Ο Ν. Φιλιππάκης προειδοποιεί: «Το κακό δε θα αργήσει να γίνει!»

Πολλά «καμπανάκια» χτυπά με την επιστολή του τόσο προς την Γ. Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής, Σοφία Νικολάου, όσο και προς την αρμόδια εισαγγελική Αρχή, η διοίκηση του σωματείου σωφρονιστικών υπαλλήλων των φυλακών Αλικαρνασσού. Μία επιστολή που θίγει πολλά και σοβαρά ζητήματα μείζονος σημασίας για τη λειτουργία και την ασφάλεια των φυλακών, τα οποία την τελευταία διετία, λόγω της πανδημίας, έχουν χειροτερέψει δραματικά με ό,τι συνεπάγεται αυτό για το προσωπικό και τους κρατούμενους.

Ο πρόεδρος των σωφρονιστικών υπαλλήλων, Νίκος Φιλιππάκης, θέτει προ των ευθυνών όλους τους αρμόδιους και τους προειδοποιεί για τα όσα συμβαίνουν στη φυλακή, πριν να είναι αργά. Και ίσως για πρώτη φορά λέγονται πράγματα τόσο ευθέως και ωμά. Τονίζει ότι «έχουν μείνει μια χούφτα φύλακες για 300 κρατούμενους», καταγγέλλει ότι τα περιστατικά βίας κατά σωφρονιστικών από κρατούμενους είναι συχνότατα, το ίδιο και τα εργατικά ατυχήματα» και υπογραμμίζει με έμφαση ότι καθημερινά νιώθουν ανασφάλεια στο εργασιακό τους περιβάλλον. Μιλάει για πλήρη απαξίωση και καυτηριάζει το εξής παράδοξο: ζητούσαν να εμβολιαστούν και τους έγραφαν στα παλαιότερα… Τρομακτικό πρόβλημα το κτιριακό, με τους σοβάδες να πέφτουν στα κεφάλια… Ασφυξία λόγω υπερπληθυσμού και δεκάδες κελιά των 7(!!!) τ.μ. Κρατούμενοι επικίνδυνοι ποινικά και αρκετοί με ψυχοφάρμακα… όλα και όλοι σε ένα περίεργο εκρηκτικό μείγμα…

Είναι μία επιστολή που τα βάζει όλα στο τραπέζι και κρούει κώδωνες. Αναλυτικά, αναφέρεται:

«Όσον αφορά το προσωπικό, ουσιαστικές προσλήψεις έχουν να γίνουν από το 2001, έπειτα λοιπόν από την πρόσφατη φυγή 8 πρώην δημοτικών αστυνομικών, ήρθαν να προστεθούν άλλες δύο παραιτήσεις συναδέλφων μας και έχουμε μείνει μια χούφτα φύλακες για 300 κρατούμενους. Επίσης δύο φύλακες έχουν μείνει ξεχασμένοι στην Στέγη Ανηλίκων Ηρακλείου, σπάζοντας κάθε ρεκόρ χρόνου απόσπασης. Από τους 3 συναδέλφους της περιβόητης 6κ/2018 ο ένας συνάδελφος φύλακας προσλαμβάνεται και απολύεται αφού είναι ακόμα συμβασιούχος, ο δεύτερος δεν έχει έρθει ποτέ και ο τρίτος συνάδελφος, που είναι νοσηλευτής, παραιτήθηκε. Τα φαινόμενα βίας κατά συναδέλφων από κρατούμενους καθώς και των εργατικών ατυχημάτων έχουν πλέον και αυτά μια ασυνήθιστη συχνότητα.

Τα κενά του προσωπικού αφορούν όλες τις ειδικότητες όλων των τμημάτων, πράγμα που κάνει την καθημερινότητα τους ανυπόφορη και έχουν ξεχάσει δικαίωμα όπως ασφάλεια και ξεκούραση αφού δεν μπορούν να πάρουν τα αυτονόητα ρεπό, κανονικές άδειες και διαρκώς «νιώθουμε ότι κινδυνεύουμε στο περιβάλλον εργασίας μας γιατί είμαστε αριθμητικά ελάχιστοι για το φόρτο εργασίας που καλούμαστε να σηκώσουμε».

