«Ποιο είναι το διακύβευμα των δημοτικών εκλογών;»

Γράφει ο Αναστάσιος Τσατσάκης*

«Ποιο το στοίχημα της επόμενης μέρας για τη δημοτική αρχή που θα προκύψει από τις εκλογές του Οκτωβρίου»;

Σίγουρα, είναι πολλά αυτά που μπορούν να τεθούν ως προτεραιότητες ικανές να καθορίσουν την εκλογική μάχη και να αποτελέσουν το σχέδιο δράσης για την επόμενη «κυβέρνηση του δήμου» που θα προκύψει από τις επικείμενες δημοτικές εκλογές. 

Η καθημερινότητα, το όραμα, η ανάπτυξη, είναι ζητήματα φλέγοντα και κανένα απ’ αυτά δεν υστερεί των άλλων. 

Με τι αξίζει να ασχοληθούμε; Μα προφανώς με όλα. Επομένως χρειάζονται γνώσεις, ιδέες και λύσεις συγκερασμένες με μια ιδεολογική και πολιτική χροιά που θα συνδέσει τον τόπο με την ιστορία και το μέλλον, και θα δημιουργήσει πολίτες με γνώση και συνείδηση του ρόλου τους. Το τελευταίο είναι ζητούμενο γιατί δυστυχώς μεγάλο μέρος των κατοίκων στις πόλεις δε θεωρούν τον δήμο δικό τους χώρο, μέσα από τον οποίο καθορίζεται η ζωή και η προοπτική τους.

Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης στο βιβλίο του «Πόλεων και Τόπου Παιδεία»: «Αν οι πόλεις είναι η κοινωνία χαραγμένη στο έδαφος και η κοινωνία είναι η εξιδανίκευση αυτού που συμβαίνει στο χώρο τότε βρισκόμαστε (αντικρύζοντας τις σημερινές πόλεις) μπροστά σε μια τερατογέννεση στο Μινώταυρο και στο Λαβύρινθο παρά σε ένα νέο υψηλού επιπέδου πολιτισμό».

Η δημοτική αρχή του Ηρακλείου λοιπόν θα πρέπει να ισορροπήσει με δεξιοτεχνία ανάμεσα στο τώρα και το αύριο, να λύσει προβλήματα και να χαράξει ένα οδικό χάρτη για το μέλλον.

Πολλές οι ανάγκες της καθημερινότητας, μεγάλη η πρόκληση της προοπτικής.

Ο πολίτης του Ηρακλείου πρέπει να απολαμβάνει τη ζωή του σε ένα δήμο που σέβεται τον δημόσιο χώρο και τον δημόσιο λόγο και να αισθάνεται πολίτης του κόσμου στο χίασμα του νέου δρόμου του μεταξιού, σε μια περιφέρεια (της Κρήτης) που μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου είναι εξέδρα παγκοσμιοποίησης. Η ιστορία και ο πολιτισμός της περιοχής ορίζουν τη γλώσσα της επικοινωνίας με την ανατολή, τη δύση, τον νότο και τον βορρά.

Στον προεκλογικό αγώνα ακούγονται πολλά, συνήθως οι υποσχέσεις των υποψηφίων δημιουργούν ευχάριστους συνειρμούς. 

Όταν όμως αυτοί  βρεθούν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, τα πράγματα αλλάζουν, κυριαρχεί ο «ρεαλισμός», η «σκληρή καθημερινότητα», λες κι η διεκδίκηση του ονείρου δεν έχει σχέση με αυτά και πρέπει να μετατίθεται στο επέκεινα.

Έτσι, το ερώτημα που πρέπει πρώτα να απαντήσουμε με ειλικρίνεια είναι:

«Τι δήμο θέλουμε, αν έχουμε σχέδιο για να υλοποιήσουμε αυτό το όραμα, αν η συνέπεια και η αποτελεσματικότητα μας αποδεικνύεται από τη μέχρι τώρα πορεία μας».

Το Ηράκλειο έχει μακραίωνη ιστορία, ζηλευτό πολιτισμό, σημαντική γεωγραφική θέση, ικανούς ανθρώπους. Πρόκειται για πλεονεκτήματα που λειτουργούν ως ισχυρά εργαλεία στη διαμόρφωση του σχεδίου που τα αξιολογεί ως σημαντικά. 

