Πόδι μίλησε ο κριτικός και ιστορικός κινηματογράφου Νίκος Τσαγκαράκης.

Συγκεκριμένα είπε πως ήταν ένας συνδυασμός ευαισθησίας, δύναμης, αγάπης και αφοσίωσης στο παιδί της και αυτό του έδινε φτερά. Μια υπέροχη ομιλία, γεμάτη ευαισθησία έκανε η πρώην απόφοιτος του 3ου ΓΕΛ και σημερινή γιατρός της εντατικής παίδων του ΠΑΓΝΗ, κ. Μαριάννα Σπανάκη.

Μίλησε για τις μάνες των παιδιών ΑΜΕΑ που βρέθηκαν κατά καιρούς στην εντατική, τη δύναμη, τη ζωντάνια τους. Και την παρακολουθούσαν εκεί, στο αμφιθέατρο του 3ου ΓΕΛ.

Τις ευχήθηκε και για τη γιορτή της μητέρας που συγκυριακά γιορτάζονταν την επόμενη μέρα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης η καθηγήτρια του 3ου ΓΕΛ κυρία Μικαέλα Παπαδάκη έκανε τη διερμηνεία όλων των ομιλιών στη νοηματική, ενώ την εκδήλωση παρακολούθησαν πολλά μέλη της κοινότητας κωφών. Για τους κωφούς γονείς του μίλησε με μεγάλη περηφάνια ο μουσικός και ηθοποιός Γιάννης Ζουγανέλης. Με γλαφυρό τρόπο διηγήθηκε την καθημερινότητα του, όταν ήταν μικρός με τον άξιο πατέρα του και τη πανέμορφη μητέρα του αλλά και τη θεία του, που επίσης ήταν κωφή.

Οι μαθήτριες (Μαρίνα Παπαδοφραγκάκη, Κατερίνα Σκούρα, Μαριάννα Ζωάκη, Ιατράκη Μαρία, Πηρουνάκη Μαρία, Γαβριλάκη Δέσποινα, Πλευράκη Δένια, Καλλέργη Άρτεμις, Ανδριανάκη Χρυσάνθη, Εριστέλα Φουντουλάλη, Μαρίνα Ξενογιαννάκη, Μαρία Γαλάτεια Παπαδάκη) ερεύνησαν τον όρο «ειδική» οικογένεια είτε ως συμμετέχουσες στην καθημερινότητα μιας «ειδικής» οικογένειας, είτε ως συγγραφείς, είτε ως αναλύτριες σχετικών λογοτεχνικών κειμένων, φωτογράφος της εκδήλωσης ήταν η Ελευθερία Ταμπούκου, η μαθήτρια Μαριλύδα Φουντάκη συντόνιζε την εκδήλωση μαζί με τον υποδιευθυντή κ. Κώστα Τσαλουχίδη, τις καθηγήτριες Ειρήνη Βελιβασάκη και Αλκινόη Μοσχίδου. Οι μαθητής Άγης Γωνιανάκης συγκλόνισε με το ποίημα του, ενώ ο μαθητής Γιάννης Κονδύλης «έντυσε» μουσικά την εκδήλωση με το φλάουτό του.

Απ’ όλη την εκδήλωση δεν έλειψαν λεπτό η μητέρα του Κωνσταντίνου Κριτζά, Λία και ο αδερφός του Μάνος.

Η «παρουσία» του Κωνσταντίνου ήταν έντονη όχι μόνο μέσα από την οικογένειά του αλλά και από τις αναφορές των καθηγητών του, όπως της κ Μαρίας Φούρφη που ανάγνωσε αποσπάσματα των τετραδίων του.

Κορύφωση της εκδήλωσης ήταν η βράβευση οικογενειών που υιοθέτησαν παιδιά με αναπηρία.

Τιμήθηκε η οικογένεια του Δημήτρη Βαμβούκα και της Στέλλας Μαρή, που υιοθέτησαν τη μικρή Μαρία αν και είχαν τρία παιδιά. Η κ Μαρή πήρε το βραβείο συγκινημένη και είπε πόσο περήφανη νιώθει για τη Μαρία που κάθε μέρα εκπλήσσει θετικά όλη την οικογένεια και η μικρή Μαρία έκανε μια … υπόκλιση! Και η επόμενη τιμητική πλακέτα έγραφε:

«Στον Μαχαίρα Ελευθέριο που δεν είναι ο βιολογικός μπαμπάς της Ρεγγίνας αλλά είναι όλα τ’ άλλα» αποδίδοντας ένα φόρο τιμής σ’ έναν άνθρωπο που μεγαλώνει ένα παιδί με αναπηρία που δεν είναι δικό του αλλά της συντρόφου του και δε θέλησε να κάνει δικά του για να δώσει όλη του την αγάπη στη μικρή Ρεγγίνα.

Αξίζει τέλος να αναφερθεί πως οικοδεσπότες της όλης εκδήλωσης, που κράτησε όλο το πρωινό του Σαββάτο της 11ης Μαϊου πολύ κόσμο στα έδρανα του 3ου ΓΕΛ του Ηρακλείου, μαθητές, καθητητές, γονείς, επαγγελματίες ειδικής αγωγής, καθηγητές πανεπιστημίου, ήταν οι εκπρόσωποι του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 3ου ΓΕΛ ο κ. Μιχάλης Δελάκης και η κυρία Εμμανουέλλα Μπίμπα.

Η ημερίδα έκλεισε με την ευχή απ’ όλους τους παρευρισκόμενους πως θα συνεχιστεί και θα καθιερωθεί ως θεσμός, γιατί οι «ειδικές» οικογένειες έχουν σθεναρή και επίμονη φωνή.