Το χειρότερο βέβαια που βιώσαμε την τελευταία διετία, την περίοδο δηλαδή της πανδημίας, ήταν η πλήρη απαξίωση και κατάργηση των δικαιωμάτων μας σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους δημόσιους υπαλλήλους (μας απαγόρευσαν ακόμα και την άδεια ειδικού σκοπού).

Ζητούσαμε διαρκώς να εμβολιαστούμε λόγω εργασίας σε κλειστή δομή, τίποτα. Ζητούσαμε γάντια, αντισηπτικά, ειδικές στολές, ΤΙΠΟΤΑ, να σταματήσουν οι μεταγωγές, ΤΙΠΟΤΑ».

Ειδική αναφορά γίνεται φυσικά στο σοβαρότατο κτιριακό πρόβλημα μιας φυλακής που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, από το 1932!!!

Προκαλεί αίσθηση, όπως αναφέρεται, ότι επαναλειτουργούν χώροι που έχουν κριθεί παντελώς ακατάλληλοι για χρήση από τις τεχνικές υπηρεσίες. Πιο συγκεκριμένα, το βόρειο τμήμα.

Και διερωτάται η διοίκηση του σωματείου:

«-ποιος ευθύνεται εάν συμβεί κάποιο ατύχημα;

ο χώρος του συνεργείου όπου κατασκευάστηκαν μετά από πρωτοβουλία σας, τα 30 σπιτάκια των μικρών αδέσποτων φίλων μας, λειτουργεί με δύο συναδέλφους και 25 κρατούμενους αλλά βάζει νερό από διάφορα σημεία της οροφής όλο το χειμώνα και υπάρχουν μηχανήματα και κατασκευές που μπαλώνονται διαρκώς πρόχειρα.

-ποιος ευθύνεται εάν συμβεί κάποιο ατύχημα;

«πολλές φορές γινόμαστε μάρτυρες αποκόλλησης σοβάδων και άλλων υλικών, που από τύχη και μόνο δεν χτυπούν κάποιον υπάλληλο ή κρατούμενο, λόγω διαβρώσεων και μη σωστής συντήρησης λόγω έλλειψης χρηματοδότησης για να γίνουν οι απαραίτητες βελτιώσεις

Υπερπληθυσμός: υπάρχουν 100 κελιά των 7 τ.μ. και οδεύουμε τις τελευταίες μεταγωγές τους 300 κρατούμενους….Είναι από τις λίγες φορές που ένα περίεργο μείγμα κρατουμένων με βαριά εγκληματικότητα στις πλάτες του, με πολλούς κρατούμενους να παίρνουν αγωγές με ψυχοφάρμακα κ.α. να βρίσκονται σε μία παλιά φυλακή και όχι στα νέα Καταστήματα Κράτησης που οι δομές τους είναι πιο ασφαλείς για όλους. Η συχνότητα των εντάσεων και των περιστατικών βίας μεταξύ κρατουμένων είναι συχνή. Αν δεν αλλάξει άμεσα, το κακό δεν θα αργήσει να συμβεί.

Ποιος θα ευθύνεται;

Ίσως, λόγω παλαιότητας, δεν έπρεπε να είμαστε φυλακή κλειστού τύπου (για κατάδικους) αλλά Δικαστική αφού ακόμα κλείνουμε με λουκέτα και οι πόρτες των κελιών είναι ξύλινες…

Ως προς το οικονομικό, χάλι μαύρο με τις περικοπές που έστειλαν, όπως τονίζεται, το βιοτικό τους επίπεδο στα σκουπίδια…»

Το σωματείο των σωφρονιστικών υπαλλήλων Αλικαρνασσού καλεί άμεσα τους αρμόδιους να:

-προχωρήσουν σε προσλήψεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων

-επιστροφή στο Κ.Κ.Α των αποσπασμένων στην Στέγη Ανηλίκων

-γενναία χρηματοδότηση για την συντήρηση του υφιστάμενου κτιρίου

-αποσυμφόρηση της φυλακής

-άμεση καταβολή δεδουλευμένων