Του Αντώνη Παντινάκη
«Φωτιές μ' άναψε αυτό το βίντεο! Έχουν σπάσει τα τηλέφωνα! Το βλέπεις αυτό εδώ το ρημάδι (σ.σ κινητό); Από τις 9 το πρωί δεν έχει σταματήσει να χτυπάει!».
Μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες η δημοφιλία του αυξήθηκε κατακόρυφα! Η εξαιρετική δουλειά του εικονολήπτη Νίκου Σαράντου, ο οποίος τον απαθανάτισε να τρέχει ξυπόλητος στα χιόνια, έκανε τον κ. Ιδομενέα Αβραμάκη γνωστό στο πανελλήνιο!
Οι προβολείς των ΜΜΕ έχουν πέσει επάνω του! Βιώνει κάτι εντελώς πρωτόγνωρο για τον ίδιο, το οποίο όμως μπορεί και το διαχειρίζεται με καλοπροαίρετη... γκρίνια -όπως αυτή που διαβάσατε στον (δικό του) πρόλογο- αλλά και με ρεαλιστικό... χιούμορ: «Με παίρνουν από την Αθήνα από διάφορα κανάλια και μου λένε να συνδεθώ μέσω messenger, μέσω Skype, δεν ξέρω πώς τα λένε αυτά! Και να σκεφτείς ότι δεν έχω ιδέα από τηλεόραση και τεχνολογία! Αλλά τι να το κάνεις που θα με μάθουν όλοι; Τέλος του μήνα, εγώ πρέπει να πληρώσω το νοίκι! Καλή η διασημότητα, αλλά δεν σε κάνει πλούσιο!».
Το πρόσωπο των ημερών εξιστορεί στο Cretalive πώς έγινε το... γύρισμα, στρέφοντας λίγη απ' την λάμψη της δημοσιότητας σε άγνωστες πτυχές - στιγμές της ζωής του, που τον διαμόρφωσαν ως άτομο.
Την περασμένη Κυριακή ήταν, όταν ο χιονιάς με τις πολλές και περίεργες ονομασίες είχε αρχίσει να «σκεπάζει» (και) την Κρήτη: «Έτρεχα στον Ψηλορείτη και ξαφνικά ακούω ένα αμάξι να με ακολουθεί, και μία φωνή να μου λέει «Μπράβο, συγχαρητήρια! Είσαι καταπληκτικός!». Ήταν ο Νίκος ο Σαράντος. Είχε ελαττώσει την ταχύτητά του, είχε κρεμασμένη την κάμερα και με βιντεοσκοπούσε! «Είσαι;,του λέω». Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν τον ήξερα τον άνθρωπο. Αμέσως όμως κατάλαβα, ότι έχω να κάνω με επαγγελματία, μ' έναν άνθρωπο επιπέδου. Ο Νίκος έχει επίπεδο. Κι έχει πάρει και βραβεία για τη δουλειά του. Δεν τα ήξερα αυτά! Δεν τον είχα ακουστά! Την Κυριακή τα έμαθα! Δεν ξέρω εγώ από τηλεοράσεις και ίντερνετ».
Από το Τσαλικάκι μέχρι την Κίνα και τη Βοστόνη - «Ανάβει ένα... γκαζάκι στην καρδιά!»
Ο κ. Αβραμάκης είναι ένας... υπερκινητικός άνθρωπος, και πνευματικά και σωματικά. Είναι 67 ετών, αλλά η φυσική του κατάσταση είναι καλύτερη και από 20αρη:
«Πάνω από 30 χρόνια τρέχω. Είμαι σε διαρκή κίνηση! Συνέχεια κινούμαι, από τις 6μιση το πρωί είμαι στο πόδι. Υποστηρίζω τον εαυτό μου με απλά πράγματα, με βότανα. Τρώω λίγο απ' όλα και με μέτρο. Κι όταν τρώω είμαι σε κίνηση. Μόλις τελειώσω το φαγητό, περπατάω, δεν κάθομαι. Προπονούμαι μέρα - παρά μέρα. Κι ένα πρωί μέσα στο Σαββατοκύριακο, θα πάω για τρέξιμο. Και μόλις τελειώσω, θα καθίσω και θα κάνω ένα μισάωρο όργανα, στο γυμναστήριο στο Παγκρήτιο.
