Την περιοχή γύρω απ’ το Καβούσι επισκέφθηκε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την περασμένη Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2025 ανταποκρινόμενος σε κάλεσμα του Πολιτιστικού Συλλόγου Καβουσίου και της ομάδας δρομέων Ορεινών Αγώνων Καβουσίου, με σκοπό την ανάδειξη της διάνοιξης νέου μονοπατιού στην περιοχή.
Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές:
Οι προβλέψεις για τη συμμετοχή δυσοίωνες λίγες μέρες πριν, λόγω κακού καιρού κι ενόψει εορταστικών καρναβαλικών εκδηλώσεων και πολλοί ρωτάγανε αν θα γίνει τελικά η πεζοπορία, όμως ούτε σκέψη γι’ αναβολή. «Έχουμε συνηθίσει να βρεχόμαστε» λέει ο εμπνευστής της διοργάνωσης, Μιχάλης Βογιατζής, δρομέας ορεινού τρεξίματος κι ο ίδιος. «Θα πάμε κι ας είμαστε πέντε μόνο», λέμε κι εμείς!
Και στο πιο κρύο πρωινό του φετινού χειμώνα με ισχυρές ριπές βόρειου ανέμου –στο κινητό του Γιάννη η ένδειξη λέει 7οC με αίσθηση κρύου-2οC!!!- μαζευόμαστε έξω από την αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου Καβουσίου 25 νοματαίοι, που το λέει η καρδιά τους! Ξεκινάμε χωρίς πολλά-πολλά, γιατί έχουμε ήδη παγώσει, αφήνοντας τα γραφικά σοκάκια του χωριού προς το γνωστό μας μινωικό καλντερίμι στην ανατολική έξοδο του χωριού, που παίρνει αμέσως τον ανήφορο κι όπως πάντα μας ‘κόβει’. Γρήγορα ωστόσο συντονιζόμαστε, σταματάμε και για φωτογραφίες, καθώς η θέα στο παρακείμενο άγριο φαράγγι του Χαυγά, αλλά και στο χωριό που φαίνεται από ψηλά είναι καθηλωτική.
Ανεβαίνοντας στα Λημνιά
Στον χωματόδρομο προς Αύγο η ομάδα παίρνει ανάσα επιτέλους κι αρχίζει να χαζεύει: είμαστε σε μια γούβα ανάμεσα σε τρεις οροσειρές που υψώνονται κάθετα πάνω μας: δεξιά ο Κλήρος κι ο Αφέντης της Θρυπτής, αριστερά τα βουνά της Λάστρου κι ίσια μπροστά μας το Σπαθί του όρους Ορνό. Η κοιλάδα καταπράσινη με πατσουλιές-πατσουλιές παλιά και νέα σπιτάκια εδώ κι εκεί. «Θα τα δούμε όλα στην επιστροφή», λέει ο Μιχάλης. Σωστά, πρώτα τα δύσκολα!
Έτσι με μια σύντομη στάση στο ολόγραφο εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης (απ’ τα παλιότερα βυζαντινά ξωκλήσια της περιοχής), παίρνουμε μονοπάτι ανηφορικό (πάλι;) που μας οδηγεί ψηλά δίνοντας μας μια όμορφη θέα της κοιλάδας απ’ το βορρά. Όσο ανεβαίνουμε -έχει βγει κι ο ήλιος- αρχίζουμε και βγάζουμε τα πολλά-πολλά, καθώς ήμασταν ντυμένοι σαν κρεμμύδια.
Όταν όμως ανεδιάζουμε τη Λάστρο και το βόρειο κρητικό πέλαγος κάτασπρο απ’ τα «πουλιά», από το διάσελο (εκεί που συνδέονται οι οροσειρές Λάστρου και Ορνού) κι αρχίζει το βοριαδάκι να μας σφυροκοπά, έχουμε ήδη επανέλθει στις ..πρωινές εργοστασιακές ρυθμίσεις! Είμαστε εξάλλου στο πιο ψηλό σημείο της διαδρομής το μικρό οροπέδιο Λημνιά (728 μ.) με τη μικρή μοναχική αγροικία –πιθανόν Μιτάτο- κάτω απ’ το θεόρατο κυπαρίσσι, πολύ κοντά στην κορυφή του Σπαθιού (1.170μ). Ήλιος με δόντια, δε μας αφήνει να απολαύσουμε και συνεχίζουμε.. Στον χωματόδρομο, όπου μας οδηγεί το μονοπάτι, συναντιόμαστε με ομάδα φίλων δικυκλιστών. Δεν είμαστε οι μόνοι τρελοί της ημέρας! Ευτυχώς!
