Μουνδριανάκης: “Ένας αμετανόητος άνθρωπος δε θα έπρεπε να τύχει των ευεργετικών διατάξεων και να αποφυλακιστεί”

Αίσθηση προκάλεσε η είδηση, που αποκάλυψε η Κρητική Επιθεώρηση και το GOODnet, για την αποφυλάκιση του Νίκου Σειραγάκη, οκτώμιση περίπου χρόνια μετά τη σύλληψη του, και αφού εξέτισε ουσιαστικά μόλις τα δύο πέμπτα της ποινής του.

Το Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Γρεβενών κατόπιν της θετικής εισηγητικής πρότασης του διευθυντή των φυλακών της περιοχής, στηρίχθηκε και στο γεγονός ότι ο έγκλειστος Σειραγάκης είχε επιδείξει καλή συμπεριφορά εντός του σωφρονιστικού ιδρύματος, αλλά και το ότι είχε κάνει μεροκάματα.

Με βάση το Βούλευμα, ο αποφυλακισθείς διαμένει πλέον στην Θεσσαλονίκη και οι περιοριστικοί όροι που του έχουν επιβληθεί δεν του επιτρέπουν να μετακινηθεί εκτός του νομού, άρα δεν του επιτρέπουν να έρθει ούτε στο Ρέθυμνο, που υπήρξε ο τόπος δράσης του σε βάρος των ανηλίκων.

Την είδηση της αποφυλάκισης σχολίασε ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Ρεθύμνου, Βαγγέλης Μουνδριανάκης, ο οποίος άλλωστε μαζί με πέντε ρεθυμνιώτες συναδέλφους του, είχαν παρασταθεί στην δίκη του παιδεραστή το 2013 στο πλάι των θυμάτων και ακολούθως στο εφετείο το 2016.

“Αυτή η αποφυλάκιση είναι ευθέως αντίθετη και προσβάλλει το κοινό περί δικαίου αίσθημα”, σχολίασε στην Κρητική Επιθεώρηση ο κ. Μουνδριανάκης, ο οποίος συμπλήρωσε πως “ένας από τους σκοπούς της φυλάκισης είναι ο σωφρονισμός. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο σωφρονισμός, θεωρώ, δεν έχει επιτευχθεί αν κρίνουμε από την συμπεριφορά του στην απολογία του, όπου έδειξε ότι ήταν αμετανόητος”.

Σύμφωνα με τον κ. Μουνδριανάκη, “η δικαιοσύνη επιτέλεσε το σκοπό της. Αποτύπωσε στην ποινή που επέβαλ(λ)ε την κοινή απαξία και τη φρικαλεότητα των πράξεων. Από εκεί και πέρα, μπαίνει θέμα σωφρονιστικής πολιτικής, που σε συγκεκριμένες περιπτώσεις θα πρέπει να εξετάζεται με πολλή προσοχή και με φειδώ ως προς τις ευεργετικές διατάξεις”.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι από το 2013, κατά την διάρκεια της πρώτης δίκης του παιδεραστή, ο δικηγορικός σύλλογος Ρεθύμνου, δια του προέδρου του, είχε επισημάνει την προβληματική σε ό,τι αφορά τις ποινές σε ειδεχθή εγκλήματα σεξουαλικής φύσης, πολύ δε περισσότερο όταν αφορούν ανήλικους. Και αυτό γιατί δεν προβλέπεται από το νόμο η ισόβια κάθειρξη και είχε τονιστεί πως σε τέτοιου είδους περιπτώσεις είχε τονιστεί ότι πρέπει ο νομοθέτης να επανεξετάσει το ζήτημα της ποινής αλλά και της διάρκειας έκτισής της.

Άλλωστε, την ίδια επισήμανση είχε διατυπώσει κατά την πρότασή της και η εισαγγελέας στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο του Πειραιά, όπου πραγματοποιήθηκε η ακροαματική διαδικασία της πολύκροτης υπόθεσης.
Να θυμίσουμε πως η αρχική ποινή του δικαστηρίου ήταν 401 χρόνια για την τέλεση του αδικήματος της κατάχρησης σε ασέλγεια και της απόπειρας κατάχρησης σε ασέλγεια σε βάρος 36 ανηλίκων, ωστόσο βάσει του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας η ανώτατη εκτιτέα ποινή στην Ελλάδα είναι τα 25 χρόνια και εφόσον από αυτά συμπληρωθούν τα προβλεπόμενα από το νόμο έτη έκτισης, κι εφόσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις των ευεργετικών διατάξεων, μπορεί ο έγκλειστος να αποφυλακιστεί, με περιοριστικούς όρους.