Μένω Τσαλικάκι. Έχω σημειωμένες τρεις - τέσσερις διαδρομές και ξεκινάω το τρέξιμο. Πάω Καλέσσα, πάω Ρογδιά, πάω στον Αλμυρό, πάω στην παραλία -γιατί να ξέρεις ότι όταν τρέχεις στην άμμο μία ώρα, είναι σαν να τρέχεις ένα δίωρο στην άσφαλτο! Μόνο στο στάδιο δεν πάω, γιατί δεν μπορώ να γυρίζω συνέχεια στο ίδιο σημείο».
Είναι ένας δρομέας... παντός καιρού: «Και με χιόνια και με βροχές, εγώ πάω για τρέξιμο! Όλες οι προπονήσεις που κάνεις σε αντίξοες συνθήκες, είναι πάντα υπέρ του οργανισμού! Στο χιόνι για παράδειγμα: Τρέχεις, κυκλοφορεί το αίμα. Ανάβει ένα... γκαζάκι στην καρδιά!».
Η σκληρή προπόνηση που κάνει τον προετοιμάζει για τους Μαραθωνίους στους οποίους παίρνει μέρος: «Κάθε χρόνο πάω στον κλασικό, που διεξάγεται στην Αθήνα. Τώρα τον Μάρτιο θα πάω στην Κύπρο, για να τρέξω προς τιμήν του Στέλιου του Κυριακίδη που είχε κερδίσει τον Μαραθώνιο της Βοστόνης. Και στις 15 Απρίλη θα πάω στην Αμερική, στην Βοστόνη για να τρέξω και σ' εκείνον τον Μαραθώνιο».
Ο κ. Αβραμάκης είχε προσκληθεί και είχε συμμετάσχει, επίσης, σε αντίστοιχο αγώνα που είχε πραγματοποιηθεί στην Κίνα: «Με είχαν καλέσει επειδή τιμώ τον Μαραθώνα. Τιμώ τις μεγαλύτερες μάχες που υπήρξαν ποτέ, στις Θερμοπύλες και στον Μαραθώνα. Γι' αυτό και τρέχω ξυπόλητος, φορώντας πανοπλία κι έχοντας αφήσει μούσι!».
Νικητής στην σπουδαιότερη κούρσα!
Χαρακτηριστική φυσιογνωμία στο Ηράκλειο: Χειμώνα - καλοκαίρι, κυκλοφορεί μ' ένα κόκκινο μαντήλι στο λαιμό, σαν κι αυτό που φορούσε ο αείμνηστος τραγουδιστής Νίκος Παπάζογλου: «Το φοράω από τότε που έκανα εγχείρηση στους λεμφαδένες. Το βγάζω μόνο όταν πέφτω για ύπνο».
Ένα παρόμοιο μαντηλάκι φορούσε και ο αγαπημένος του σκύλος, ο Φοίβος: «Ούτε λουράκι του είχα, ούτε τίποτα. Είχε κάνει πάνω από 8.000 χιλιόμετρα! Έκανε προπόνηση μαζί μου. Δυστυχώς αντιμετώπιζε ένα πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας, κι αναγκάστηκα να του κάνω ευθανασία».
Και ο κ. Ιδομενέας όμως έπεσε στα χέρια... του χάρου, απ' τα οποία κατάφερε να ξεγλιστρήσει! Στον σημαντικότερο αγώνα δρόμου της ζωής του, με αντίπαλο τον θάνατο κατάφερε να ανατρέψει τα προγνωστικά και να βγει νικητής!
«Τον περασμένο Οκτώβρη συμπληρώθηκαν 12 χρόνια από τότε που είχα περάσει αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Είχα πάει να κάνω μία αγγειογραφία. Ένιωσα μία ζαλάδα, ακολούθησαν κι άλλες διαταραχές και μετά... πέθανα! Ένα μήνα ήμουν νεκρός! Κανείς δεν αποφάσιζε να βγάλει την πρίζα! Ο Βρούχος, ο διευθυντής της ΜΕΘ, ένας σοβαρός επιστήμονας κι άνθρωπος, τους έλεγε: ''Παιδιά, ξεχάστε τον. Στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι να συνέλθει και να έχει πολλές κινητικές παρενέργειες'. Είτε θα ήμουν φυτό, είτε θα ήμουν σε ένα καροτσάκι. Στην καλύτερη περίπτωση θα περπατούσα με μεγάλη δυσκολία».