Η κοιλάδα της Αύγου
Και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής: Αρχικά από ένα καλοδιατηρημένο καλντερίμι, βασικός ‘οδικός’ άξονας κάποτε από Άγιο Νικόλαο προς Σητεία (λίγο πιο πάνω συναντιόνταν και οι τρεις ταχυδρόμοι: από Σητεία-Λάστρο-Άγιο και αντάλλασσαν τις επιστολές γυρνώντας πάλι πίσω! Πόσα πράγματα μαθαίνεις όταν σε οδηγούν κάτοικοι της περιοχής!) φτάνουμε στον εγκαταλελειμμένο οικισμό της Τραπέζας. Μένουμε άναυδοι απ’ την ομορφιά του χώρου: εντυπωσιακά κτίσματα, θυρώματα, καμάρες, φούρνοι, γούρνες και θηριώδεις αρχαίες ελιές. «Κατοικούνταν ο οικισμός το καλοκαίρι, επειδή εδώ ανέβλυζαν πολλές πηγές από τα βουνά, όταν έλιωναν τα χιόνια, τότε που κάτω στο χωριό το νερό στερεύει», λέει ο Μιχάλης «η μετακίνηση αυτή κατά τους θερινούς μήνες σταμάτησε κάπου στη δεκαετία του 60, όταν δημιουργήθηκε το πρώτο δίκτυο μεταφοράς νερού». Έτσι κάπως η ροή του νερού άλλαξε τον ρου της ιστορίας…..
Συνεχίζουμε σε όμορφη δασωμένη περιοχή και καθώς είμαστε τώρα πια σχεδόν στον μυχό της κοιλάδας, περνάμε από τις τρεις γειτονιές της Αύγου: την Παναγία, όπου συναντάμε την ομώνυμη εκκλησία, τις γραφικές Μέλισσες δίπλα σε πηγή με όμορφα στρουμφο-σπιτάκια και τέλος τα Σώπατα με τις στέρνες τους κάτω απ’ τα πλατάνια. Κάπου εκεί ένα ακόμα γραφικό ξωκλήσι, του Αγίου Πνεύματος, μας περιμένει! Συνεχίζοντας από μονοπάτια και χωματόδρομους περνάμε διαδοχικά: από την είσοδο του περίφημου φαραγγιού του Μέσωνα, τον αρχαιολογικό χώρο του Αζοριά, την Παναγία την Πρωτοσεπτεμβριανή και τέλος την μνημειακή ελιά του Καβουσίου με τις αρχαίες ρίζες της να έχουν καταληφθεί λόγω εποχής από μπουκετάκια κυκλάμινα. Κατόπιν, από το γνωστό μονοπάτι Ε4 επιστρέφουμε στην αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου, όπου μας περιμένει πεντανόστιμη τηγανιά χοιρινό με πιπεριές και μπόλικο κρασί, για να ζεστάνουμε το κοκαλάκι και τις ..συζητήσεις μας!
Απολογισμός της ημέρας
Τι να πει κανείς; Εξαιρετική μέρα, εξαιρετική πεζοπορία, εξαιρετικοί άνθρωποι! Τοπίο με εναλλαγές άγριων βουνών, πράσινης πεδιάδας, πυκνού δάσους. Γραφικοί οικισμοί, παλιά ξωκλήσια, καλοχτισμένα καλντερίμια με αντοχή στον χρόνο. Αμυγδαλιές ανθισμένες, ντροπαλά κυκλάμινα, χαρακούλια, σπαράγγια κι αβρωνιές για το βραδινό τραπέζι. Πρόβατα, γύπες κι ένα σμήνος κοράκια, που επόπτευε στον ουρανό. Πεζοπορία δυνατή, 14 χιλιόμετρα, 760 υψομετρική διαφορά, συνολικά 6,5 ώρες με τις στάσεις. Άψογη σηματοδότηση, ενημερωτικές πινακίδες σε όλα τα μνημεία, έργο ακούραστων ανθρώπων, που σέβονται κι αγαπούν τον τόπο τους και θέλουν να τον αναδείξουν. Ευχαριστούμε από καρδιάς τον αρχηγό κι εμπνευστή της πεζοπορίας, Μιχάλη Βογιατζή, καθώς και τον Γιάννη Μομίτσα, αρωγό του στην ομάδα, τον Μιχάλη Δερμιτζάκη και τον Γιώργο Σπηλιαρώτη, Πρόεδρο κι Αντιπρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Καβουσίου, που επιμελήθηκαν τα εδέσματα στο τέλος. Μεγάλη μας τιμή που επιλεγήκαμε γι’ αυτήν τη δράση και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία συνεργασία μας αυτή με τα παιδιά απ’ το Καβούσι"!
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Λασίθι