Αν λοιπόν η επιλογή της δημοτικής αρχής αφορά σε ένα δήμο  που έχει ως επίκεντρο  τον άνθρωπο και τον πολιτισμό, αν το συμβολικό κεφάλαιο της ιστορίας και της παράδοσης είναι η επένδυση της προοπτικής, τότε υπάρχουν ευοίωνες συνθήκες. Γιατί όλα αυτά μπορεί να συνδεθούν άρρηκτα μεταξύ τους στη διαμόρφωση ενός ελκυστικού αναπτυξιακού προτύπου που έχει ως παράμετρο την ποιότητα. Ποιότητα στην παραγωγή, ποιότητα στη σχέση μας με το περιβάλλον, ανθρώπινο και φυσικό, ποιότητα στη ζωή μας.

Είναι καιρός να αναρωτηθούμε:

• Αν ο τρόπος και ο χώρος ζωής μας έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά συνυφασμένα με την ιστορία, την παράδοση και τον πολιτισμό του,
• αν αυτό που ζούμε στον δήμο μας ήταν η επιδίωξη μας όταν διαμορφωνόμασταν ως κοινωνικά όντα,
• αν παρακολουθούμε αμέτοχοι και πολλές φορές απογοητευμένοι τις εξελίξεις ή αν μετέχουμε στη διαμόρφωση του μέλλοντος μας,
• αν οι πόλεις μας, με τα πολεοδομικά συγκροτήματα είναι ζείδωρες πηγές ή αν μας πνίγουν τα φορτία τσιμέντου, τα σκουπίδια, το κυκλοφοριακό, η έλλειψη ελεύθερων χώρων, ο πνιγηρός αέρας ενός αθροίσματος πολυκατοικιών με λιγοστές ανάσες πρασίνου και οξυγόνου,
• αν έχουμε τη διάθεση να αγωνιστούμε για να αλλάξουμε αυτά που μας φορτίζουν, ν’ αναδείξουμε όσα μας απελευθερώνουν, να δώσουμε λύσεις και όχι απλώς να αναγνωρίζουμε το πρόβλημα.

«Παράθεση ιδεών και θεωρία», θα σκεφτούν κάποιοι διαβάζοντας το κείμενο.
«Πρόκληση απαντήσεων, απόφαση συμμετοχής, επιλογή και στάση ζωής», θα απαντήσω.

Τι χρειάζεται;
Μια ώριμη δημοτική αρχή με γνωστικούς και ικανούς ανθρώπους αποφασισμένους  

-  να ενεργοποιήσουν τους πολίτες,  να συγκρουστούν με κατεστημένες λύσεις και απόψεις και να μην υποχωρήσουν σε λογικές μιας ελεγχόμενης, χαμηλών προσδοκιών αντίληψη για την αυτοδιοικητική  λειτουργία.

- να ακούσουν την κοινωνία, να σκεφτούν με τους δημότες, να δράσουν για τους ανθρώπους.

- να υιοθετήσουν ένα μοντέλο ανάπτυξης αξιοποιώντας τον φυσικό και ανθρώπινο πλούτο και δημιουργώντας αντίληψη σεβασμού στον δημόσιο χώρο και τον δημόσιο λόγο.

Μια Δημοτική αρχή, που  λειτουργώντας δημοκρατικά και ενσυνείδητα αποκεντρωτικά, 

-θα αξιοποιήσει το χώρο και θα υλοποιήσει το σχέδιο αποφόρτισης του πολεοδομικού συγκροτήματος.

-  δε θα λειτουργήσει εξουσιαστικά αλλά ουσιαστικά, ώστε οι δημότες να αισθανθούν ότι ο δήμος τους ανήκει και οφείλουν να διαμορφώσουν, μέσα από αυτόν, το πρότυπο ζωής τους.

-  θα επιλέξει με προσοχή τις λέξεις που θα καθορίσουν τις αποφάσεις της για τις ζωές των πολιτών της και θα αποφασίσει να ονομάζει τα πράγματα γιατί όπως έλεγε ο Πλάτωνας «Όποιος ονομάζει τα πράγματα καθορίζει και την εξέλιξη τους».

Μια δημοτική αρχή, που θα αξιοποιήσει εν τέλει τα πλεονεκτήματα του δήμου μας σε όλη του την έκταση: τον πλούτο της ιστορίας και του πολιτισμού του, τα μνημεία, το φυσικό του περιβάλλον, την ατμόσφαιρα και την πολυμορφία του τοπίου του, για να αλλάξει τη μορφή του και τις ζωές μας

*Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη «Δικαίωμα στην Πόλη» του Υποψηφίου Δημάρχου Αλέξη Καλοκαιρινού