Ο οργανισμός του ωστόσο «άντεξε», έχοντας άλλα... σχέδιά: «Κατάφερα κι έζησα. Υπάρχει πάντα κάποιος λόγος που γίνεται κάτι. Και τα κατάφερα επειδή αθλούμουν. Αν ήμουν κανένας τύπος που γύριζε στα καφενεία, θα ήμουν στο χώμα τώρα. Κατάφερα να ξυπνήσω από το κώμα μετά από ένα μήνα. Ξεκίνησα τα μπάνια στη θάλασσα, τον Νοέμβριο, στη Λυγαριά. Γιατί είμαι και χειμερινός κολυμβητής - το χειμώνα να ξέρεις γίνεται το καλύτερο μπάνιο! Στους δυο μήνες είχα ξεκινήσει κανονικά προπόνηση. Πριν το Πάσχα, εκείνο τον Απρίλη, στο πεντάμηνο δηλαδή, έτρεχα την απόσταση Στέρνες - Κουδουμάς, στον αγώνα που φτιάξαμε με τον Παντατοσάκη πριν 25 χρόνια».
Η περιπέτεια που έζησε του έδωσε την ευκαιρία να αναθεωρήσει πολλά πράγματα, κάνοντας ουσιαστικά μία εσωτερική... επανεκκίνηση: «Δεν ξαναγύρισα ο ίδιος! Έφυγαν κάποια πράγματα από το μυαλό μου κι ήρθαν άλλα καλύτερα. Αναβαθμίστηκε η ψυχή μου, άλλαξε προς το καλύτερο ο χαρακτήρας μου.».
Ξαναγεννήθηκε κι... αναγεννήθηκε: « Είχα τόσο άγχος πριν... πεθάνω! Μετά από όλα αυτά, ξεκίνησα μία νέα ζωή. Και πνευματικά, και βιολογικά και εργασιακά. Από τότε έχω κατά νου ότι πρέπει να βοηθάμε ακόμη περισσότερο τους γύρω μας»!
Το μεγαλύτερο έπαθλο
Εκτός από τις τοξικές σκέψεις, ο κ. Ιδομενέας άφησε στην άκρη και τα... παπούτσια: «Είναι περιττά! Και ξυπόλητος μία χαρά τρέχω». Συνηθίζει να φορά μία κοντομάνικη μπλούζα, όλο τον χρόνο: «Γιατί έχουμε χειμώνα εδώ; Μόνο καμιά φορά αν θα κάτσω πάνω στο μηχανάκι, μπορεί να φορέσω κάτι από πάνω!».
Δηλώνει κι αισθάνεται ανένταχτος: «Για να μην παρεξηγηθώ, για αυτά που είπα προηγουμένως για την πανοπλία, δεν ανήκω πουθενά: Σε κανένα κόμμα, σε κανένα ιερατείο! Είμαι ένας απλός κι ελεύθερος άνθρωπος. Λεφτά δεν έχω, περιουσίες δεν έχω. Καλά - καλά δεν έχω αυτά τα απλά που έχετε εσείς, οι υπόλοιποι άνθρωποι. Η μόνη μου περιουσία είναι ένα παλιό μηχανάκι, που το έχω 40 χρόνια κι ένα παλιό αυτοκίνητο, ένα κλουβάκι 25 χρονών».
Τον στενοχωρεί πολύ η μοναξιά: «Μόνος ξυπνάω, μόνος κοιμάμαι». Μολονότι «εδώ και 20 χρόνια είμαι χωρισμένος», διατηρεί «άριστες σχέσεις και με τα δύο μου παιδιά». Και δεν φαίνεται να έχει... κολλήματα: «Την μία θα πάω για φαγητό στην πρώην γυναίκα μου, την άλλη στην πρώην πεθερά μου! Έχουμε μία χαρά σχέσεις!».
Η κύρια επαγγελματική του δραστηριότητα ήταν γύρω από τον τουρισμό: «Είχα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, μετά είχα τουριστικό γραφείο». Τα τελευταία 12 χρόνια «ήμουν υπάλληλος στην Περιφέρεια» και από τις 31 Δεκεμβρίου και μετά «είμαι σε διαδικασία σύνταξης»!
Για έναν μαραθωνοδρόμο, ο οποίος στην σπουδαιότερη κούρσα που κλήθηκε να τρέξει κατάφερε να κατακτήσει το μεγαλύτερο έπαθλο, αυτό της ίδιας της ζωής, δεν υπάρχουν σημεία τερματισμού! Μονάχα πολλές νέες αφετηρίες!
